Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może włożę kij w przysłowiowe mrowisko, jednak fanką pierwowzoru nigdy nie byłam. Owszem, podobała mi się cudowana akademia, w której wyobraźnia mogła hulać bez granic, jednak sama postać Kleksa i Adasia Niezgódki już niekoniecznie...

Za to, Adę polubiłam z marszu, mimo że powiedziała:
"- Po pierwsze nie wierzę w wyobraźnię".

Polubiłam się z bohaterami. Każdym innym. Każdym wyjątkowym na swój sposób. Nie była to książka, która zaskakiwała. Poruszała inne struny. Te zakorzenione, dziecięce, przepełnione magią wyobraźni.
Poznawanie Ady i śledzenie jej losów było wręcz relaksujące. Oto ona, pewna dziewczyna, w której smutek i rozsądek mieszały się z dziecięcym pragnieniem podskórnych zmian.

Może włożę kij w przysłowiowe mrowisko, jednak fanką pierwowzoru nigdy nie byłam. Owszem, podobała mi się cudowana akademia, w której wyobraźnia mogła hulać bez granic, jednak sama postać Kleksa i Adasia Niezgódki już niekoniecznie...

Za to, Adę polubiłam z marszu, mimo że powiedziała:
"- Po pierwsze nie wierzę w wyobraźnię".

Polubiłam się z bohaterami. Każdym innym....

Nie wiem, co to za miejsce.
Najważniejsze jednak, że jestem tu z Cadem.
Ten zły wciąż chce zniszczyć świat.
Czy mu się uda?
Czy zwykła dziewczyna jest w stanie cokolwiek zmienić?
Coraz bardziej w to wątpię...

Zadaję sobie wiele pytań.
Na przykład DLACZEGO ktoś postanawia być tym złym...
Czarnym charakterem, który brudzi swoją szarością kolorowy świat.
Co sprawia, że zło ma w sobie tyle determinacji?
Co je napędza?
Dużo tego, wiem, jednak...
Ktoś chyba musi znać odpowiedzi na te pytania, prawda?

Patrzę na Cada i widzę światło.
Dobroć, która przecież musi mieć swoją przeciwwagę.
Może o to w tym wszystkim chodzi?
Dobro też musiało się skądś wziąć.
Na przykład z wielkich czynów.
A nie miałyby one miejsca, gdyby świat był jedynie poprawny.
A może się mylę...

Druga część komiksu opowiadająca o dwójce przyjaciół, którzy chcą zmienić świat.

Nie wiem, co to za miejsce.
Najważniejsze jednak, że jestem tu z Cadem.
Ten zły wciąż chce zniszczyć świat.
Czy mu się uda?
Czy zwykła dziewczyna jest w stanie cokolwiek zmienić?
Coraz bardziej w to wątpię...

Zadaję sobie wiele pytań.
Na przykład DLACZEGO ktoś postanawia być tym złym...
Czarnym charakterem, który brudzi swoją szarością kolorowy świat.
Co sprawia, że zło ma...

Wstydzisz się rozmawiać o SEKSUALNOŚCI❓


Jest obecna w naszym życiu. Naturalna niczym jedzenie czy picia, a mimo to spychana na margines, traktowana w niektórych miejscach, jak temat tabu.

Seksualność w naszym kraju podzielona jest najczęściej na dwie (moim zdaniem błędne ) kategorie. Jedni rozprawiają o szczegółach, które zdecydowanie powinni zostawić dla siebie. Drudzy wstydzą się powiedzieć słowo "piersi", tak jakby wypowiadając je, rzucali klątwę. Na dodatek seksualność dla wielu ludzi łączy się tylko z seksem. A przecież to tylko jedna gałąź drzewa, o które warto dbać i znać jak najwięcej informacji. Żeby żyło się lepiej.

"SEXEDPL. Dorastanie w miłości, bezpieczeństwie i zrozumieniu. Przewodnik dla rodziców" to nieoceniona pomoc dla dorosłych, którzy w dojrzały i świadomy sposób pragną wychować swoje dzieci. Rozmowy ze specjalistami nie są ściśle określonymi wytycznymi. Wszystko ma formę wywiadów; dialogów, które zwracają uwagę na istotne kwestie związane z seksualnością człowieka od jego narodzin, po osiągnięcie pełnoletniości.

