Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiedziałam, że nie ucieknę przed przeznaczeniem. Nawet, jeśli będę nie wiadomo jak długo się opierała, ono i tak prędzej czy później mnie dopadnie.

Nikt nie spodziewał się, że wesele zakończy się tragedią. I, że gdzieś wśród nas czai się morderca.

Wciąż miałam przed oczami jego twarz. Był niczym zadra pod paznokciem. Wciąż o sobie boleśnie przypominał.

Chociaż raz los się do mnie uśmiechnął.

Nie przypuszczałam jednak, że morderca zrobi wszystko, żeby prawda nie wyszła na jaw.

Myślę, że to jego miłość i troska pomogły mi najbardziej. Przy nim czułam się bezpieczna i kochana.