Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po tym, gdy nieoczekiwanie pojawiły się pierwsze oferty umieszczenia reklam na moim blogu, zapytałam o radę wujka google i padło na Kominka. Wiele głosów polecało jego książkę jako lek na całe, blogowe zło. Chciałam więc wiedzieć i ja, jak tego zła unikać. Rozbiłam skarbonkę, rozpoczęłam edukację i wyszłam z tego przedsięwzięcia jeszcze bardziej zielona.

Ok, muszę przyznać, że zaskoczyło mnie bardzo ładne wydanie książki. Do tego była to naprawdę przyjemna lektura. Tomek pisze lekko, zabawnie i z ironią. Polubiłam nawet jego samouwielbienie emanujące z prawie każdej strony. Niestety nie stałam się przez to mądrzejsza. Z ponad 370 stron druku dowiedziałam się głównie, że bloger musi pisać i czekać, aż w końcu zaczną pojawiać się rewelacyjne oferty wraz z "pięciocyfrowymi sumami". Ok. No i fajnie. Kiedy będę już sławna i piękna, będę mogła być również bogata. Tyle tylko, że ja, w przeciwieństwie do autora książki, nie wierzę w blogerskie miliony na koncie i nie planuję rzucić pracy, aby tworzyć teksty na bloga i czekać na wielo zerowe oferty. Chcę po prostu cieszyć się pisaniem i mieć świadomość, że inni te teksty czytają. A jeśli kiedyś uda mi się również na tym hobby zarobić - super! No bo w końcu, czemu nie?! Jednak w tym momencie, najważniejsze dla mnie pytanie brzmi: jak trafić do większego grona odbiorców?

Na wstępie Kominek pisze: "Nie ma znaczenia jak długo prowadzisz bloga i ilu znasz ludzi. Nie liczy się twoja wiedza, talent, pracowitość (...) Wszystko sprowadza się do odpowiedniego kreowania wizerunku. Musisz stworzyć własną legendę". Ok, ale jak ową legendę stworzyć? W książce zawarte są porady skierowane jedynie do blogerów już regularnie czytywanych, którym udało się przez lata wypracować swoją markę. Nie ma natomiast nic dla świeżutkich, nieopierzonych kotków, które dopiero zaczynają swoją blogową przygodę. Tomek w książce zachęca, aby do niego pisać, a jako że nie znalazłam odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, tak też zrobiłam. Napisałam i rozczarowałam się po raz drugi. Odpowiedź otrzymałam, ale nad wyraz krótką i rzeczową, wcale niezachęcającą do dalszego tworzenia, o ile nie mam zamiaru pisać znacznie częściej. Czy rzeczywiście więc hobbistyczne pisanie nie ma sensu, bo i tak cotygodniowych tekstów nikt czytać nie będzie? Dalej nie kumkam więc blogosfery, ale teraz jeszcze z niesmakiem.

*http://messsinspirations.blogspot.com/2015/04/blog-pisz-kreuj-zarabiaj_25.html#more

Po tym, gdy nieoczekiwanie pojawiły się pierwsze oferty umieszczenia reklam na moim blogu, zapytałam o radę wujka google i padło na Kominka. Wiele głosów polecało jego książkę jako lek na całe, blogowe zło. Chciałam więc wiedzieć i ja, jak tego zła unikać. Rozbiłam skarbonkę, rozpoczęłam edukację i wyszłam z tego przedsięwzięcia jeszcze bardziej zielona.

Ok, muszę...

Sonny, młody narkoman, odsiaduje wyrok w najlepiej strzeżonym więzieniu, gdzie trafił po samobójczej śmierci swojego ojca - policjanta. Chłopak, skryty i tajemniczy, milczy od wielu lat, stając się z czasem spowiednikiem innych więźniów. Koledzy powierzają mu najbardziej strzeżone sekrety, aż w końcu jeden z nich, zmienia życie chłopaka...