Niektóre gwałtowne reakcje na naturalne sytuację mogą wyrządzić wiele złego. Wstyd przylepia się do młodego człowieka z łatwością. Zwłaszcza w wieku nastoletnim. Często z winy dorosłych, którzy nieświadomie powielają błędy własnych rodziców. Dlatego warto się edukować. Pierwszym krokiem może być sięgnięcie właśnie po tę książkę.

Często powtarzam, że nie lubię poradników. I nic się w tym temacie nie zmieniło. Dla mnie ta pozycja to raczej zbiór potrzebnej wiedzy, którą warto zapakować do plecaka każdego podróżnika, który wyrusza w drogę zwaną życiem.

Wstydzisz się rozmawiać o SEKSUALNOŚCI❓


Jest obecna w naszym życiu. Naturalna niczym jedzenie czy picia, a mimo to spychana na margines, traktowana w niektórych miejscach, jak temat tabu.

Seksualność w naszym kraju podzielona jest najczęściej na dwie (moim zdaniem błędne ) kategorie. Jedni rozprawiają o szczegółach, które zdecydowanie powinni zostawić dla siebie. Drudzy...

Niełatwo jest być małą dziewczynką...


Te ciągłe oceniające spojrzenia.
Jak nie w domu, to na ulicy. Jak nie na ulicy, to w szkole. Jak nie tam, to nawet na spacerze czy w sklepie.
Wszędzie tam, gdzie dosięga Cię ludzki wzrok.
Bo powinnaś być TAKA.
Gdy pytasz - "jaka?" - słyszysz zbyt wiele sprzecznych informacji. Łączy je tylko jedno - komunikat, by zniszczyć w sobie to, co sprawia, że jesteś sobą.


"(...) łatwiej wyobrazić sobie, że jest się królową, niż zauważyć, że jest się księżniczką."


"Mała Księżniczka" to stara opowieść ubrana w nowe szaty. Z przekazem innym, ale jakże ważnym. Bliskim przede wszystkim małym dziewczynkom, zbuntowanym nastolatkom, ale i dorosłym kobietom z rysami przeszłości. Tym cudownym paniom, którym wmówiono, żeby stłumiły dawno temu to wewnętrzne, ciemne COŚ.

COŚ jest i w głównej bohaterce książki. By odkryć nieznane, wyrusza w podróż, która być może pozwoli jej odkryć prawdę o samej sobie.

Kopnęło mnie w serce. Wielkie historię niekoniecznie muszą być długie, czego przykładem jest "Mała Księżniczka". Ta krótka opowieść jest kwintesencją wszystkich strachów pokoleń kobiet, które tłumiły w sobie swoją wyjątkowość.

W trakcie czytania czułam się, jakbym rozmawiała ze sobą sprzed lat. Jakby jakiś zagubiony element wskoczył wreszcie na swoje miejsce. Już dawno wybaczyłam sobie to, jak bardzo się krzywdziłam, gdy przekładałam siłę strachu nad własne dobro. Mimo to zawsze jakiś cień wisi, wyciąga szpony, chce wmówić, że nie jestem wystarczająca... Dzięki takim książkom przypominam sobie, że nie jestem sama. Że obok mnie są inne, równie silne, a jednocześnie zagubione kobiety.

Tutaj już brakuję mi słów. Mogę jedynie poprosić, byś poznała tę opowieść. Może i ty, dzięki niej, poczujesz się trochę lepiej ze swoimi demonami.

Niełatwo jest być małą dziewczynką...


Te ciągłe oceniające spojrzenia.
Jak nie w domu, to na ulicy. Jak nie na ulicy, to w szkole. Jak nie tam, to nawet na spacerze czy w sklepie.
Wszędzie tam, gdzie dosięga Cię ludzki wzrok.
Bo powinnaś być TAKA.
Gdy pytasz - "jaka?" - słyszysz zbyt wiele sprzecznych informacji. Łączy je tylko jedno - komunikat, by zniszczyć w sobie to,...

