Saga Wioletty Sawickiej „Wiek miłości, wiek nienawiści” skradła moje czytelnicze serce już od pierwszego tomu. Jestem pełen podziwu dla autorki za cały ten cykl. Wszystkie książki to wspaniałe powieści, które są warte każdej chwili spędzonej na lekturze.

Nie inaczej jest w przypadku ostatniego (niestety), piątego tomu zatytułowanego „Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny”. Książka ukazała się oczywiście nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Po skończonej lekturze po prostu brak mi słów. Ta powieść jest rewelacyjna. Stanowi znakomite zakończenie całej sagi i jest według mnie najlepszą książką całej serii. „Viktoria” jest po prostu niesamowita. Jestem pod wrażeniem warsztatu i pióra pisarskiego autorki. Wioletta Sawicka po raz kolejny udowadnia, że ma niezwykły talent do opisywania historii. Cała saga to po prostu arcydzieło.

Jeśli chodzi o jej zakończenie, to jest to książka kompletna pod każdym względem. Fabuła, bohaterowie, język i styl – wszystko jest na najwyższym poziomie. Jest to przepiękna powieść, która przykuwa uwagę czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. Akcja rozpoczyna się w 1952 roku. Anna wraca do zdrowia po stracie ukochanego. Jednak jej stan psychiczny jest dużo gorszy od fizycznego. Kobieta jest kompletnie załamana. Za wszelką cenę chce wyjechać do Niemiec, by odzyskać braci. Maria nie jest zadowolona z tego powodu. Jednak dla dobra córki decyduje się na bardzo odważny krok. Wychodzi za mąż i wszyscy wyjeżdżają do Berlina. Niestety wielka historia po raz kolejny brutalnie wkracza w ich życie. Trwa zimna wojna. Berlin wkrótce zostanie przedzielony murem. Jak wpłynie to na losy całej rodziny? Czy Anna na zawsze odwróci się od wszystkiego, co polskie?

Tymczasem na świecie pojawia się nowe pokolenie. Córka Anny, Viktoria, chce pracować jako dziennikarka. Nie przypuszcza nawet, jak ta decyzja wpłynie na jej życie. Zakochuje się w studencie z Warszawy. Jednak czy ta miłość ma przyszłość? Gdy młodzi oddzieleni są żelazną kurtyną? Gdy z jednej strony jest wolny świat, pieniądze i możliwości, a z drugiej siermiężna Polska Ludowa? Jednak czyż miłość nie zwycięża wszelkich przeciwności? Czy nie karmi się nadzieją?

Jak zakończy się saga „Wiek miłości, wiek nienawiści”? Czy Maria, Anna i Viktoria odnajdą szczęście w Berlinie? Czy znajdą swoje miejsce na ziemi? Czy cała rodzina Ostojańskich zasiądzie jeszcze przy wspólnym stole?

Według mnie „Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny” to najlepsza część cyklu. Książka wzrusza, uczy, pełna jest mądrych przemyśleń i ważnych pytań. Nie ukrywam, że pod koniec lektury byłem silnie wzruszony. Ale to uczucie towarzyszyło mi przy każdym tomie sagi. Oleńka, Franka, Maria, Anna i Viktoria. Pięć niezwykłych kobiet. Ich historie zostały ukazane na tle burzliwej epoki wojen, przesiedleń, migracji i walki o wolność. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że cała saga to prawdziwa literacka perełka. Wioletta Sawicka pisze książki bardzo mądre i bardzo dojrzałe. Z wielkim pietyzmem podchodzi do realiów historycznych. Świetnie oddaje klimat epoki. Jednym słowem – wielkie wyrazy uznania dla autorki. Polecam z całego serca tę przepiękną i mądrą sagę. Poznajcie pięć niezwykłych kobiet. Razem z nimi będziecie śmiać się, płakać, przeżywać ból i nadzieję. Razem z nimi będziecie kochać i cierpieć. Razem z nimi będziecie z nadzieją wyglądać jutra.

„Viktoria” dostaje ode mnie oczywiście najwyższą możliwą ocenę. Nie może być inaczej. Zazdroszczę wszystkim, którzy lekturę powieści mają dopiero przed sobą.

Wojciech Sobański