Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem w sensacyjnym ciągu i ponownie pod wrażeniem tak obszernej i misternie utkanej powieści.
Człowiek, którego prawdziwa tożsamość została skutecznie wymazana z rzeczywistości z największą precyzją łączy fakty, odkrywa to, co dla innych jest zupełnie niewidoczne i niemożliwe do wychwycenia.
Charyzma i inteligencja przejęła kontrolę nad jego życiem i nawet wycofanie się z pracy operacyjnej nie trwa długo, bo jest jedynym, który może zapobiec biologicznemu atakowi na Amerykę.
Zaczyna się zatem polowanie na Saracena, który po publicznym straceniu swojego ojca, przeistacza się w pełnokrwistego terrorystę.
Z ogromnym pietyzmem i muzułmańskim fanatyzmem rozpoczął swoje dzieło życia - swój dżihad przeciwko "dalekiemu wrogowi".
Pielgrzym, bo taki kryptonim przybrał agent pod pretekstem udziału w śledztwie dotyczącym śmierci pewnego Amerykanina przybywa do Bodrum.
To właśnie tu, zostaje zarejestrowana rozmowa telefoniczna, która może doprowadzić agenta do znalezienia Saracena i to tu odkrywa jego sekret.
Wie, że teraz może wywabić go z ukrycia i zapobiec dotarciu śmiertelnego wirusa czarnej ospy do Ameryki. Czasu jest niewiele, choć pewny swego planu, nie przewidział jednego, że sam stał się przynętą.
Uff, co to była za powieść! To nie tylko poszukiwanie "detonatora", to nie tylko gra z czasem, to odrębne życiowe historie, których bohaterowie toczą swoją własną walkę o zdrowie, zemstę, nowe życie.

cytat: "...informacja nie istnieje, dopóki nie zostanie bezpiecznie przekazana do centrali".

Jestem w sensacyjnym ciągu i ponownie pod wrażeniem tak obszernej i misternie utkanej powieści.
Człowiek, którego prawdziwa tożsamość została skutecznie wymazana z rzeczywistości z największą precyzją łączy fakty, odkrywa to, co dla innych jest zupełnie niewidoczne i niemożliwe do wychwyce...

Rozwiń

Zwiń

Przesłuchałam audiobook "Krew w piach" i muszę stwierdzić, że czytanie pana Adama Baumana zasługuje na wielkie brawa! To profesjonalne operowanie głosem, perfekcyjnie dopełniły lekturę!
Fantastycznie wcielił się w rolę głównego bohatera, którego czarowanie brzmieniem pozwoliło na pełne wyobrażenie postaci i tego, co czynił.
Adam Szulc posiadał taki dar, że rozkochiwał kobiety na zabój. Potrafił tak sprytnie manewrować i manipulować spragnionych komplementów i miłości kobiet, że przyjmowały go do swoich domostw i hipotek.
Jego inteligencja i spryt pozwalały na obcowanie z wieloma (ponoć w realu nawet z dwudziestoma) kobietami równocześnie i się w tym nie gubił!
Gubiły się zaś i znikały niestety później kobiety, którym równocześnie rozpływał się majątek i mieszkania.
Najdłużej opierała się kobieta, która chciała z nim wspólnie rozkręcić interes, a omamiona czułością prawie dała się namówić na ślub.
Szulc, nie wiedział także jednego, że z tego, co jej usiłował wmówić, sporo kojarzyła i finalnie to ona wyszła z tego związku bez straty, a jak się później okazało, to właściwie zwycięsko.
Do odkrycia niecnych działań malwersanta Szulca, swoje dołożyła pewna stażystka portalu "PomorzeNews", która trafia na jego trop, łącząc z nim zaginione kobiety.
Do czego doprowadzi zgromadzony materiał dziennikarskiego śledztwa, przekonajcie się sami!
Lektura oparta na kanwie prawdziwych wydarzeń. Jest świetna!

cytat: "Życie z nim było niekończącą się bajką...."

Przesłuchałam audiobook "Krew w piach" i muszę stwierdzić, że czytanie pana Adama Baumana zasługuje na wielkie brawa! To profesjonalne operowanie głosem, perfekcyjnie dopełniły lekturę!
Fantastycznie wcielił się w rolę głównego bohatera, którego czarowanie brzmieniem pozwoliło na...