Książki dla dzieci - zabawa, nauka czy nauka poprzez zabawę?



Niektóre powieści dla dzieci są mocno edukacyjne. Nie oznacza to jednak, że przypominają podręczniki szkolne. Jedną z takich pozycji jest niewątpliwie "Marcelinka, Cecylka i pan Genomek.".

Janusz Leon Wiśniewski w zupełnie nieznanej mi odsłonie. W mocno emocjonalny, a zarazem życiowy sposób przedstawia dzieciom (i dorosłym!) wiedzę na temat genetyki.
.
.
A było to mniej więcej tak...

Dwie siostry i pies. Oraz sąsiad, którego geniusz skrywa się pod płaszczem skromności. W jego oczach widać jakiś ukryty smutek. Dziecięce oczy wypatrzą jednak wszystko...
Ta potrzeba rozmowy, zdobywania wiedzy, ciekawości świata.
Przybliżenie trudnych terminów rzeczy, które dzieją się w wokół nas i w nas, chociaż na co dzień o nich nie myślimy.
Kolejne spotkanie już za chwilę.
Może i Ty chcesz porozmawiać o genetyce?

Dla kogo jest ten tytuł? Dla ciekawskich. Dzieci, które chcą poznać odpowiedź na każde pytanie świata. Czemu, by więc nie zacząć od poznania tajemnic, które skrywają geny❓

Książki dla dzieci - zabawa, nauka czy nauka poprzez zabawę?



Niektóre powieści dla dzieci są mocno edukacyjne. Nie oznacza to jednak, że przypominają podręczniki szkolne. Jedną z takich pozycji jest niewątpliwie "Marcelinka, Cecylka i pan Genomek.".

Janusz Leon Wiśniewski w zupełnie nieznanej mi odsłonie. W mocno emocjonalny, a zarazem życiowy sposób przedstawia...

Książka dla dziecka musi podobać się... Dziecku.


Niby zrozumiałe, a jednak. Często zastanawiam się czy my, rodzice, nie prześcigamy się w kupowaniu dziecięcych książek, które są naszpikowane dobrymi treściami. Wiecie, przekaz ma gonić przekaz, każda strona obfitować w życiowe mądrości, a do tego grafiki mają przypominać małe dzieła sztuki.

Rozradowani, pełni emocji i rodzicielskiej dumy, znajdujemy takową książkę, dajemy ją dziecku i... Okazuje się, że nie jest ono nią kompletnie zainteresowane...

W czym więc tkwi sekret odnalezienia powieści wspaniałej? Wiecie, co ja myślę - każda dziecięca książka ma potencjał stać się cudowna dla dziecka, gdy wraz z nim będziemy ją odkrywać. Zamiast odpytywać młodzika z tego, co z niej wyniósł, zwracajmy uwagę na to czy podoba się ona przede wszystkim dziecku, a nie nam. I nie mówię, żeby dana powieść, była pozbawiona wartościowych treści. Tylko, żeby nie zabrakło w tym wszystkim dziecięcej radości.

"Zaczarowane przygody Tosi i Franka" przypadły do gustu Kordkowi. Lubi, jak się ją mu czyta przed snem, stara się mówić, co znajduje się na obrazkach, a i dinozaur z okładki robi robotę :) Opowieści zawarte na kartach powieści, przenoszą nas w dziecięcy świat wyobraźni. Jak wiadomo, nie mają one granic, dlatego rezolutna Tosia i jej bystry, młodszy brat Franek, zabierają nas w różne miejsca, w tym do kosmosu czy na drugą stronę namalowanego rysunku.

Między wierszami można też dostrzec, jak wiele informacji są w stanie wyczytać dzieci z zachowań dorosłych.

Książka dla dziecka musi podobać się... Dziecku.


Niby zrozumiałe, a jednak. Często zastanawiam się czy my, rodzice, nie prześcigamy się w kupowaniu dziecięcych książek, które są naszpikowane dobrymi treściami. Wiecie, przekaz ma gonić przekaz, każda strona obfitować w życiowe mądrości, a do tego grafiki mają przypominać małe dzieła sztuki.

