Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nagromadzenie dram nastolatków (i nie tylko!) w tej książce wykracza mocno poza skalę. Każdy z bohaterów skrywa mroczną tajemnicę, o której nikt nie wie.
Może gdyby autor trochę "dał na wstrzymanie" i stworzył choć kilkoro "zwykłych" śmiertelników byłoby lepiej.

Na ostatnich kartach książki autor aż pomylił imiona osób, które popełniły samobójstwo.

Nie rozumiem fenomenu książki, historia dobra jako scenariusz kolejnego Netflixowego serialu o nastolatkach z kryminałem w tle.

Nagromadzenie dram nastolatków (i nie tylko!) w tej książce wykracza mocno poza skalę. Każdy z bohaterów skrywa mroczną tajemnicę, o której nikt nie wie.
Może gdyby autor trochę "dał na wstrzymanie" i stworzył choć kilkoro "zwykłych" śmiertelników byłoby lepiej.

Na ostatnich kartach książki autor aż pomylił imiona osób, które popełniły samobójstwo.

Nie rozumiem...

Adam Darski jest szalenie inteligentnym i bezpośrednim człowiekiem. Przeczytałam jego książkę, nie dlatego, że lubię jego muzykę (czy tam generalnie death metal), tylko dlatego, że chciałam dowiedzieć się więcej o jego poglądach na życie i walce z białaczką.

Początkowo czytało mi się fajnie, lekko. A potem? Cóż, coś pękło. Zmęczyło mnie to czytanie o zespołach metalowych (oczywiście nie jest to żaden minus, w końcu to jest wywiad z muzykiem takiego, a nie innego rodzaju muzyki), nawiązywanie do religii w prawie każdym temacie. Ok, jest agnostykiem, ateistą (sama nie wiem, jak sam się określa), ale na Boga, czy serio nie może się wypowiedzieć na ten temat raz a porządnie? Męczące to było.

Jest to książka wywiad, a nie chronologicznie uporządkowana biografia, wiec jasnym jest to, że przeplatać się będą ze sobą sytuacje starsze i nowsze, niemniej jednak, trochę to mąciło w głowie.

Książka ma momenty, ale głównie przez to "ględzenie" o religii, staje się męcząca w odbiorze.

Dla fanów death metalu i samego Nergala - godna polecenia.
Dla osób zainteresowanych osobą Nergala, jego poglądami - może być miejscami nieznośnie nudna.

Adam Darski jest szalenie inteligentnym i bezpośrednim człowiekiem. Przeczytałam jego książkę, nie dlatego, że lubię jego muzykę (czy tam generalnie death metal), tylko dlatego, że chciałam dowiedzieć się więcej o jego poglądach na życie i walce z białaczką.

Początkowo czytało mi się fajnie, lekko. A potem? Cóż, coś pękło. Zmęczyło mnie to czytanie o zespołach metalowych...

Książkę przeczytałam w dwa dni. Uwaga - wciąga niesamowicie!

Ciekawie napisana historia, i forma narracji (w każdym rozdziale narratorem jest, mniej lub bardziej, osoba zamieszana w sprawę). Akcja rozwija się szybko i utrzymuje tempo aż do samego końca.

Nie sposób nie odnieść się do Rachel, głównej bohaterki, tytułowej dziewczyny z pociągu. Boże! Chyba wygrywa w moim rankingu na najbardziej denerwującego bohatera książki! (A już myślałam, że ciężko będzie wygrać z Frodem (: )
Myślę, że można by było śmiało zdiagnozować u niej jakąś chorobę psychiczną :D

Podsumowując, ciekawa historia, pozbawiona wyszukanego języka. Kryminał godny polecenia.

Książkę przeczytałam w dwa dni. Uwaga - wciąga niesamowicie!

Ciekawie napisana historia, i forma narracji (w każdym rozdziale narratorem jest, mniej lub bardziej, osoba zamieszana w sprawę). Akcja rozwija się szybko i utrzymuje tempo aż do samego końca.

Nie sposób nie odnieść się do Rachel, głównej bohaterki, tytułowej dziewczyny z pociągu. Boże! Chyba wygrywa w moim...