Rozwiń

Zwiń

Na wstępie muszę zdecydowanie podkreślić, że obszerność tej powieści równa się mej absolutnej satysfakcji z właśnie na gorąco przeczytanej "Doliny szpiegów".
Fabuła powieści rozgrywa się w 1944 roku w Berlinie, Londynie, Saint-Malo i na Podhalu.
Autor fantastycznie opisał brawurowe akcje wspierające ruch oporu w państwach okupowanych przez Niemcy podczas II wojny światowej.
Oskarową rolę zagrał tu Hauptmann Carl von Wedel agent polskiego wywiadu, pracujący w Abwerze. Jego nieprzeciętna inteligencja i wiarygodność pozwoliły na swobodny dostęp do wiedzy i tajnych niemieckich materiałów operacyjnych.
Także znajomość z córką generała z Naczelnego Dowództwa Wermachtu, miała początkowo strategiczne znaczenie wywiadowcze. Jak się zapewne domyślacie, między młodymi zrodziła się miłość, którą tylko wojna mogła rozdzielić. Czy na zawsze?
Agentura niemiecka także nie próżnuje. Zdziwicie się jakim sposobem pewien Brytyjczyk szpiegujący na rzecz III Rzeszy zdobył informacje z bazy lotniczej RAF Tempsford. Nie bez znaczenia dla niemieckiego agenta odegrała tu bliższa relacja z pewną kobietą.  Wszystkie chwyty dozwolone, a dla Brytyjczyka nie liczą się morale, gdyż każda wiedza o ruchach przeciwnika pozwala na utrzymanie się przy życiu.
W tym samym czasie do Londynu dociera cenny meldunek o tajnym archiwum demaskującym dywersantów i agentów obcego wywiadu, przekazany  przez Carla z samego Podhala. Właśnie tu przy wsparciu miejscowego ruch oporu dochodzi do niebywałego starcia, w wyniku którego dwóch agentów staje przed sobą.
Czułam, że ścieżki agentów zejdą się i spotkanie będzie punktem kulminacyjnym powieści. Ha! Co to była za akcja! Nie macie pojęcia, na co porwali się "cichociemni"! 
Nawet nie jestem w stanie opisać Wam tego wywiadowczego kunsztu, skrytek do przekazywania wiadomości, metod werbowania i porozumiewania się. Ta bezcenna sztuka kamuflażu i finezji podejmowanych działań operacyjnych, a także samej walki, złożyła się na doskonałą sensacyjną fabułę, od której nie sposób było się oderwać.
Poznajcie zatem historię Ambera i Lothara, dwóch agentów wywiadu stojących po przeciwnych stronach wojny?

cytat: "Człowiek, nawet jeśli ma cel obiektywnie pozytywny, to zawsze będąc szpiegiem, dopuszcza się zdrady: ojczyzny, narodu, przyjaciół, również tych, których kocha".

Na wstępie muszę zdecydowanie podkreślić, że obszerność tej powieści równa się mej absolutnej satysfakcji z właśnie na gorąco przeczytanej "Doliny szpiegów".
Fabuła powieści rozgrywa się w 1944 roku w Berlinie, Londynie, Saint-Malo i na Podhalu.
Autor fantastycznie opisał brawuro...

Rozwiń

Zwiń

Nie ma lepszej rzeczy na świecie jak dobra sensacja okraszona słodkim podwieczorkiem! Czyż nie?
Zatem z energetycznym kulinarnym zapleczem, przygotujcie się na podróż także w czasie przez Seszele, wyspę Wolin, Świnoujście, Lidzbark Warmiński, Warszawę, Berlin, Kopenhagę, Wiejkowo, Góry Stołowe a wszystko to za sprawą skradzionych z moskiewskiego muzeum i sejfów KGB drogocennych medalionów, ikon, fragmentów Bursztynowej Komnaty i tajnych dokumentów.
Aby połączyć wiele epizodów w jedną całość, mocno wmiesza się w sprawę były oficer Agencji Wywiadu za namową Brytyjki z MI-6.
Nie jest to gra, tylko dwóch "aktorów". Wielowątkowość powieści i mnogość bohaterów mocno Was zaskoczy i zapewniam, że ciekawość dotarcia do zaskakującego finału nie pozwoli odłożyć czytania.
Poza sensacją, która wraz z rozwojem fabuły nabierze niezłego rozpędu, pikanterii dodadzą także finezyjne, erotyczne sceny.
Od zawsze twierdzę, że fabuła bez krzepiących ciało i duszę "aktywności", jest niepełna bez względu na gatunek literacki. Dlatego brawa za te sensualne kąski i smakowitą gastronomię.😃
Oprócz podróży w czasie i przestrzeni najważniejsze jest, żeby teraz zdążyć przed rosyjskimi służbami, które nie przebierają w środkach, a którym ułatwia zadanie ktoś, kto okazuje się rosyjskim nielegałem. To jest osobisty cios dla pewnego oficera duńskiego wywiadu wojskowego, ale ciii🙊... już nic więcej nie zdradzę, bo choć brzmi to teraz bardzo zawile, to zapewniam, wszystko się wyjaśni w trakcie zagłębienia się w lekturę.
Powieść zaczyna się i kończy w tym samym pięknym tropikalnym miejscu, choć z pewnym już bagażem historycznym i osobistym.
Dlatego, kto ciekaw co łączy wieś Wiejkowo z bezcennymi medalionami króla Danii Haralda Sinozębnego i Seszele z pewnymi tajnymi dokumentami, to serdecznie zapraszam do lektury!
I pamiętajcie taka powieść jak "Ostatni azyl" to nie tylko akcja-sensacja, to przede wszystkim inteligencja, pragmatyczność, zdolność afiliacji i charakterność bohaterów, którzy budują tę fabułę od początku do końca.