Rozradowani, pełni emocji i...

Mieszanka
Powieści młodzieżowej
Lekkiej grozy
Szczypty obyczajowości
Fantastycznej otoczki
Kawałków humorystycznych.

"Garganitis", drugi tom cyklu o przygodach zwyczajnie niezwykłych bohaterów.

Ciekawa pozycja dla młodszych czytelników, ale także i dla starszych, lubujących się w lekkich, podszytych fantastyką powieściach, w których nie brakuje również poruszenia ważnych tematów.

Mieszanka
Powieści młodzieżowej
Lekkiej grozy
Szczypty obyczajowości
Fantastycznej otoczki
Kawałków humorystycznych.

"Garganitis", drugi tom cyklu o przygodach zwyczajnie niezwykłych bohaterów.

Ciekawa pozycja dla młodszych czytelników, ale także i dla starszych, lubujących się w lekkich, podszytych fantastyką powieściach, w których nie brakuje również poruszenia ważnych...

Ukryta.
Jedyna i niepowtarzalna.
Niebezpieczna.
Tajemnice kuszą, żeby je odkryć, nieprawdaż?
A wszystko zaczęło się tamtego niepozornego dnia.
Wtedy, gdy ta kobieta zniknęła. Tak jakby wyparowała w powietrzu...

Autorka serii "Mazurscy w podróży" wita się z czytelnikami ponownie, nową książką dla młodzieży (ale i nie tylko 😉) w klimatach kryminalnych. "Zagadka purpurowej orchidei" składa się z akcji, sensacji, crime story oraz zwraca uwagę na temat, który każdemu z nas powinien być bliski. Mowa oczywiście o przyrodzie.
.
Czwórka przyjaciół prowadząca Klub Przyrodnika wpada na trop pewnej afery. Będzie się działo! Cenię książki Agnieszki Stelmaszyk nie tylko za to, że przenosi młodszego czytelnika w krainę wyobraźni. Każda jej powieści, z którą miałam styczność, posiada ponadczasowy przekaz. W tej autorka zwraca uwagę na środowisko naturalne. Klimatyczne grafiki Magdaleny Babińskiej dopełniają dzieła. Wydanie drugiego tomu serii planowane jest na przyszły rok. Będę go wypatrywać.

Ukryta.
Jedyna i niepowtarzalna.
Niebezpieczna.
Tajemnice kuszą, żeby je odkryć, nieprawdaż?
A wszystko zaczęło się tamtego niepozornego dnia.
Wtedy, gdy ta kobieta zniknęła. Tak jakby wyparowała w powietrzu...

Autorka serii "Mazurscy w podróży" wita się z czytelnikami ponownie, nową książką dla młodzieży (ale i nie tylko 😉) w klimatach kryminalnych. "Zagadka purpurowej...

🕚 Maks ma trzynaście lat. Jego dziecięce spojrzenie na świat idzie w parze z dojrzałymi emocjami. Pewnego dnia dochodzi do serii zdarzeń, które wywracają życie chłopaka do góry nogami...

🕚 To powieść pełna pozornie zwyczajnych sytuacji, pokazujące prawdy życiowe, które stopniowo odkrywa się z wiekiem. Są uniwersalne; ponadczasowe, a każde pokolenie na swój sposób stara się je zgłębić. Bartosz Szczygielski przykrywa je płaszczem pachnącym przygodą. Maks zakłada go na barki i zabiera czytelników w podróż przesyconą duchem czasu.

🕚 Podobało mi się to, że brak w tej książki moralizatorskich wywodów. Ale nie tylko to. Autor umiejętnie wszedł w skórę nastolatka. A wbrew pozorom, nie jest to prosta sprawa. Oddał idealnie połączenie bystrości i spostrzegawczości, która bardzo często cechuje młodych ludzi. Widzą więcej, niż się wydaje. Odczytują emocje i zachowania dorosłych, niczym rentgen. Potrafią odróżnić szacunek od strachu, który wywołują w nich dorosłe autorytety. "Wskazówki. Ja mam czas!" to książka mądra, zabawna, ale i zawierająca masę mądrych treści.

