Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z ważniejszych książek mojego dzieciństwa. Książka, która pozostaje w pamięci na zawsze. Małe, żyjące swoim rytmem, miasteczko Łysobyki Wielkie, z jego urokliwą małomiasteczkową atmosferą, gdzie wszyscy się znają, gdzie na co dzień nic szczególnego się nie dzieje. A później jest już inaczej, niecodziennie, interesująco, zaskakująco, czasami śmiesznie. To są książki, które nas formują, napisane z jednej strony zrozumiałym dla młodych ludzi językiem, a z drugiej - językiem ładnym, przejrzystym, urozmaiconym. Uważam, że w dzisiejszym zalewie książek o bardzo różnym poziomie, warto sięgać po takie książki jak ta. Czytałem ją parokrotnie. I wciąż jest przy mnie, a od niedawna czyta ją mój wnuk, z wcale nie mniejszym zainteresowaniem niż ja kilkadziesiąt lat temu

Jedna z ważniejszych książek mojego dzieciństwa. Książka, która pozostaje w pamięci na zawsze. Małe, żyjące swoim rytmem, miasteczko Łysobyki Wielkie, z jego urokliwą małomiasteczkową atmosferą, gdzie wszyscy się znają, gdzie na co dzień nic szczególnego się nie dzieje. A później jest już inaczej, niecodziennie, interesująco, zaskakująco, czasami śmiesznie. To są książki,...

Książkę czytałem z wielką przyjemnością. Nie spodziewajmy się jakiegoś Olimpu literackiego, wykwintnego języka czy wspaniałych literackich odniesień, bo przecież Dirk Rossmann to przedsiębiorca i filantrop, a nie literat z krwi i kości. Ale to właśnie nadaje książce jej autentyzm i świeżość spojrzenia, takiego właśnie spojrzenia jak oczami dziecka, które zresztą dojrzały juz Rossmann ciągle dostrzega w sobie. Dla mnie książka niesie ze sobą wiele mądrych myśli i spostrzeżeń, chociażby to, że w podejmowaniu ważnych decyzji tak ważna jest dobra intuicja i emocje. To w końcu elementy inteligencji emocjonalnej, o której często myślałem w trakcie czytania. No i to absolutnie podstawowe przesłanie płynące z książki, będące w końcu zbiorem życiowych doświadczeń Dirka Rossmanna, że mając wytyczony cel działań, należy wytrwale dążyć do jego realizacji nie ulegając łatwym pokusom. Może to banalne i oczywiste, ale życie Dirka Rossmanna jest doskonałym tego przykładem, że tak można i trzeba. No i jeszcze wiele interesujących spraw opisanych w tej książce, chociażby klimat powojennych Niemiec z przeżywaniem wojennej traumy, o czym w gruncie rzeczy tak niewiele wiemy, my Polacy, zapatrzeni w nasze własne losy historyczne.
Gorąco polecam tę książkę i wyrażam wdzięczność Panu Rossmannowi, że ją napisał

Książkę czytałem z wielką przyjemnością. Nie spodziewajmy się jakiegoś Olimpu literackiego, wykwintnego języka czy wspaniałych literackich odniesień, bo przecież Dirk Rossmann to przedsiębiorca i filantrop, a nie literat z krwi i kości. Ale to właśnie nadaje książce jej autentyzm i świeżość spojrzenia, takiego właśnie spojrzenia jak oczami dziecka, które zresztą dojrzały...

Czytałem tę książkę z dużym zainteresowaniem, bo jestem z tamtych stron, znam tamtych ludzi i nazwiska i nawet te historie, o których pisze autor. Ale też uważam, że jest to dobrze napisana książka. Autor nie daje odczuć czytającemu, czy Tarzan jest postacią pozytywną czy nie. Bo taka była właśnie jego historia. Przejeżdżał umundurowany na swoim koniu w biały dzień przez Zawichost. Po zamachu na generała Rennera, Niemcy zrezygnowali z odwetu na mieszkańcach Ożarowa. Nikt do końca nie wie - jak to było możliwe. Zakładnicy ginęli po drobnych akcjach partyzantów. Bo zabójstwie generała nie zginął w odwecie nikt. No i wątek żydowski. Czy byli to tylko przypadkowi żydzi, którzy ginęli z rąk ludzi Tarzana, czy tez różnej maści konfidenci i donosiciele. Nikt tego dziś już nie wie. Wiele spraw wokół Tarzana jest tajemniczych. Autor nie snuje domysłów, opisuje fakty, a są one na tyle pasjonujące, że polecam tę książkę każdemu, kto choć trochę interesuje się partyzantką w okresie II wojny. A szczególnie w tamtej okolicy. Pasjonujaca lektura.

Czytałem tę książkę z dużym zainteresowaniem, bo jestem z tamtych stron, znam tamtych ludzi i nazwiska i nawet te historie, o których pisze autor. Ale też uważam, że jest to dobrze napisana książka. Autor nie daje odczuć czytającemu, czy Tarzan jest postacią pozytywną czy nie. Bo taka była właśnie jego historia. Przejeżdżał umundurowany na swoim koniu w biały dzień przez...