Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziura w moim sercu ma twój kształt i nikt inny do niej nie pasuje.

Niedawno nauczyłam się, że zakochać się to być zmuszaną do spacerowania z zawiązanymi oczami po krawędzi burty. Byłam zmęczona ciągłym balansowaniem. Jedno potknięcie i pochłonie cię huczący bezmiar.

Więc co zabija miłość? Jedna jedyna rzecz: Zaniedbanie. Gdy nie dostrzegam cię, kiedy przede mną stoisz. Gdy nie myślę o drobiazgach. Gdy nie poszerzam dla ciebie drogi, nie nakrywam dla ciebie do stołu. Gdy wybieram cię z przyzwyczajenia, a nie pożądania, przechodzę bezmyślnie obok kwiaciarki. Zostawiam nie umyte naczynia, nie pościelone łóżko, lekceważę cię rano, wykorzystuję w nocy. Muskam wargami twój policzek, choć mam nieprzepartą ochotę na kogoś innego. Wypowiadam twoje imię, nie słysząc go, w przekonaniu, że jest moją własnością.

Miłość domaga się ekspresji. Nie usiedzi długo bez ruchu, w milczeniu, grzeczna, skromna, jak mysz pod miotłą, nie.

Nikt nie może nakazać miłości ustawowo. Nie można jej rozkazywać ani pochlebstwami namówić do służby. Miłość należy do siebie samej, głucha na błagania i niewzruszona wobec przemocy. Miłości nie można negocjować. Jedynie miłość jest silniejsza od pożądania i jest jedynym prawdziwym powodem oparcia się pokusie. Są tacy, którzy twierdzą, że przed pokusą można się zabarykadować w domu. To ci sami, którzy sądzą, że zabłąkane pragnienia można wypędzić z serca jak przekupniów ze świątyni. Może można, jeśli dniem i nocą myślisz o swoich słabych punktach, nie patrzysz, nie wąchasz, nie marzysz.

This hole in my heart is in the shape of you. No one else can fit it

Teraz prowadzę rachunki na zapas. Znam cenę, jaką trzeba zapłacić za wszystko, co nagromadziłam w życiu. Znam i nie dbam o nią. Otworzyłaś przede mną przestrzeń niezaśmieconą skojarzeniami. To może być próżnia albo wyzwolenie. Z całą pewnością chcę podjąć ryzyko, ponieważ życie, które zmagazynowałam zapleśniało.

Próbowałem wypędzić cię z myśli, lecz nie potrafię wygnać cię z mojego ciała. Nocami i dniami myślę o twoim ciele. Gdypróbuję czytać, czytam ciebie. Gdy siadam do posiłku, jem ciebie.

Gdy wyciągam rękę, dosięgam każdego zakątka na ziemi. Cały świat, zwinięty jak tobołek, jest wciśnięty do środka. Za drzwiami, gdzie rzeka, gdzie drogi, my będziemy. Możemy zabrać świat ze sobą na wędrówkę, a słońce wsunąć pod twe ramię. Śpiesz się, już późno. Nie wiem, czy to jest szczęśliwe zakończenie, ale oto jesteśmy wolni, a przed nami otwarta przestrzeń.

Dlaczego ludziom potrzeba odpowiedzi? Może dlatego, że pytanie bez odpowiedzi brzmi głupio.

Natura jest urodzajna, lecz zmienna. Raz każe ci głodować, kiedy indziej dławi miłością.

Czczę się swoim ciałem". Jak można wyznać komuś coś takiego, a potem z rozkoszą pieprzyć kogoś innego. Czy nie lepiej wynieść tę przysięgę i złamać, tak jak się ją składało, pod gołym niebem?

Nigdy nie oddajesz serca na zawsze - od czasu do czasu pożyczasz je tylko. Jakżeby inaczej mozna było odebrać je bez pytania?

Mówisz, że zadowolenie to uczucie? Czy masz pewność, że to nie brak uczucia? Czy nie przypomina raczej tego szczególnego odrętwienia po wizycie u dentysty? Ani ból, ani brak bólu, po prostu znieczulenie. Zadowolenie jest pozytywną stroną rezygnacji.

Ryzyko, które podejmujesz, jest miarą tego, co cenisz.