Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko kiedy film przewyższa książkę. I rzadko kiedy przewyższa ją tak bardzo, że książka zdaje się opowiadać o czym innym niż film... Ogromne rozczarowanie i wielkie zmęczenie.

Rzadko kiedy film przewyższa książkę. I rzadko kiedy przewyższa ją tak bardzo, że książka zdaje się opowiadać o czym innym niż film... Ogromne rozczarowanie i wielkie zmęczenie.

To już druga książka Pani Stachniak, po którą udało mi się sięgnąć. I druga, która mnie niestety rozczarowała. Sama historia wydaje się niezwykle ciekawa, ale po przeniesieniu jej na karty powieści staje się wręcz nużąca. Głównie jest opowiadana, a więc uboga w dialogi, przez co traci na dynamice. Każda dyskusja opatrzona jest przemyśleniami jej uczestników, co od czasu do czasu mogłoby ciekawić, ale użyte w nadmiarze po prostu męczy. No i te wszechobecne wtrącenia w nawiasach dotyczące wyszczerbionej filiżanki czy zapomnianego kapelusza, które wydają się zupełnie niepotrzebne. Wszystko to składa się na specyficzny rodzaj prowadzenia fabuły, który momentami po prostu nuży.

To, co w książce wartościowe, to krótkie opisy życia dziewiętnastowiecznej polskiej emigracji, jej tęsknoty za Polską, próby podejmowania pozornie normalnego życia na obczyźnie. Towarzyszą temu smaczki - ciekawostki z epoki, czyli co jadano w święta, czyją muzykę grano na salonach, a jaki jogurt (rosyjski - ukłon w stronę autorki ;))uważano za najsmaczniejszy. Są to perełki, które warto poznać. Jednak sama książka nie porywa, a bohaterowie zdają się być czytelnikowi obojętni.

To już druga książka Pani Stachniak, po którą udało mi się sięgnąć. I druga, która mnie niestety rozczarowała. Sama historia wydaje się niezwykle ciekawa, ale po przeniesieniu jej na karty powieści staje się wręcz nużąca. Głównie jest opowiadana, a więc uboga w dialogi, przez co traci na dynamice. Każda dyskusja opatrzona jest przemyśleniami jej uczestników, co od czasu do...

W książce się trochę błądzi. Nie płynie się wraz z jej nurtem, lecz zahacza czasem o brzeg, wraca na most, przystaje na kamieniu...sporo retrospekcji, które czasem potrafią wprowadzić niezły zamęt. Mimo to, książka jest pełna historycznych ciekawostek, pikantnych szczegółów i intrygujących wydarzeń...miałam jednak wrażenie, że płynę w niej po powierzchni, nie widząc głębi, nie czując jak bohaterowie. Ciężko tu jest utożsamić się z którymś z nich. To tak jakbym czytała wątki biograficzne przypadkowych, ale niezwykle ciekawych osób. Książka jest dobra, ale nie porywa.

W książce się trochę błądzi. Nie płynie się wraz z jej nurtem, lecz zahacza czasem o brzeg, wraca na most, przystaje na kamieniu...sporo retrospekcji, które czasem potrafią wprowadzić niezły zamęt. Mimo to, książka jest pełna historycznych ciekawostek, pikantnych szczegółów i intrygujących wydarzeń...miałam jednak wrażenie, że płynę w niej po powierzchni, nie widząc głębi,...