🕚 Ilustracje autorstwa Joanny Rusinek to cudo!

🕚 Maks ma trzynaście lat. Jego dziecięce spojrzenie na świat idzie w parze z dojrzałymi emocjami. Pewnego dnia dochodzi do serii zdarzeń, które wywracają życie chłopaka do góry nogami...

🕚 To powieść pełna pozornie zwyczajnych sytuacji, pokazujące prawdy życiowe, które stopniowo odkrywa się z wiekiem. Są uniwersalne; ponadczasowe, a każde pokolenie na swój sposób stara się...

Z tą przyjaźnią, to wcale nie jest łatwo, prawda? A już zwłaszcza, gdy jest się nastolatkiem. Introwertyczna Erin i ekstrawertyczna Grace dostają zadanie, które połączy ich dwa światy. Czy dziewczyny będą w stanie się dogadać?

"Klub przyjaciół nie do pary" pokazuje życie nastolatków przedstawione z perspektywy (pamiętników) dwóch, młodych dziewczyn. Jedna z nich jest popularna, bogata i bardzo pewna siebie. W swoim pamiętniku zapisuję jak odbiera zachowania swoich rówieśników, a także opisuje swoje marzenia oraz rozterki. Druga robi podobnie, jednak jej postrzeganie danej sytuacji jest zupełnie inne, niż nowej koleżanki. Zamknięta postawa dziewczyny sprawia, że te same wydarzenia nabierają innego znaczenia.

Młodzieżowy język, poruszenie tematów takich jak samoakceptacja, niezrozumienie, pragnienie bycia wyjątkowym i zauważonym. Zmusza do refleksji na temat przyjaźni. Czy można przyjaźnić się tylko z jedną osobą? Jak wspierać swojego przyjaciela? Jak otworzyć się przed drugim człowiekiem? Odpowiedzi na te pytania są zawsze aktualne. Erin i Grace starają się znaleźć na nie odpowiedź, każda na swój sposób.

Z tą przyjaźnią, to wcale nie jest łatwo, prawda? A już zwłaszcza, gdy jest się nastolatkiem. Introwertyczna Erin i ekstrawertyczna Grace dostają zadanie, które połączy ich dwa światy. Czy dziewczyny będą w stanie się dogadać?

"Klub przyjaciół nie do pary" pokazuje życie nastolatków przedstawione z perspektywy (pamiętników) dwóch, młodych dziewczyn. Jedna z nich jest...

❄️ "Można się spóźniać przy różnych okazjach, ale nigdy nie wolno pozwolić czekać przygodzie."

❄️ Jedenaście opowiadań, w których widać odwieczną przepychankę między sercem, a rozumem. O lawirowaniu na granicy dzieciństwa i dorosłości. Pojmowaniu unikalnych prawd o tym, co jest dobre, a co złe, a przede wszystkim o tym, że nie wszystko jest czarne lub białe.

❄️ Czytelnik wsiadając do tego papierowego pociągu, zatrzymuje się na różnych stacjach. Na jednej spotyka dziewczynkę, która cofa się w czasie, na innej zapozna się z nowoczesną wersją Królowej Śniegu, a na jeszcze kolejnej przekona się do czego prowadzi posiadanie książki spełniającej życzenia. Jeśli chodzi o mnie - na dłużej zostanie ze mną wspomnienie peronu, na którym mogłam musnąć płaszcz, pod którym skrywała się prawdziwa historia Stanisławy Bielińskiej.

❄️ Dla kogo jest ta antologia? Teoretycznie dla młodzieży. Praktycznie również dla wiecznie młodych duchem dorosłych, którzy pod skórą czują przyjemny dreszcz ekscytacji, na myśl o baśniowych klimatach ☺️ Wbrew pozorom nie są to opowieści lukrowane. Pomimo pewnych uproszczeń, dużo w nich nostalgii, pewnego rodzaju ulotności i równowagi między tym, co radosne i przykre.

