Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ted Bundy. Umysł mordercy" to książka mocna, przekraczająca poczucie dobrego smaku jak również granice niejednego czytelnika, chociaż myślę, że akurat po tego typu książki nie sięgają osoby przypadkowe tylko raczej takie o mocnych nerwach, które mają świadomość czego się spodziewać i że nie będzie to słodko-pierdząca historyjka o miłości.
Zresztą, umówmy się jeśli autor chce napisać autentyczną powieść o jednym z największych zwyroli jaki ten świat widział to musi pisać wprost tak jak było, przekraczając granice tak jak przekraczał je sam sprawca, nie umniejszając i nie zmieniając faktów.
Poza tym wielkie brawa dla Czornyja za to w jaki sposób udało mu się wejść w głowę tego psychopaty i poprowadzić całą książkę w pierwszoosobowej narracji, mam nadzieję że po pracy nad tą pozycją wszystko u niego w porządku, bo czytając o poczynaniach Bundego można doznać traumy, a co dopiero próbując poniekąd stać się z nim jednością.
Wprawdzie trochę przeszkadzał mi tutaj brak chronologii, bo autor skacze w czasie przez co trzeba być dosyć uważnym i samemu starać się sobie usystematyzować poznawane kolejno fakty jednak absolutnie nie jest to przeszkodą nie do przeskoczenia.

Temat trudny jednak absolutnie nie gloryfikujący poczynań mordercy, a ukazujący jedynie przebieg wydarzeń, najbardziej przerażający w tym wszystkim jest chyba fakt, że problemów Teda Bundy'ego nie do końca należy szukać w jego dzieciństwie i przeszłości, co więcej był to niesamowicie inteligentny facet, a jeszcze bardziej mrozi krew w żyłach to, że na takiego człowieka w swoim życiu mógłby trafić każdy z nas....
Absolutnie nie polecam tej książki każdemu, bo co słabsi czytelniczy najzwyczajniej w świecie mogą jej nie udźwignąć, natomiast każdy psychopata taki jak ja powinien koniecznie zapoznać się z tym tytułem!

"Ted Bundy. Umysł mordercy" to książka mocna, przekraczająca poczucie dobrego smaku jak również granice niejednego czytelnika, chociaż myślę, że akurat po tego typu książki nie sięgają osoby przypadkowe tylko raczej takie o mocnych nerwach, które mają świadomość czego się spodziewać i że nie będzie to słodko-pierdząca historyjka o miłości.
Zresztą, umówmy się jeśli autor...

"Skazaniec i panna" to 3 tom serii spod pióra Joanny Wtulich, a przez książki tej pani się płynie, trust me, co więcej to jedne z tych z którymi siadamy rano i kończymy wraz z ostatnią przerzuconą stroną.
Tym razem autorka przybliża nam bardziej losy siostry znanego nam z dwóch pierwszych części Antoniego, która ucieka przed niechcianym małżeństwem, ale nie do końca tak wyobrażała sobie tę dezercję. Los na jej drodze stawia dwóch specyficznych francuzów, których relacja była dla mnie, jak Boga kocham, niczym Shrek i osioł.
Pierre mimo, że drażniący i upierdliwy skradł moje serce, ale więcej nie będę wam zdradzała, musicie mi zaufać, że wykreowane przez panią Wtulich postacie są mocne, różnorodne i barwne, a te kobiece silne i walczące o swoje.

Jeśli zatem lubicie być zabierani na pańskie dwory, książęce salony, a przede wszystkim jeśli ktoś z was lubi książki z historycznym tłem z nienachalnym wątkiem romantycznym, w których wydarzenia i bohaterowie fikcyjni mieszają się z tymi prawdziwymi to ta seria będzie dla was wspaniałą czytelniczą ucztą, a zakończenie nie pozostawia wątpliwości, że w finałowej części BĘDZIE SIĘ DZIAŁO 😁

"Skazaniec i panna" to 3 tom serii spod pióra Joanny Wtulich, a przez książki tej pani się płynie, trust me, co więcej to jedne z tych z którymi siadamy rano i kończymy wraz z ostatnią przerzuconą stroną.
Tym razem autorka przybliża nam bardziej losy siostry znanego nam z dwóch pierwszych części Antoniego, która ucieka przed niechcianym małżeństwem, ale nie do końca tak...

Najnowsza książka pani Małgosi Starosty to klimatyczna, rasowa powieść detektywistyczna, której akcja toczy się w Wielkiej Brytanii pod koniec lat 50 i w której nic nie jest takim jakie się z pozoru wydaje. Mamy zamknięte, dosyć wąskie grono postaci, a cała akcja dzieje się praktycznie tylko w jednym miejscu, co nadaje wyjątkowego klimatu.
Co więcej znajdzie się tu i zawiła, wielowątkowa intryga, pełna zwrotów akcji, a co najlepsze w trakcie czytania, jak to często w powieściach detektywistycznych bywa, można próbować samemu wytypować sprawcę spośród niewielkiego grona podejrzanych, chociaż muszę przyznać, że nie jest to łatwe i trzeba być dość czujnym i uważnym, żeby na koniec poskładać wszystkie wątki w jedną całość.
Ponato jak na autorkę przystało książka napisana jest lekkim i przyjemnym językiem ze szczyptą humoru, chociaż jest go tu zdecydowanie mniej (a szkoda) niż w książkach, które miałam okazję czytać wcześniej, ale też umówmy się, że tym razem nie mamy do czynienia z komedią, a powieścią detektywistyczną inspirowaną czarnym kryminałem.

Najnowsza książka pani Małgosi Starosty to klimatyczna, rasowa powieść detektywistyczna, której akcja toczy się w Wielkiej Brytanii pod koniec lat 50 i w której nic nie jest takim jakie się z pozoru wydaje. Mamy zamknięte, dosyć wąskie grono postaci, a cała akcja dzieje się praktycznie tylko w jednym miejscu, co nadaje wyjątkowego klimatu.
Co więcej znajdzie się tu i...