Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna, to być może zbyt ubogie określenie tej książki. Jest w niej coś co sprawia, że pomimo czasu który upłynął od jej przeczytania nadal jestem zachłyśnięta tą historią. A może oczarowana? Dla mnie jest odskocznią od rzeczywistości, pozwala snuć się pomiędzy snem a jawą . Chętnie do niej wracam i pozwalam sobie na kilka łez (co zdarza się niezwykle rzadko:]). Polecam, Uwielbiam.

Piękna, to być może zbyt ubogie określenie tej książki. Jest w niej coś co sprawia, że pomimo czasu który upłynął od jej przeczytania nadal jestem zachłyśnięta tą historią. A może oczarowana? Dla mnie jest odskocznią od rzeczywistości, pozwala snuć się pomiędzy snem a jawą . Chętnie do niej wracam i pozwalam sobie na kilka łez (co zdarza się niezwykle rzadko:]). Polecam,...

„Żyję od ponad tysiąca lat. Umierałem wiele razy.
Rodziłem się i umierałem wiele razy, w wielu miejscach.
Nigdy nie miałem dzieci i nigdy się nie zestarzałem. (…) Widziałem piękno niezliczonych postaciach. Zakochałem się i moja miłość trwa nadal. Raz zabiłem ukochaną kobietę, umierałem za nią wiele razy, lecz nic mi jeszcze z tego nie przyszło. Ciągle jej szukam. Ciągle ją pamiętam. Noszę w sobie nadzieję, że pewnego dnia ona też mnie sobie przypomni.”
Taki opis widnieje na odwrocie książki ,, Nigdy i na zawsze'' Ann Brashares. Kiedy weszłam do swojej ulubionej księgarni, okładka szybko przykuła moją uwagę, gdy przeczytałam ten opis oraz pierwsze 4 strony, stwierdziłam że nie pozostaje mi nic innego jak kupić.
Nie wiem dlaczego ale „Żyję od ponad tysiąca lat. Umierałem wiele razy.'' Zrobiło na mnie największe wrażenie, to jakby kwintesencja fabuły.
Zacznę od tego, że jest to książka o miłości która trwa ponad czasem. Jednak już na samym początku zaznaczam, że nie jest ona przepełniona banałami i infantylnymi opisami, lepkimi jak wata cukrowa w dłoniach 4latki ;).
Dobrym pomysłem jest przenikanie się wątków z przeszłości oraz teraźniejszości. Ponieważ moi drodzy główny bohater Daniel, ma niezwykły dar. Otóż nie czaruje, nie jest wilkołakiem ani krwiopijcą w pelerynie. Posiada on pamięć wsteczną, a konkretniej pamięta swoje poprzednie wcielenia. I tak się niefortunnie składa że w jednym z pierwszych wcieleń około 520 r.n.e będąc żołnierzem, nieumyślnie podpalił dom w którym mieszkała ONA. Niestety ONA spłonęła.
Tutaj zaczyna się cała historia. Daniel stara się ją odnaleźć w każdym swoim życiu, ale nie jest to łatwe. Często nie widzi jej nawet 400 lat. A kiedy nareszcie ją spotyka ma ona albo 4 lata, albo 60 lat. Przy czym on akurat jest młodzieniaszkiem. Zdarza się też, że umiera chwilę po tym jak ją odnajduje. Ewentualnie jest żoną jego brata. Nie jest łatwo, zwłaszcza, że ONA NIE PAMIĘTA. Jednak los sprawia że raz na jakiś czas trafiają na siebie i jego w tym głowa aby tę szanse dobrze wykorzystać.
Podobają mi się opisy żyć Daniela. Ukazanie szczegółów czasów starożytnych i tych postępujących po nich. Ciekawy jest punkt widzenia Daniela kiedy w czasach współczesnych wraca w miejsca w których żył kilkaset lat temu.
Koniec jest zaskakujący, nie jestem pewna czy na to liczyłam. Pozostawia duży niedosyt. Ale może właśnie to sprawia że tak mocno zapadł mi w pamięć?
Zdecydowanie polecam, piękna historia :)

„Żyję od ponad tysiąca lat. Umierałem wiele razy.
Rodziłem się i umierałem wiele razy, w wielu miejscach.
Nigdy nie miałem dzieci i nigdy się nie zestarzałem. (…) Widziałem piękno niezliczonych postaciach. Zakochałem się i moja miłość trwa nadal. Raz zabiłem ukochaną kobietę, umierałem za nią wiele razy, lecz nic mi jeszcze z tego nie przyszło. Ciągle jej szukam. Ciągle ją...

Tytuł oraz piękna oprawa książki zachęcają czytelnika. Generalnie tematyka książki dość obiecująca. Zwłaszcza dla osób lubiących takie ,,magiczne'' klimaty.
Jednak z mojego punktu widzenia, autorka nie ma po prostu daru który sprawia, że książka staje się ,,wciągająca''. Jest napisana poprawnie. Kończy się niby zaskakująco, jednak bez szału. To trochę tak: Początek- dowiadujemy się że będzie rozgrywka pomiędzy dwojgiem ludzi (zaczyna być ciekawie). Środek- wlecze się wlecze. I nagle bum-koniec. Niespecjalnie pociągający.
Jednak podobały mi się opisy namiotów. Pomysł z drzewem życzeń, lodowym ogrodem czy też namiotem z butelkami wypełnionymi wspomnieniami. Niby w porządku a jednak czegoś brakuje, jakby nie było w tym wszystkim polotu.

Tytuł oraz piękna oprawa książki zachęcają czytelnika. Generalnie tematyka książki dość obiecująca. Zwłaszcza dla osób lubiących takie ,,magiczne'' klimaty.
Jednak z mojego punktu widzenia, autorka nie ma po prostu daru który sprawia, że książka staje się ,,wciągająca''. Jest napisana poprawnie. Kończy się niby zaskakująco, jednak bez szału. To trochę tak: Początek-...