❄️ I Was zachęcam do wskoczenia do tego pociągu!

❄️ "Można się spóźniać przy różnych okazjach, ale nigdy nie wolno pozwolić czekać przygodzie."

❄️ Jedenaście opowiadań, w których widać odwieczną przepychankę między sercem, a rozumem. O lawirowaniu na granicy dzieciństwa i dorosłości. Pojmowaniu unikalnych prawd o tym, co jest dobre, a co złe, a przede wszystkim o tym, że nie wszystko jest czarne lub białe.

❄️ Czytelnik...

📻 Książka, która łączy teraźniejszość z przeszłością, zabawę z wiedzą, a przy okazji posiada klimatyczne grafiki. Jak wytłumaczyć dziecku czym był stan wojenny w Polsce? "Stare radio. Wszystko gra!" może przyjść z pomocą.

📻 Ogromny plus za opowieść, w którą zostały zaplątane terminy związane z PRL-em. Sądzę, że zaszczepienie w dzieciach chęci poznawania historii naszego kraju w tak przystępny sposób, jest znakomitym pomysłem. Jaś, główny bohater książki, pewnego dnia odkrywa w pokoju dziadków coś niezwykłego. Mianowicie, radio! Zafascynowany znaleziskiem, jeszcze nie wie, że jego przygoda z przeszłością, właśnie się rozpoczęła...

📻 Rozdziały są krótkie za to treściwe. Poruszenie tematu radiostacji przekazujących sprzeczne informacje (brzmi znajomo?), tolerancji międzykulturowej, przyjaźni oraz uczciwości. Dodatkowym plusem jest grafika przedstawiająca cały alfabet Morse'a.

📻 Książka, która łączy teraźniejszość z przeszłością, zabawę z wiedzą, a przy okazji posiada klimatyczne grafiki. Jak wytłumaczyć dziecku czym był stan wojenny w Polsce? "Stare radio. Wszystko gra!" może przyjść z pomocą.

📻 Ogromny plus za opowieść, w którą zostały zaplątane terminy związane z PRL-em. Sądzę, że zaszczepienie w dzieciach chęci poznawania historii naszego...

🎅 "To, że niektórym zwierzętom czy elfom lukrowe gwiazdki, paski lub inne wzory wychodziły trochę krzywo, nie miało żadnego znaczenia. Liczyły się wspaniała atmosfera i wspólnie spędzony czas."

🎅 Trzy filary tej książki to: opowiadania, ciekawostki i instrukcje wykonywania dekoracji. Na jej kartach dzieci przenoszą się do świata Świętego Mikołaja i jego pomocników.

🎅 Już na wstępnie wita czytelnika grafika przedstawiająca Miasteczko Mikołaja. Na kolejnych stronach można dowiedzieć się, jak przebiegają przygotowania do świąt. Przygody bohaterów przeplatają się z wieloma ciekawostkami. Wiece gdzie zrobiono największy dom z piernika? Czym w dawnej Polsce były podskubki? Który pisarz jako pierwszy wspomniał o reniferach, ciągnących sanie brodatego? Albo które zwierzęta zmieniają kolor oczu? Na te i wiele innych pytań, znajdziecie odpowiedzi w "Niezbędniku Świątecznym".

🎅 Cały urok zamieszczonych opowieści polega na tym, że nie skupiają się one na perfekcjonizmie. Perypetie bohaterów pokazują, że najważniejszy jest wspólnie spędzony czas. Prezenty wywołują radość, jednak szczęście kryje się w towarzystwie drugiego człowieka. Ilustracje Wojciecha Stachyry uzupełniają klimat książki Anny Paszkiewicz.

🎅 "To, że niektórym zwierzętom czy elfom lukrowe gwiazdki, paski lub inne wzory wychodziły trochę krzywo, nie miało żadnego znaczenia. Liczyły się wspaniała atmosfera i wspólnie spędzony czas."

🎅 Trzy filary tej książki to: opowiadania, ciekawostki i instrukcje wykonywania dekoracji. Na jej kartach dzieci przenoszą się do świata Świętego Mikołaja i jego pomocników.