cytat: "Kiedy podpisujesz coś w kadrach, na bramie oddajesz identyfikator i stajesz się dla firmy nikim, to czujesz rozżalenie".

Nie ma lepszej rzeczy na świecie jak dobra sensacja okraszona słodkim podwieczorkiem! Czyż nie?
Zatem z energetycznym kulinarnym zapleczem, przygotujcie się na podróż także w czasie przez Seszele, wyspę Wolin, Świnoujście, Lidzbark Warmiński, Warszawę, Berlin, Kopenhagę, Wiejkowo, Góry Sto...

Rozwiń

Zwiń

Co to była za przygoda...
Wojna zostawiła po sobie wiele zagadek, niewyjaśnionych tajemnic i "skarbów", które zostały ukryte w różnych miejscach. Jednym z takich miejsc było schronisko w Karkonoszach.
Jedna noc była bardzo długa i obfita w wydarzenia, które były następstwem działań uczestników obozu Hitlerjugend nastoletnich nazistów a później niemieckich partyzantów okolic Szklarskiej Poręby.
Wiele wątków fajnie połączyło się w całość i jako wielbicielka historycznych ciekawostek, których wcześniej nie znałam, odkryłam kolejne fakty, które moja szkolna edukacja niestety pominęła. Dlatego przeczytajcie koniecznie posłowie!
Od teraz schronisko "Odrodzenie" będzie kojarzyło i się tylko z tą powieścią.
Ciekawa jestem czy ktoś z Was w nim był?


cytat: "Na każdą prawdę przychodzi kiedyś czas, żeby ujrzała światło dzienne".

Co to była za przygoda...
Wojna zostawiła po sobie wiele zagadek, niewyjaśnionych tajemnic i "skarbów", które zostały ukryte w różnych miejscach. Jednym z takich miejsc było schronisko w Karkonoszach.
Jedna noc była bardzo długa i obfita w wydarzenia, które były następstwem dzi...

Rozwiń

Zwiń

Zastanawiałam się jak zrecenzować książkę, która nie jest powieścią i nie jest poradnikiem. To nowe wyzwanie, którego lekka i piękna forma nakłoniła mnie do refleksji nad życiem, a tym samym nad sobą. Spowodowała również inne patrzenie na to, co mnie już spotkało i pewnie jeszcze spotka.
Autorka w prosty i wręcz obrazowy sposób czerpiąc ze swojego doświadczenia, pokazuje, ile dobra wynika ze zła i ile radości można czerpać z małych rzeczy. Nie sposób opisać tego wszystkiego, ponieważ każdy rozdział - tu koszyk ma wewnątrz coś innego, a ponieważ jest ich aż 103, to recenzja zajęłaby trochę miejsca.
A wiecie, co jest w tych koszykach najfajniejsze? Możecie wrzucać do nich swoje myśli, swoje afirmacje i cieszyć się ze zmian, jakie niosą i zmieniają się w coś dobrego! Jak otworzysz książkę, to przekonasz się dlaczego.
Uświadomisz sobie oczywiste rzeczy, nad którymi nawet się nie zatrzymujesz, że każdy dzień jest darem, przecież nic nigdy nie jest na zawsze. To nic, że czasem lecą łzy, bo ktoś zrani, to nic, że boli, to pokora i wrażliwość da Ci siłę. Zatem puść wolno ludzi złych, a znajdziesz spokój serca. To, co dasz, wróci do Ciebie!
I jeszcze najważniejsze - ZAMIEŃ MIEĆ NA BYĆ!
Kto pragnie zajrzeć w głąb siebie - polecam tę lekturę, tak słoneczną, że chce się na nią patrzeć i patrzeć.
Wnętrze, które przed nami odkrywa Autorka, jest wynikiem własnych przeżyć i tych dobrych i tych złych. A znając niejedną historię odkrywaną w poprzednich wydanych pozycjach, uwierzcie mi, że jak na jedną tak filigranową osóbkę, to życiowy bagaż, jaki udźwignęła, mogłaby wsadzić do 103 waliz!
Zatem co zabierzesz do swojego koszyka? Ja już mam swoje ciche dobrodziejstwa!


cytat: "Szczęście nie jest darem losu, lecz wytrwałą pracą".

