Parabolicznie o wzroście i degeneracji władzy oraz świecie tak skomercjalizowanym, że nawet historia jest przedmiotem handlu.

Parabolicznie o wzroście i degeneracji władzy oraz świecie tak skomercjalizowanym, że nawet historia jest przedmiotem handlu.

"Cezar miał dziesiątki, może setki biografów. Jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci w dziejach". Jacek Bocheński także postanowił napisać o nim książkę. I uczynił to w sposób wybitny. Stworzył niezwykle interesujące dzieło, które czyta się z wielką uwagą i z wielkim zaciekawieniem. Od książki nie mogłem czasem się oderwać.
Dzieło składa się pięciu części: "Okrucieństwo", "Łaska" (z tej części pochodzi cytat umieszczony na początku opinii),"Miłość", "Nienawiść" oraz "Zakończenie według Plutarcha". W każdej z części poznajemy Juliusza Cezara coraz bardziej i od różnych stron możemy spoglądać na jego życie. Dzięki autorowi żywot tego niezwykłego człowieka, który żył ponad dwa tysiące lat temu jest pasjonujący. Polecam wydanie z serii "Biblioteka polska XX wieku" wydawnictwa Świat Książki między innymi ze względu na świetne posłowie Mikołaja Szymańskiego, które zdecydowanie i stanowczo warto przeczytać. Dzieło Bocheńskiego powstało na początku lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Wspomniane posłowie kończą poniższe dwa zdania, które całkowicie popieram. "Innymi słowy, książka Bocheńskiego wytrzymała próbę czasu. Można teraz stwierdzić, że nie jest to ubrana w szatę rzymską doraźna publicystyka, lecz dzieło pełne głębokich przemyśleń o ludziach i dziejach". Warto zanurzyć się w opowieść o boskim Juliuszu i jego wrogach oraz popleczniczkach. Podczas lektury odkryjemy niejedną frapującą myśl autora, ale także ta oryginalna książka w naszym umyśle może spowodować niejedno wrażenie, odczucie lub niecodzienną refleksję.
Literackie, czytelnicze doznania na bardzo wysokim poziomie są tu wręcz zagwarantowane i pewne. Książka wybitna, a ocena adekwatna do tegoż określenia: 9/10. Gorąco polecam i serdecznie, nawet bardzo serdecznie zachęcam do lektury.

"Cezar miał dziesiątki, może setki biografów. Jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci w dziejach". Jacek Bocheński także postanowił napisać o nim książkę. I uczynił to w sposób wybitny. Stworzył niezwykle interesujące dzieło, które czyta się z wielką uwagą i z wielkim zaciekawieniem. Od książki nie mogłem czasem się oderwać.
Dzieło składa się pięciu części:...

Luźna opowieść nie tyle o Juliuszu Cezarze ile o tamtych czasach i ludziach władzy. Potoczny język i ironiczna narracja nie do końca przypadły mi do gustu, chociaż na pewno nadają książce oryginalności.

Luźna opowieść nie tyle o Juliuszu Cezarze ile o tamtych czasach i ludziach władzy. Potoczny język i ironiczna narracja nie do końca przypadły mi do gustu, chociaż na pewno nadają książce oryginalności.

Do arcyciekawej tematyki dobrał Bocheński oryginalną metodę artystyczną, która zdaje się wzbudzać powszechny entuzjazm, mnie zaś widzi się jako nietrafiona. Dążenia Juliusza Cezara do uzyskania boskiego statusu są tu mianowicie zreferowane stylem protekcjonalno-familiarnym i potocznym językiem, przez co silny ładunek ironii gubi się i rozmywa. Ironia znacznie lepiej wyraża się bowiem poprzez wyrafinowane konstrukcje, czego żywym (choć, niestety, od dawna już martwym) dowodem jest Anatole France.
Być może dodatkowa wartość dzieła tkwiła w aluzjach do aktualnej sytuacji politycznej, których doszukiwano się w momencie wydania powieści, ale to zarazem kolejny powód, dla którego „Boski Juliusz” brzydko się zestarzał. Dopiero końcowe ustępy przynoszą pełną satysfakcję swoją refleksyjną, ale i bardzo gorzką wymową.

Do arcyciekawej tematyki dobrał Bocheński oryginalną metodę artystyczną, która zdaje się wzbudzać powszechny entuzjazm, mnie zaś widzi się jako nietrafiona. Dążenia Juliusza Cezara do uzyskania boskiego statusu są tu mianowicie zreferowane stylem protekcjonalno-familiarnym i potocznym językiem, przez co silny ładunek ironii gubi się i rozmywa. Ironia znacznie lepiej wyraża...

Od tej książki należy zaczynać przygodę ze starożytnością. Opisuje nie tylko historię, ale też rysuje psychologiczne portrety bohaterów Starożytnego Rzymu. Mimo że książka jest o Boskim Cezarze, najbardziej podobały mi się fragmenty dotyczące Cycerona i Katona, świetnie kontrastowały z Gajuszem Juliuszem i dodawały zawsze ponętnego smaczku rywalizacji między wybitnymi jednostkami.

Od tej książki należy zaczynać przygodę ze starożytnością. Opisuje nie tylko historię, ale też rysuje psychologiczne portrety bohaterów Starożytnego Rzymu. Mimo że książka jest o Boskim Cezarze, najbardziej podobały mi się fragmenty dotyczące Cycerona i Katona, świetnie kontrastowały z Gajuszem Juliuszem i dodawały zawsze ponętnego smaczku rywalizacji między wybitnymi...

Ironiczny portret boskiego cesarza podzielony na 4 części: Okrucieństwo, Łaska, Miłość i Nienawiść.

Ironiczny portret boskiego cesarza podzielony na 4 części: Okrucieństwo, Łaska, Miłość i Nienawiść.

Doskonała książka! Mówi się czasem, że starożytność jest martwa, nieaktualna i odległa, a tymczasem ta sama starożytność w książeczce Bocheńskiego to dramat prawdziwych ludzi, ludzi z krwi i kości, z przywarami i namiętnościami, z niepewnością i ambicją, to dramat ludzi bliskich i prawdziwych. Do tego napisany żywo, barwnie, porywająco.

Doskonała książka! Mówi się czasem, że starożytność jest martwa, nieaktualna i odległa, a tymczasem ta sama starożytność w książeczce Bocheńskiego to dramat prawdziwych ludzi, ludzi z krwi i kości, z przywarami i namiętnościami, z niepewnością i ambicją, to dramat ludzi bliskich i prawdziwych. Do tego napisany żywo, barwnie, porywająco.

Czytałam tę książkę w wieku 11 lat i mam do niej pewien sentyment. Powiedzmy sobie szczerze, będąc dzieckiem, nieszczególnie przemawiały do mnie suche historyczne fakty, jakie serwują nam często autorzy książek o tejże tematyce. Bocheński natomiast swoim przyjemnym stylem pisania sprawił, że polubiłam czasy Cezara, a także przekonałam się do książek historycznych :)

Czytałam tę książkę w wieku 11 lat i mam do niej pewien sentyment. Powiedzmy sobie szczerze, będąc dzieckiem, nieszczególnie przemawiały do mnie suche historyczne fakty, jakie serwują nam często autorzy książek o tejże tematyce. Bocheński natomiast swoim przyjemnym stylem pisania sprawił, że polubiłam czasy Cezara, a także przekonałam się do książek historycznych :)