Ok, zapowiada się ciekawie. Do tego książka opisywana jest jako „genialnie skonstruowany kryminał i zarazem przewrotny moralitet”. To podobno "najlepsza książka pisarza". A dla mnie to po prostu ciekawa historia. Nie jestem krytykiem literackim, nigdy nie próbowałam napisać książki i nie zawsze nawet wiem, w którym miejscu postawić przecinek. Potrafię jednak subiektywnie ocenić, czy książka mi się podoba i czy zostałam zaskoczona. W tym przypadku zaskoczenia nie było, a to dla mnie w thrillerach liczy się najbardziej. Książka napisana jest dobrze, akcja jest wartka i złożona, intryga ciekawa, ale nic mnie w tej historii nie zaskoczyło, nie porwało i nie wytargało za uszy. Nie pożerałam każdej strony czekając na dalszy ciąg, bo momentami po prostu domyślałam się co przyniosą kolejne wyrazy. I w tym miejscu nachodzi mnie myśl - czy to książka naprawdę była tylko przeciętną książką, czy to ja przeczytałam już za dużo dobrych thrillerów aby dawać się zaskakiwać za każdym razem? Tylko czy w ogóle można przeczytać za dużo dobrych książek? Bardzo chętnie poznam Wasze opinie na temat tego autora i jego twórczości, aby znaleźć odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Piszcie więc i odzywajcie się, bo nie lubię nierozwiązanych zagadek!

*http://messsinspirations.blogspot.com/2014/11/syn-jo-nesbo-miao-byc-tak-smakowicie.html#more

Sonny, młody narkoman, odsiaduje wyrok w najlepiej strzeżonym więzieniu, gdzie trafił po samobójczej śmierci swojego ojca - policjanta. Chłopak, skryty i tajemniczy, milczy od wielu lat, stając się z czasem spowiednikiem innych więźniów. Koledzy powierzają mu najbardziej strzeżone sekrety, aż w końcu jeden z nich, zmienia życie chłopaka...

Ok, zapowiada się ciekawie....

Krótki urlopowy wyjazd oraz późniejszy brak internetu połączył się z pożeraniem słowa pisanego. I o dziwo, nie pochłaniałam tylko thriller'ów! Miałam przyjemność wdać się w romans. Wyobraźcie sobie żar lejący się z błękitnego, bezchmurnego nieba, złociste Słońce, gorący koc na piaszczystej plaży - idealny klimat na takie spotkania. I choć w rzeczywistości słońce często kryło się za denerwująco obszernymi chmurami, piasek wprost spod dziecięcych stópek niezmordowanie wdzierał się w każdy otwór ciała, a romans nie był do końca romansem, a raczej kobiecą przygodą - my trwałyśmy nierozerwanie razem. Tak -ałyśmy, ponieważ ja i Emily Giffin zrozumiałyśmy się idealnie. Ona doskonale wiedziała czego ja potrzebuję, a i ja czytałam z niej, jak z otwartej książki. "Pewnego dnia", właśnie tak zaczęła się nasza przygoda...

Muszę przyznać, że sama nigdy nie sięgnęłabym po tego typu książkę. Opis też nie wydaję się nazbyt ponętny. Jednak dzięki koleżance, którą w tym miejscu wypada serdecznie pozdrowić, skusiłam się na jej wdzięki. Na półce czekają na mnie jeszcze inne twory tej pani i mam nadzieję, że uwiodą mnie tak jak pierwsza. I choć autorka nie opowiada jakieś fascynującej przygody pełnej napięć, namiętności i zmiennych emocji, to jest to po prostu kobieca, przyjemna lektura. No bo przecież, która z nas nie ma sekretów i czasem nie głowi się nad tym, czy nasze życie idzie rzeczywiście w wymarzonym przez nas kierunku? Czasem wprost idealne życie może zaburzyć krótki romans, albo dzwonek do drzwi. Czy w takiej sytuacji trzeba trzymać się tego co już znane, czy podążyć za głosem serca i przewrócić swój świat do góry nogami? Zostawiam Was z tymi pytaniami i zapraszam do lektury, bo ta kobieta naprawdę wie, jak dogodzić innym paniom. Czytajcie więc, a będzie Wam dobrze!

*http://messsinspirations.blogspot.com/2014/08/o-emily-giffin-kobiecie-ktora-potrafi.html#more

Krótki urlopowy wyjazd oraz późniejszy brak internetu połączył się z pożeraniem słowa pisanego. I o dziwo, nie pochłaniałam tylko thriller'ów! Miałam przyjemność wdać się w romans. Wyobraźcie sobie żar lejący się z błękitnego, bezchmurnego nieba, złociste Słońce, gorący koc na piaszczystej plaży - idealny klimat na takie spotkania. I choć w rzeczywistości słońce często...