Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To już piąte spotkanie z tym autorem. W pewnym momencie nazywałam go moim ulubionym. Z pewnością jest to zasługa błyskotliwych opowiadań w "Śmiesznych miłościach" oraz świetnie napisanej, debiutanckiej powieści "Żart". Wydaje mi się jednak, że im głębiej w las, tym gorzej. "Walc..." nie zrobił na mnie takiego wrażenia. Co więcej, jeden cytat na końcu powieści całkowicie zaburzył odbiór dzieła. Otóż moralnie wątpliwym jest stwierdzenie, iż bohaterka mogła czuć się jak gwałcona dziewczyna, która czuła coraz większe podniecenie wraz z rosnącym oporem. Rozumiem, że książka została napisana w nieco innych realiach, ale mimo wszystko, moralni obywatele nie powinni wypowiadać się na temat gwałtu w takich kategoriach. Kultura gwałtu to poważny problem, do którego doprowadziły między innymi takie cytaty.
Nie chciałabym, aby przysłoniłoby mi to odbiór dzieła, ale na razie czuję gniew i odrobinę obrzydzenia względem autora. Może jeszcze kiedyś przebaczę Kunderze, ale na razie potrzebuję przerwy, jestem bardzo zawiedziona tymi słowami.

To już piąte spotkanie z tym autorem. W pewnym momencie nazywałam go moim ulubionym. Z pewnością jest to zasługa błyskotliwych opowiadań w "Śmiesznych miłościach" oraz świetnie napisanej, debiutanckiej powieści "Żart". Wydaje mi się jednak, że im głębiej w las, tym gorzej. "Walc..." nie zrobił na mnie takiego wrażenia. Co więcej, jeden cytat na końcu powieści całkowicie...

Dzielnie znosiłam sformułowanie "w najbliższej pięciolatce" przez polowe książki, jednak kiedy przewinęło sie w niej po raz setny, postanowiłam zwrócić sie z prośba do autorki, aby postarała sie ograniczyć używanie go w następnej części.

Dzielnie znosiłam sformułowanie "w najbliższej pięciolatce" przez polowe książki, jednak kiedy przewinęło sie w niej po raz setny, postanowiłam zwrócić sie z prośba do autorki, aby postarała sie ograniczyć używanie go w następnej części.