„Radio Wolne Albemuth” wydaje się jeszcze bardziej przewrotne, bowiem w roli jednego z narratorów pisarz umieszcza samego siebie. W stworzonym przez niego fikcyjnym świecie jego książki sprzedają się całkiem nieźle, a on sam wiedzie spokojny i dostatni żywot. Drugim bohaterem powieści jest przyjaciel autora, Nicholas Brady. Początkowo sfrustrowany i niespełniony, staje się odbiornikiem sygnałów, docierających do niego z kosmosu, od tajemniczego tworu zwanego Valis. Dzięki przesłanym mu wizjom zmienia swoje życie, stając się dobrze prosperującym producentem muzycznym.

Czasy jednak do spokojnych nie należą, bowiem do władzy w Ameryce dochodzi Ferris F. Fremont (Wojciech Mann we wstępie wspomina, że trzy pierwsze litery jego imienia i nazwiska można odczytywać jako ‘666’). To okres powszechnej inwigilacji i donosicielstwa, zaś każdy polityczny przeciwnik zostaje szybko i bezlitośnie zlikwidowany.

Philip Dick nie stworzył wprawdzie powieści dynamicznej i porywającej (co nie powinno dziwić miłośników jego twórczości), jednak postawiona przez niego diagnoza społeczeństw pozostaje niestety nad wyraz aktualna. Pisarz z dużą przenikliwością ukazuje, jak tyrani umacniają swoją władzę za pomocą zastraszania poszczególnych jednostek i całych grup społecznych.

Dick wplata w fabułę gnostyckie teorie i elementy chrześcijańskiej teologii, co w połączeniu z koncepcją kontaktującej się z Ziemianami obcej istoty czyni „Radio Wolne Albemuth” pozycją równie przedziwną, jak zaskakującą. Jest też powieść pisarza wyjątkowo przygnębiającym doświadczeniem, a jej lekturze towarzyszy poczucie przemijania i nieuchronnego końca.

Wojciech Mann w bardzo ciekawym wstępie zachęca do zapoznania się z książką autora „Ubika”. Ja muszę przyznać, że nie jest to lektura, którą pochłonie się w jeden dzień i która zachwyci czytelnika. Odnoszę jednak wrażenie, że miłośnicy Dicka (szczególnie ci, których przypadła do serca trylogia „Valis”), to późne dzieło pisarza powinni koniecznie poznać.

Ewa Szymczak