1. Kto rozbudził w Pani miłość do książek i jakie są najważniejsze książki Pani dzieciństwa?

Najpierw mama, a w szkole podstawowej tę miłość umacniała jeszcze cudowna pani Jadzia, kierowniczka biblioteki. W liceum natomiast miałam niezwykłego nauczyciela języka polskiego, dzięki któremu to uczucie się pięknie ustabilizowało. Jako dziecko zaczytywałam się w baśniach Andersena, braci Grimm, „Dzieci z Bullerbyn” znałam na pamięć, ale bezkonkurencyjny był, jest i pewnie będzie „Kubuś Puchatek”. Nazywam go moim codziennym „podręcznym” filozofem.

2. Czy jest książka, której nigdy Pani nie zapomni?

Nie potrafię wskazać jednej. Mam swoją Wielką Trójcę – „Śmierć pięknych saren” Oty Pavla, „Idiota” Fiodora Dostojewskiego i „Ucieczka od wolności” Ericha Fromma.

3. Po jakie gatunki literackie sięga Pani najczęściej i dlaczego?

Chyba najczęściej jest to literatura piękna i biografie. Dlaczego? Dla przyjemności, pięknego języka, a także z powodu mojej pracy. Regularnie też zaglądam do literatury dziecięcej, to bardzo odprężające, poza tym jestem główną zaopatrującą biblioteki dzieciaków w mojej rodzinie i muszę to robić odpowiedzialnie i mądrze.

4. Czy jest książka, którą powinna Pani przeczytać, ale do dzisiaj leży nieprzeczytana i wywołuje wyrzuty sumienia?

Przez wiele lat umartwiałam się faktem, że nie przeczytałam „W poszukiwaniu straconego czasu” Marcela Prousta. Robiłam kilka podejść – bezskutecznie. Wstydziłam się, że takie arcydzieło mnie nie porwało... Ze dwa, trzy lata temu jadąc autem, trafiłam na program radiowy, którego gościem był Andrzej Stasiuk. Słuchałam audycji z ogromnym zainteresowaniem – Stasiuk akurat mnie porywa – aż tu nagle z ust pisarza pada wyznanie, jakim to okropnie nudnym dziełem Prousta jest „W poszukiwaniu straconego czasu”. Prawie podskoczyłam z wrażenia i natychmiast poczułam się rozgrzeszona, ale potem z tej radości obiecałam sobie, że jak dożyję osiemdziesiątki, to znowu spróbuję.

5. Która książka Pani zdaniem zasługuje na miano Książki Roku 2018?

Waham się między „Uchem igielnym” Wiesława Myśliwskiego a „Komedą. Osobistym życiem jazzu” Magdaleny Grzebałkowskiej.

Przeczytaj wszystkie wywiady z cyklu „5 pytań do czytelnika”.

Marzena Rogalska – dziennikarka telewizyjna i radiowa. Karierę w mediach rozpoczęła w 1995 roku w krakowskim oddziale TVP, gdzie prowadziła magazyn filmowy. Później współpracowała z radiem RMF FM i Radiem Kolor. Obecnie związana z TVP2 ( „Pytanie na Śniadanie”) oraz Radiem Złote Przeboje, w którym prowadzi autorską audycję, współpracuje również z magazynem dla kobiet „Uroda Życia”. Dawniej była gospodynią talk-show „Miasto kobiet” w TVN Style oraz prowadząca teleturnieje „Czy jesteś mądrzejszy od piątoklasisty” (TV Puls) oraz „Dzieciaki górą” (TVP2). Przez trzy lata współprowadziła show „Kocham Cię Polsko” w TVP2. Pasję dziennikarską dzieli z artystyczną – dziennikarkę grała w filmach „Zakochani” P. Wereśniaka, „Job” K. Niewolskiego oraz w serialu „Magda M” K. Langa i „Barwach szczęścia”. Na studenckim festiwalu „Fama" otrzymała nagrodę indywidualną za kreację aktorską. W 2018 roku odbyła się premiera sztuki teatralnej z jej udziałem „Czy to Ty czy nie Ty?” na deskach teatru Capitol. Grała również w musicalu „Metro”. Występowała gościnnie na płytach zespołu Raz Dwa Trzy i nagrała piosenkę z Mattem Kowalskym. Pod koniec 2016 roku zadebiutowała jako pisarka, a jej „Wyprzedaż snów” odniosła znaczący sukces wydawniczy, zyskując duże grono oddanych czytelników. W lutym 2018 roku ukazała się kolejna część powieści „Gra w kolory”, a w październiku tego samego roku trzecia, zatytułowana „Druga miłość”. Współautorka książki „ Być Kobietą biznesu”.

Fot. Jacek Grąbczewski.

Kup książkę	Kup książkę	Kup książkę