Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jesteś moim takane no hana, kwiatem na wierzchołku. Staram się Ciebie dosięgnąć, ale nie potrafię. Muskam cię jedynie opuszkami, bo wymykasz się moim palcom. W zasięgu, ale zbyt wysoko".

Kiedy Cię zobaczyłem po raz pierwszy, poczułem koi no yokan, przeczucie miłości. Świadomość, że moim przeznaczeniem jest się w Tobie zakochać".

Nie lubię zachodów słońca. Słońce znika, zabierając ze sobą światło i ciepło. Jedyne, co pozostawia, to nadzieję. Ulotną obietnicę, że rankiem ponownie wzejdzie. Aż do dnia, kiedy się jednak nie pojawi, nieodwracalnie pogrążając wszystko w chaosie".

Nie usłyszała mnie.
Jeżeli mnie usłyszała, to nie zrozumiała.
A jeżeli zrozumiała, nie zapamiętała.

Odbierz, bo zaraz wsiadam w helikopter. Nie żartuję!”.

Nie lubię zachodów słońca. Słońce znika, zabierając ze sobą światło i ciepło. Jedyne, co pozostawia, to nadzieję. Ulotną obietnicę, że rankiem ponownie wzejdzie. Aż do dnia, kiedy się jednak nie pojawi, nieodwracalnie pogrążając wszystko w chaosie.

Odrzuciłam mężczyznę, który patrzył na mnie, jakbym była jedyną kobietą na świecie, którego pocałunki smakowały, jakby za chwilę miał się skończyć świat. Mężczyznę, który bez wahania wskoczył za mną w fale i stanął w mojej obronie sam przeciwko pięciu, a jednak kiedy go odrzuciłam, płakał.

Ku własnemu zdziwieniu umiem jej wiele wybaczyć, ale zbliżam się do granicy, kiedy przestanie mnie to bawić.

Słowa tną lepiej niż miecz. Zwłaszcza jeżeli są to słowa prawdy.

Świat, który razem tworzymy, jest piękny. Rozświetlony komorebi, żywy jak wiatr i pyszny niczym gofry. Jest taki piękny, że aż nierzeczywisty. Czas się obudzić z tego snu.