Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie przesadzać! Należy pilnie baczyć, by nigdy nie mówić w superlatywach - a to, by nie ubliżyć prawdzie, a także, by nie obniżać naszego sądu. Przesada to rozrzutność naszej pochlebnej oceny. Świadczy ona o ciasnocie wiedzy i smaku. Pochwała budzi żywą ciekawość i podnieca pożądanie. Jeżeli później - jak to się zazwyczaj zdarza - wartość nie odpowie ocenie, zawiedzione oczekiwanie obraża się i rozczarowanie mści się, lekceważąc tak chwalone, jak i chwalcę. Rozsądny człowiek będzie przeto powściągliwy i zgrzeszy raczej przez "za mało", niż przez "za wiele". Rzeczy zupełnie nadzwyczajne są nad wyraz rzadkie; należy zatem trzymać swą ocenę na wodzy. Przesada pokrewna jest kłamstwu; przez nią traci się opinię człowieka o dobrym smaku, co wiele znaczy, i człowieka rozsądnego - co znaczy jeszcze więcej.

Nie upierać się! Każdy głupiec ma silne przekonania; a każdy fanatyk jest głupi. Im błędniejszy jego sąd, tym silniejszy upór. Piękna to rzecz ustąpić nawet wtedy, gdy ma się oczywistą słuszność; podaliśmy powody, które nas przekonały i okazaliśmy uprzejmość.Więcej się traci przez uporczywe trwanie przy swoim, niż zyskuje na przeprowadzeniu swego zdania. Uporczywość dowodzi nie zamiłowania do prawdy, lecz złego wychowania. Trudno jest przekonać głowy blaszane; a jeżeli do siły przekonania dołączy się zgryźliwość usposobienia, to obie te właściwości nierozerwalnie poślubią błazeństwo. Stałość jest przymiotem woli, a nie rozumu. Lecz od tej zasady należy nieraz czynić wyjątki. Byłoby się zgubionym, gdyby się podwójnie ustąpiło; raz przy ocenie rzeczy, a potem w jej wykonaniu.

Za naszych czasów wszystko osiągnęło swój punkt szczytowy.

Uncja zapobiegliwości jest równa funtowi kuracji.

Nawet w chwilach szczerości nie należy całkowicie obnażać swej duszy.

Wielu dlatego nie traci głowy, że jej nie mają.

Namiętności to bramy ducha.

Umiej dobrze wybierać – wymaga to dobrego smaku i trafności sądu. Nie wystarcza po temu ani nauka, ani rozum.