🎅 Już...

🚙 Mazurscy wyruszają w kolejną podróż. Ponownie czytelnicy mogą liczyć na niezły ubaw, garść faktów historycznych, moc przygody, a także aferę kryminalną w tle. Wycieczkę po kartach czwartego tomu serii podróżniczo - przygodowej, umilają ilustracje Anny Oparkowskiej oraz fotografie z prywatnego zbioru autorki.


🚙 "Nie wiem czy gdyby Zofia żyła w dzisiejszych czasach, robiłaby sobie tyle selfie, co Marcela, bo znana była nie tylko z urody, ale także ze skromności i działalności charytatywnej. (...) Chociaż lubiła też pozować, skoro pozostało po niej tyle obrazów".


🚙 Jędrek, Bunia, Marcela, Padre i Mamina to rodzina zwyczajnie niezwyczajna. Każde z nich reprezentuje inne pokolenie. To powieść, którą cenię nie tylko za rozrywkę, ale i za walor edukacyjny.


🚙 Wiecie może, co oznacza słowo "czupurnie"? Albo słyszeliście o "złocie głupców"? Jakie muzea warto zwiedzić w Królestwie Niderlandów? Gdzie Marcela zrobiła sobie 150 selfie? :)

🚙 Seria "Mazurscy w podróży" to istny zbiór ciekawostek o poszczególnych miejscowościach krajów europejskich. Plus jest taki, że przekazywana wiedza nie przytłacza, ponieważ wplata się w losy bohaterów, którzy są bardzo zabawni. Zakończenie "Diamentowej gorączki" daje nadzieję na to, że Mazurscy nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa. Premiera książki, już jutro!

🚙 Mazurscy wyruszają w kolejną podróż. Ponownie czytelnicy mogą liczyć na niezły ubaw, garść faktów historycznych, moc przygody, a także aferę kryminalną w tle. Wycieczkę po kartach czwartego tomu serii podróżniczo - przygodowej, umilają ilustracje Anny Oparkowskiej oraz fotografie z prywatnego zbioru autorki.


🚙 "Nie wiem czy gdyby Zofia żyła w dzisiejszych czasach,...

"Tajemnica wielkiej stopy" jest napakowana absurdalnością. Trochę takie czytadło dla przeczytania. I szybkiego zapomnienia. Jestem zwolenniczką książek dla młodzieży, które niosą za sobą jakiś przekaz. W tej była garść zjawisk paranormalnych, dziwnego podejście w relacjach dzieci - rodzice i pędząca akcja, która miała chyba na celu zamaskować wiele nieścisłości.

Miało być strasznie, ale jest po prostu dziwnie. Naciągane relacje, sytuację, a zjawiska paranormalne z lekka kiczowate... Postacie są nieszczególnie zapamiętywalne. Aura małomiasteczkowości również nie została oddana w sposób zadawalający - niby wszyscy tacy wścibscy i domyślni, a... Jednak nic nikt nie wie. Szału nie było.

"Tajemnica wielkiej stopy" jest napakowana absurdalnością. Trochę takie czytadło dla przeczytania. I szybkiego zapomnienia. Jestem zwolenniczką książek dla młodzieży, które niosą za sobą jakiś przekaz. W tej była garść zjawisk paranormalnych, dziwnego podejście w relacjach dzieci - rodzice i pędząca akcja, która miała chyba na celu zamaskować wiele nieścisłości.

Miało być...

Uroczy mops postanawia tym razem zostać... Reniferem! 🦌 Co skłoniło go do podjęcia takich kroków?


Kolejne przygody Peggy ukazane z jej perspektywy. Ludzkie oko nie jest w stanie wychwycić tak wiele, jak czujne spojrzenie psich paczałek. Mimo zbliżających się świąt członkowie rodziny Jacksonów są wyjątkowo przygnębieni i smutni. Mopsik postanawia ich uszczęśliwić... Na swój własny, wyjątkowy sposób!


