Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo pouczająca. Z wiekiem podchodzi się do niej zupełnie inaczej.

Książka bardzo pouczająca. Z wiekiem podchodzi się do niej zupełnie inaczej.

Świetna książka. Mimo, że dialogów jest mało, czyta się bardzo łatwo. Dzieje się tak z powodu stylu, w jakim jest napisana. Książka ta to jeden wielki dialog-opowieść staruszka o swoim życiu. Na pozór jest to monolog, lecz znajdują się w nim ślady świadczące o tym, że rozmówca zadaje mu pytania oraz na nie odpowiada. Prosty, potoczny język oraz stylizacja na język mówiony ułatwia odbiór przekazywanych informacji. Z jednej strony upodabnia to do stylu pamiętnikarskiego, z drugiej jednak nie jest to pisany pamiętnik, lecz mówiony. Wspomnienia. Porwane, poszatkowane, posklejane.

Nie ukrywam, że przez kilka akapitów po prostu przebiegłam oczami, miałam wtedy wrażenie, że staruszek zagada tego biednego miastowego na śmierć.

Skoro już o śmierci mowa, pod koniec czytania cały tekst zaczął przypominać mi przedśmiertną spowiedź. O bohaterze wiemy wszystko. Mimo, że w młodości nie lubił mówić o sobie, miałam wrażenie, że teraz nadrabiał zaległości.
Ważne jest też to, że jego wypowiedzi zawierają wiele mądrych spostrzeżeń na temat świata, co zmusza czytelnika do refleksji, a czasem do mimowolnego uśmiechu :)

dla maturzystów odnaleźć można tu wiele motywów: wojny, miłości, pracy, pasji, gry, snu itd.

polecam, naprawdę warto przeczytać.

Świetna książka. Mimo, że dialogów jest mało, czyta się bardzo łatwo. Dzieje się tak z powodu stylu, w jakim jest napisana. Książka ta to jeden wielki dialog-opowieść staruszka o swoim życiu. Na pozór jest to monolog, lecz znajdują się w nim ślady świadczące o tym, że rozmówca zadaje mu pytania oraz na nie odpowiada. Prosty, potoczny język oraz stylizacja na język mówiony...

w liceum nie przebrnęłam przez "Ferdydurke". była to jedna z trzech nieprzeczytanych lektur. obiecałam sobie kiedyś, że przeczytam. po ośmiu latach, gdy sama zbliżam się z każdym rokiem do wieku Józia (i niestety niewiele już mi brakuje), zupełnie inaczej czytałam każde zdanie w tej książce. dostrzegałam ponadtekstową głębię przekazywanej treści.

społeczeństwo coraz później dojrzewa, więc mamy mnóstwo takich "Józiów" i pozerskich "Zut" w naszym otoczeniu. niestety wielu nauczycieli nie czuje literatury i nie nie potrafi odkryć przed uczniami magii tej książki.

a szkoda, bo to jest książka na którą należy zwrócić uwagę i powrócić do niej po latach.

w liceum nie przebrnęłam przez "Ferdydurke". była to jedna z trzech nieprzeczytanych lektur. obiecałam sobie kiedyś, że przeczytam. po ośmiu latach, gdy sama zbliżam się z każdym rokiem do wieku Józia (i niestety niewiele już mi brakuje), zupełnie inaczej czytałam każde zdanie w tej książce. dostrzegałam ponadtekstową głębię przekazywanej treści.

społeczeństwo coraz...