Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nowator nie akceptuje krzywd zastanych, łatwo jednak zaakceptuje nowe krzywdy, wyrządzane komuś, kto aktualnie ich nie doznaje, szczególnie jeśli będą to krzywdy w imię nowości.

Współczesny Homo novans, nowator, który zmienia, kwestionuje i odmawia, nie jest tym samym, co historyczny Homo iterans, który powtarza odziedziczone wzory.

Forsowanie jakiego bądź poglądu jest dopuszczalne o tyle, o ile można przekonać obywateli.

Jasno sobie powiedzmy, że wszyscy ludzie pragną swobody i nienawidzą niewolnictwa, powtórzmy ten truizm jeszcze raz, wbijmy sobie w głowę, że będą pierwszego pragnęli, że będą drugiego nienawidzili, że nie zmieni się to nigdy, bo nie może (...).

Gdyby chociaż uderzał od przodu, w głowę, w pierś, ale nie, mały jest, nie potrafi, nie sięga nawet łydek tamtego, ot, zwykły szczur, a tamten - wielki, bosy i szlachetny.

Postęp nie znosi przykazań.

Trudno wprost uwierzyć, że to napisał Cezar. Jaka płaskość argumentów! Cóż za małostkowość! Więc do tego się posunął? Oszczerstwa, niewybredne kłamstwa, plotki z trzecich ust, a wszystko na miarę drobnego chłystka. Tamten musiał mu stanąć kością w gardle i Cezar, nie mogąc wykrztusić, tak się zapluł.