Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od tego, że tematyka Bliskiego Wschodu jaki zapodała autorka był dla mnie totalną nowością. Co przez zaciekawienie pozwoliło mi przebrnąć przez dosyć trudne początki zapoznawania się z światem Nahri. Ale książka jak już wciągnęła, to nie wypuściła do późnych godzin nocnych (za co odejmuje jedną gwiazdę, bo nie wyspałam się do pracy :)). Cieszę się, że w końcu trafiłam na porządniejszą fantastykę młodzieżową, bo zazwyczaj jest ona tworzona po łebkach. A tutaj trafiłam na pięknie wykreowany świat, bohaterów z krwi i kości (może tylko oprócz Dara, dosłownie) oraz dworskie intrygi, całkiem zgrabnie poprowadzone. Jedynie końcówka książki nieco mnie zawiodła, przytłoczyła mnie ilość niedopowiedzeń, ale liczę że będzie dobrze to kontynuowane w kolejnej części, po która niezwłocznie zamierzam sięgnąć.

Zacznę od tego, że tematyka Bliskiego Wschodu jaki zapodała autorka był dla mnie totalną nowością. Co przez zaciekawienie pozwoliło mi przebrnąć przez dosyć trudne początki zapoznawania się z światem Nahri. Ale książka jak już wciągnęła, to nie wypuściła do późnych godzin nocnych (za co odejmuje jedną gwiazdę, bo nie wyspałam się do pracy :)). Cieszę się, że w końcu...

Przyjemna historia do poczytania wieczorem. Trochę nudnawa, jednakże dialogi pomiędzy bohaterami były zabawne, co umilało czas. Jedyne co mnie raziło, to zachowanie rodem pick me girl głównej bohaterki, która ze względu na to, że je węglowodany i pije piwo jest wyjątkowa i inna niż wszystkie.

Przyjemna historia do poczytania wieczorem. Trochę nudnawa, jednakże dialogi pomiędzy bohaterami były zabawne, co umilało czas. Jedyne co mnie raziło, to zachowanie rodem pick me girl głównej bohaterki, która ze względu na to, że je węglowodany i pije piwo jest wyjątkowa i inna niż wszystkie.

Pozwolę sobie pominąć opis książki i przejść od razu do moich osobistych wrażeń. Zacznę od tego, że tę książkę ciężko mi się czytało ze względu na zachowania bohaterów, którzy są w moim wieku, a przez większość czasu tak naprawdę zachowywało się, jak rozwydrzone dziecko w sklepie, które nie dostało tego, co sobie upatrzyło. Te walki w liceum o hierarchię, były dla mnie tak odrealnione, że aż komiczne. A końcowa scena w wężowisku, gdzie cała szkoła wyznawała swoje grzechy publicznie, była rodem z filmu "Wredne dziewczyny". Chociaż może się nie znam i tak to jednak wygląda w amerykańskich szkołach... Pomimo tego, książka jednak mnie wciągnęła i doczytałam do końca. Ale czy bym ją poleciła? Raczej nie. Autorka mam wrażenie, że na siłę chciała przedstawić buntowniczych nastolatków, co raczej przez większość czasu wychodziło jej żałośnie, co podczas czytania kwitowałam tylko to zmarszczeniem, to podniesieniem brwi. Większość z nich była przepełniona nienawiścią do świata, a przede wszystkim do samych siebie, dodatkowo napędzani chęcią zemsty robili się naprawdę okrutni i toksyczni. Po tej książce spodziewałam się czegoś głębszego, niestety pod tym względem się zawiodłam i czytając to nie czułam nic oprócz zażenowania i frustracji. Po następne części sięgnę tylko ze względu na Vaughna i Knighta, bo to oni wzbudzili moją największą sympatię.

Pozwolę sobie pominąć opis książki i przejść od razu do moich osobistych wrażeń. Zacznę od tego, że tę książkę ciężko mi się czytało ze względu na zachowania bohaterów, którzy są w moim wieku, a przez większość czasu tak naprawdę zachowywało się, jak rozwydrzone dziecko w sklepie, które nie dostało tego, co sobie upatrzyło. Te walki w liceum o hierarchię, były dla mnie tak...