Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać13
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Barbara Alina Węglarz
Źródło: www.pieniny24.pl
9
7,1/10
Urodzona: 23.10.1957
Barbara Węglarz jest z wykształcenia etnografem, absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego, z zamiłowania historykiem Szczawnicy, z którą związana jest rodzinnie od 1978 r. Od 2004r. jest dyrektorem Muzeum Pienińskiego w Szczawnicy, będąc z nim związana od początków swojej drogi zawodowej, od 1982r. Kilka lat pracowała także w Stowarzyszeniu Twórców Ludowych w oddziale nowosądeckim, sprawując opiekę merytoryczną nad twórcami ludowymi, następnie kilkanaście lat kierowała Domem Pracy Twórczej „Marta”. Miała także swój udział w pracach Zarządu Miasta Szczawnicy i w Komisji Kultury oraz była przewodniczącą Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Szczawnicy organizując kilka interesujących inicjatyw kulturalnych. Barbara Węglarz jest autorką scenariuszy kilkunastu wystaw muzealnych, poruszających tematy z historii uzdrowiska i etnografii regionu, m.in. „Stadniccy w Szczawnicy”, „Zakład Wodoleczniczy doktora Józefa Kołączkowskiego”, „Ziołolecznictwo w regionie pienińskim – wiedza, wiara, magia”, „Boże Narodzenie w sztuce ludowej” , „Jak do Szczawnic podróżowano ”,„Historia flisactwa na Dunajcu” i wiele innych. Zapisała się w dziejach miasta również jako współautorka publikacji „Żydzi w szczawnickim kurorcie” oraz „ Szlak godeł szalayowskich”. W roku 2002 zostały wydane pod jej redakcją materiały z konferencji polsko-węgierskiej mającej miejsce w Szczawnicy w 2000 r. Książka została zatytułowana „ Pogranicze polsko-węgierskie od Orawy do Pienin w XIX w. i na pocz. XX”.
7,1/10średnia ocena książek autora
11 przeczytało książki autora
17 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Szczawnica. Podróż do kurortu w XIX wieku i dzisiaj
Barbara Alina Węglarz
8,5 z 2 ocen
6 czytelników 0 opinii
2018
Spacerkiem po starej Szczawnicy i Rusi Szlachtowskiej. Przewodnik
Barbara Alina Węglarz
7,9 z 11 ocen
18 czytelników 3 opinie
2011
Szlak godeł szalayowskich. Osobliwość turystyczna Szczawnicy
Barbara Alina Węglarz
6,0 z 1 ocen
3 czytelników 1 opinia
2010
Najnowsze opinie o książkach autora
Spacerkiem po starej Szczawnicy i Rusi Szlachtowskiej. Przewodnik Barbara Alina Węglarz
7,9
Autorka jest etnologiem, muzealnikiem, związanym na co dzień z Szczawnicą. Napisany przez nią przewodnik jest nie tyle przewodnikiem turystycznym, co historycznym. Praca jest obecnie najsolidniejszym opracowaniem nt. historii Szczawnicy. Autorka umówiła historię miejscowości w kontekście zmian zachodzących w regionie, co pozwala nam spojrzeć na jej dzieje w szerszy sposób.
Książka nie tylko gromadzi i porządkuje wiedzę na temat miejscowości, ale prowadzi nas przez jej dzieje - przez historię miejsc, ale i ludzi. Czyta się ją dobrze, choć trzeba nadmienić, że nie do końca precyzyjny układ treści sprawił, iż niektóre informacje powielają się w poszczególnych rozdziałach.
Przewodnik po Szczawnicy został oparty na opracowaniach, przewodnikach, szczątkowo prasie, a nade wszystko rękopiśmiennych zbiorach Muzeum Pienińskiego. Te ostatnie wyraźnie ubogaciły pracę.
Robert Stasiak
Szlak godeł szalayowskich. Osobliwość turystyczna Szczawnicy Barbara Alina Węglarz
6,0
NOTATKI:
1. W sumie na przestrzeni lat powstało 105 tablic/godeł, które zawierały malowidła przedstawiające m.in. zwierzęta, ludzi, rośliny i przedmioty.
Każda tablica podzielona na dwie części: większą z malowidłem i mniejszą w formie wąskiego paska z napisem. Pierwotnie oba człony pisane były dużymi literami, z czasem z dużej pisano już tylko wyraz "Pod..."
2. Tablice wisiały nad drzwiami wejściowymi do chaty góralskiej. Józef Szalay w swoim przewodniku zanotował "Godła oznaczają, że się wynajmuje".
3. Pomysł wprowadzenia godeł jak i pierwotne ich wykonanie tradycja przypisuje twórcy i właścicielowi uzdrowiska Józefowi Szalayowi.
4. Stare szczawnickie rody: Węglarzy, Zachwiejów, Salamonów, Ciesielków, Majerczaków, Mastalskich, Wierciochów, Słowików, Malinowskich.
5. Dom "Pod basami"(za Urzędem Miasta) w okresie okupacji mieścił się tu tajny punkt przerzutowy, a jego właściciel (Józef Hurkała) był jednym z pierwszych członków ruchu oporu w Szcz-cy, przerzucał przez zieloną granicę na Węgry.
6. Domy należące do Żydów:
- "Pod jarzębinką" Jakuba Neugroschela (pierwotnie przy starej poczcie),- "Pod księżycem" Józefa Fuhrera (obok zejścia do źródła "Szymon")
- "Pod rybą" (ul. Szalaya, przy moście na Zawodzie) i "Pod słoniem" (Szcz-ca Wyźnia) Mandela Chiela Mechela (sklep bławatny, trafika, sprzedaż spirytusu),- "Pod sercem" Hermana Schimla (na Miedziusiu, zburzony w 1943 r.)
- "Pod trzema różami": pracownia krawiecka córki Samuela Bronnera i sklep kolonialny Bernarda Mannheimera (obecne PTTK),- "Pod turkiem" nieznanej rodziny żydowskiej (za mostem na Zawodzie, rozebrany w 1943 r.)
- "Pod zegarem " jak wyżej (w okolicach starej masarni),- "Pod węgierską koroną" Barucha Stogera (Kino, MOK),- "Pod wilkiem" (na Balówce) Chaima Blaugrunda, a potem Ariego Lewkowicza (szklarza),- "Pod złotym lwem" Isaaka Lustiga (obok mostu na Zawodziu).
7. Dzielnice Szczawnicy:
Szczawnica Niźnia,Wyźnia, Miedziuś, Barychów, Balówka.
8. Ul. Parkowa kiedyś nosiła nazwę Pomiedznik.
9. W chałupie "Pod rakiem" w latach 1892-1894 mieściła się klasa szkolna, a "Pod sroką" w latach 90-tych XIX w. odbywały się lekcje szkolne.
10. Z domu "Pod słońcem" pochodził Jan Węglarz- Barychowski, który postawił pierwszy drewniany krzyż na Bryjarce i podarował część ziemi pod budowę nowego kościoła.
11. W domu "Pod kosą" gościła w r. 1860 pisarka i poetka Deotyma- Jadwiga Łuszczewska.
12. W domu "Pod Mickiewiczem" należącym do literata Juliana Święcickiego mieszkał Bolesław Prus.