Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka do pierwszej klasy anarchistycznej szkoły!

Książka do pierwszej klasy anarchistycznej szkoły!

Było to w pewien sposób pokrzepiające, wiedzieć, że żyje gdzieś prosto i dobrze człowiek, nie żądając wiele, by być szczęśliwym. Z drugiej strony: znają władzę, służbę i jedną z wielkich religii (kultura wyrosła na islamie wciąż jest bardzo dla mnie pociągająca), nie jest to więc jeszcze utopia (dobre miejsce). Żyjąc wśród ludzi zupełnie odmiennego ducha (jeszcze kilka miesięcy..), nie mając pieniędzy na jakieś lepsze wegańskie jedzenie, decyduję ostatecznie mieć za jakiś czas kawałek łaskawej ziemi, na którym można żyć ze 100 lat!

Było to w pewien sposób pokrzepiające, wiedzieć, że żyje gdzieś prosto i dobrze człowiek, nie żądając wiele, by być szczęśliwym. Z drugiej strony: znają władzę, służbę i jedną z wielkich religii (kultura wyrosła na islamie wciąż jest bardzo dla mnie pociągająca), nie jest to więc jeszcze utopia (dobre miejsce). Żyjąc wśród ludzi zupełnie odmiennego ducha (jeszcze kilka...

Tak niesamowicie kocham Andersena, Grimmów, Szeherezadę i krwawe "bajki", które opowiadała mi matka, jak byłam dzieciakiem, a które jej opowiadał jej ojciec... cały ten niesamowity mrok, z lasem, ze wszystkimi lasami, z zamkami, paniami zamków i porzuconymi albo zagubionymi dziećmi, że niestety, ale z całym szacunkiem, musiałam to czytać bez przyjemności. Może jedyne, co było w tej książce interesujące, to właśnie odwołania... (nie mówiąc już o wszystkich wspaniałych opowieściach: jak ładnie pasują do baśni Baudelaire i Svankmajer, np!) Najbardziej udane wg. mnie było "Spalone dziecko", więc w sumie - klapa, chociaż klimacik nawet był. Nie no, właściwie, jak się zastanowić, to mi się podobało. :)

Tak niesamowicie kocham Andersena, Grimmów, Szeherezadę i krwawe "bajki", które opowiadała mi matka, jak byłam dzieciakiem, a które jej opowiadał jej ojciec... cały ten niesamowity mrok, z lasem, ze wszystkimi lasami, z zamkami, paniami zamków i porzuconymi albo zagubionymi dziećmi, że niestety, ale z całym szacunkiem, musiałam to czytać bez przyjemności. Może jedyne, co...