Zastanawiałam się jak zrecenzować książkę, która nie jest powieścią i nie jest poradnikiem. To nowe wyzwanie, którego lekka i piękna forma nakłoniła mnie do refleksji nad życiem, a tym samym nad sobą. Spowodowała również inne patrzenie na to, co mnie już spotkało i pewnie jeszcze spotka.
A...

Rozwiń

Zwiń

Wydźwięk słowa dintojra jako zemsta czy porachunki jest tu kluczem do otworzenia wszystkich jedenastu opowiadań.
W tym zbiorze to raczej porachunki z samym sobą i ze światem, który obszedł się z bohaterami tych opowiadań po macoszemu. To rozprawa nad swoim życiem bez orzekania o przyczynie czy winie.
Pierwsze opowiadanie o fajterce w oktagonie Dance i jej psiapsi Arlecie po prostu mnie kupiło i ubawiło. Mogłabym czytać o nich do końca książki!
Kolejni bohaterowie są równie barwni, choć to, co przyniosło im życie już mniej. Poznacie pana Wiesia z sex-shopu, aktorkę rozwódkę, która lubiła sobie chlapnąć, zazdrosną dziewczynę "mamłającą" przeszłość, powstańca, którego nawiedzał po nocach zmarły brat, ba, nawet wróżkę z Raciborza 😁 i ...
To studium osobowości jest cudownie zakamuflowane w społecznej różnorodności. Rozprawiają się ze swoją samotnością, chorobami, zazdrością, alkoholem, niską samooceną, długami, gwałtem, oczekiwaniem miłości i powracającą przeszłością, której nie można odwołać.
Wspólnym mianownikiem jest tu zwykłe życie, które okazało się dla nich największą zemstą.
Ciekawa pozycja, z pazurem, ironią, momentami wyśmienitym humorem, którą każdy może odczytać po swojemu.👌


cytat: "Jak to jest, że kilkanaście dni może w człowieku zostać na całe życie?"

Wydźwięk słowa dintojra jako zemsta czy porachunki jest tu kluczem do otworzenia wszystkich jedenastu opowiadań.
W tym zbiorze to raczej porachunki z samym sobą i ze światem, który obszedł się z bohaterami tych opowiadań po macoszemu. To rozprawa nad swoim życiem bez orzekania o przyczynie...

Rozwiń

Zwiń

Powieść pomimo znanej ekranizacji, wcześniej nie wpadła mi jakość w ręce. I żałuję, że dopiero teraz obdarowana przez @janinastruk 💓 dosłownie ją połknęłam!
Pisać o jej fabule nie ma sensu, bo chyba większość zna doskonale jej temat. Natomiast cieszę się, że nieskażona żadną książkową recenzją ani filmem "Pokot", mogłam absolutnie swobodnie wejść w piękny klimat Kotliny Kłodzkiej i jej osobliwych mieszkańców.
Oczywiście Oskarowa rola przypadła Janinie Duszejko, która wodzi za nos lokalny komisariat policji, insynuując mistyczne teorie zwierzęcej zemsty. Sama, dałam się nabrać!
Powieść szalenie wciągająca z wielkim przesłaniem, umiłowaniem dla światłoczułych zwierząt i ich współistnienia z człowiekiem, którzy razem tworzą nierozerwalną harmonię i więź.
Janina Duszejko, która wolałaby mieć na imię Bożygniewa pilnie studiuje ruchy planet, które wraz z gwiazdami ustalają porządek. Wie, że niebo to nic innego jak szablon, według którego powstaje wzór naszego życia. Lubi znać daty urodzin różnych ludzi, szczególnie tych, którzy mają dużo przewin, bo na ich podstawie układa horoskopy, potrafiąc wytłumaczyć ich przypadkową śmierć. Sama też poznała swoją datę śmierci.😵
Im głębiej pomiędzy wersami o astrologicznym obrazie naszego istnienia i tym realnym, główna bohaterka widziała w ludziach a przede wszystkim w sobie wiele niedoskonałości, cierpienia, gniewu i katastroficznego pesymizmu. Nie jest to zatem powieść tylko o winie i karze.
Kto jeszcze nie czytał - POLECAM!👌


cytat: "...ludzie są w stanie rozumieć tylko to, co sami sobie wymyślą i czym się karmią".

Powieść pomimo znanej ekranizacji, wcześniej nie wpadła mi jakość w ręce. I żałuję, że dopiero teraz obdarowana przez @janinastruk 💓 dosłownie ją połknęłam!
Pisać o jej fabule nie ma sensu, bo chyba większość zna doskonale jej temat. Natomiast cieszę się, że nieskażona żadną książkową rece...

Rozwiń

Zwiń