Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jedna z tych niewielu książek, w których treść i forma wydania idą ze sobą mocno w parze. Z jednej strony to książka niełatwa, pozbawiona dialogów, spisana w formie wspomnienia, co dodatkowo podkreśla sposób jej wydania - "Nazwałem go krawat" bardziej przypomina zeszyt niż tradycyjną książkę. Przepiękne wydanie wzmacnia przekaz treści. A ta również jest nietuzinkowa, bo to książka o strachu i strefie bezpieczeństwa oraz wychodzenia z niej. Głęboko ludzka lektura, budząca emocje i choć niemożliwa do przeczytania za jednym podejściem (mimo skromnej objętości), to nie pozwalająca o sobie zapomnieć. Myślę, że to jedna z tych książek, które pozostaną ze mną na długo. Prawdziwa literacka uczta.

To jedna z tych niewielu książek, w których treść i forma wydania idą ze sobą mocno w parze. Z jednej strony to książka niełatwa, pozbawiona dialogów, spisana w formie wspomnienia, co dodatkowo podkreśla sposób jej wydania - "Nazwałem go krawat" bardziej przypomina zeszyt niż tradycyjną książkę. Przepiękne wydanie wzmacnia przekaz treści. A ta również jest nietuzinkowa, bo...

Świetny pastisz z polskiego systemu szkolnictwa podany razem z odpowiedzią, jak w polskich warunkach mogłaby wyglądać szkoła magii. Czytając "LO" miałem wrażenie, jakbym słuchał opowieści snutej przez kumpla - opowieści, w której sam brałem udział i mogę na nowo ją przeżywać. Do tego zaliczyłem sentymentalny powrót do czasów szkolnych i, niestety, zmuszony jestem powiedzieć, że szkolna patologia istnieje i Krzysiek Piersa przedstawił ją bez upiększeń. Wątki fantastyczne jedynie pogłębiają poczucie niesprawiedliwości czy osamotnienia oraz niemoc dorosłych. Bardzo ciekawy pomysł, zabrakło mi tylko lepiej rozwiniętych bohaterów czy relacji między nimi.

Świetny pastisz z polskiego systemu szkolnictwa podany razem z odpowiedzią, jak w polskich warunkach mogłaby wyglądać szkoła magii. Czytając "LO" miałem wrażenie, jakbym słuchał opowieści snutej przez kumpla - opowieści, w której sam brałem udział i mogę na nowo ją przeżywać. Do tego zaliczyłem sentymentalny powrót do czasów szkolnych i, niestety, zmuszony jestem...

Zdecydowanie nie jest to książka, którą czyta się dla przyjemności. To bardziej kubeł zimnej wody. Dystopia zbudowana na tym, co już dziś stanowi, bardziej lub mniej odległe, zagrożenie.

Książka przemówi do fanów twórczości Margaret Atwood, George'a Orwella czy Raya Bradbury'ego.

Zdecydowanie nie jest to książka, którą czyta się dla przyjemności. To bardziej kubeł zimnej wody. Dystopia zbudowana na tym, co już dziś stanowi, bardziej lub mniej odległe, zagrożenie.

Książka przemówi do fanów twórczości Margaret Atwood, George'a Orwella czy Raya Bradbury'ego.