"Mopsik, który chciał zostać reniferem" to słodka opowieść o tym, jak ważna w życiu jest rodzina. Podobnie, jak w poprzednich książkach z tej serii, i tutaj autorka porusza ważną kwestię - trzeba być sobą! Udawanie lub naśladowanie kogoś sprawia, że spychamy na dalszy plan samych siebie. Podoba mi się właśnie to przesłanie. Nauka akceptacji od najmłodszych lat, jest bardzo ważna.


Losy mopsika są niezwykle urocze, pełne humoru, ale i zwracające uwagę na to, że w każdym wieku ma się swoje problemy. Dodatkowym plusem są piękne grafiki.

Uroczy mops postanawia tym razem zostać... Reniferem! 🦌 Co skłoniło go do podjęcia takich kroków?


Kolejne przygody Peggy ukazane z jej perspektywy. Ludzkie oko nie jest w stanie wychwycić tak wiele, jak czujne spojrzenie psich paczałek. Mimo zbliżających się świąt członkowie rodziny Jacksonów są wyjątkowo przygnębieni i smutni. Mopsik postanawia ich uszczęśliwić... Na...

Bohaterowie "Tajemnicy Rydlińskiego Lasu" mogliby bez problemu wyjść z kart powieści i zamieszkać między ludźmi. Każde z nich boryka się z własnymi problemami, które mogłyby dotyczyć każdego z nas albo osób, które znamy. Pomijając oczywiście otoczkę magii, która, niestety, nie została jeszcze udowodniona jako fakt, więc musimy ją traktować jako fikcję.


To historia z dreszczykiem, skierowana do młodzieży. Autor stworzył ciekawą historię, w której nie zabraknie domowej świnki, bezdomnego z domem, babci nie pozwalającej czyścić parapetów i dwójce młodych ludzi, którzy są dość oryginalni. Pełne humoru fragmenty mieszają się z momentami smutnymi i trudnymi tematami (m.in. alkoholizmem, brakiem tolerancji, śmiercią bliskiej osoby). Całość tworzy mieszankę wypełnioną magią, realizmem, szczyptą przyjaźni, garścią dobrych chęci i... Potworów.


Lekturę umilają niesamowite ilustracje Hannah Peck.

Bohaterowie "Tajemnicy Rydlińskiego Lasu" mogliby bez problemu wyjść z kart powieści i zamieszkać między ludźmi. Każde z nich boryka się z własnymi problemami, które mogłyby dotyczyć każdego z nas albo osób, które znamy. Pomijając oczywiście otoczkę magii, która, niestety, nie została jeszcze udowodniona jako fakt, więc musimy ją traktować jako fikcję.


To historia z...

Dwa i pół wspomniania. Tyle wystarczy, by udać się w zapomniany świat, szukając... No właśnie! Kogo? Zrywki echa przeszłości sprawiają, że Boot postanawia znaleźć dziewczynkę, której twarz została zapisana w jego systemie.

To nie tylko książka dla miłośników robotów. To powieść skierowana dla młodzieży, w której zostają poruszone ważne kwestie, m.in. o demencji, odrzuceniu, ludzkich uczuciach czy nowych technologiach. A także o tym, jak istotne staje się dla ludzkości towarzystwo maszyn, w codziennym życiu. Język nie jest skomplikowany, wręcz lekki, a przez tekst się płynie. Jest dostosowany do grupy docelowej (9-12 lat).

"Boot. Wielka przygoda małego robota" jest pełna różnorodnych postaci, np. człowieka niecierpiącego maszyn, robota nieufającego ludziom, bezmyślne maszyny, Boota napędzanego nadzieją i wiele innych. Reprezentują one zachowania, które zostały przedstawione w bardzo przystępny sposób. Krótko mówiąc - czytadło zapewniające rozrywkę, ale i posiadające przekaz.

Dwa i pół wspomniania. Tyle wystarczy, by udać się w zapomniany świat, szukając... No właśnie! Kogo? Zrywki echa przeszłości sprawiają, że Boot postanawia znaleźć dziewczynkę, której twarz została zapisana w jego systemie.

To nie tylko książka dla miłośników robotów. To powieść skierowana dla młodzieży, w której zostają poruszone ważne kwestie, m.in. o demencji,...