Gdy ofiarą tajemniczej zbrodni pada córka amerykańskiego miliardera, wszelkie wcześniejsze zobowiązania Poirota muszą zostać anulowane. Zwłaszcza że tej dość brutalnej i tajemniczej śmierci towarzyszyła również kradzież rubinu – Serca Płomienia. Podróżująca w tym samym czasie co ofiara, Katarzyna Grey okazuje się jednocześnie ostatnią osobą, która widziała ofiarę żywą. I choć sama ma na głowie mnóstwo problemów, dołącza do Belga jako jego pomocnica.

To jedna z tych powieści Christie, które długo się rozkręcają. Autorka na początku skrupulatnie buduje nam skomplikowane relacje między bohaterami, miłosne zawirowania Katarzyny Grey, w których rozeznać będzie musiał się nie tylko belgijski detektyw, ale również czytelnik. A są to powiązanie nie byle jakie. Nieszczęśliwe małżeństwa, zazdrośni kochankowie, bogaty ojciec, jedyna córka i dziedziczka, a pośród nich Katarzyna Grey i Herkules Poirot. Czy kobieta została zabita w wyniku nieudanego rabunku, a może to mąż, z którym chciała się rozwieść, zakończył jej życie? A jeśli to wina jej kochanka?

Jest to jedna z tych historii, które wyróżniają się w dorobku Agathy Christie. Potrafi utrzymać zainteresowanie czytelnika od początku do samego końca. Mniejsza ilość bohaterów pozwoliła autorce bardziej rozwinąć nie tylko relacje, które ich połączyły, ale też ich charaktery, czyli element, który wiele czytelników wskazywało na najmniej dopracowany w jej innych książkach. A gdy akcja rusza z kopyta, to czytelnik jest już na tyle zaangażowany w lekturę, że nie jest w stanie jej odłożyć.

Gdyby mnie ktoś zapytał, czy jest to moja ulubiona powieść tej pisarki, to musiałabym odpowiedzieć negatywnie. Moja topka jest naprawdę mocna i „Zagadka Błękitnego Ekspresu” by się tam nie załapała. Ale jest to naprawdę dobra książka, jeśli chce się oderwać od świata, spędzić czas z bohaterem, którego się naprawdę lubi i po prostu dobrze się bawić.

____

* cytat z książki „Zagadka Błękitnego Ekspresu”

Kinga Kolenda