Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki czytam średnio w dzień, może dwa.
Tą książkę czytałam pięć.
I bynajmniej nie dla tego, że jest nudna -wręcz przeciwnie. Pragnęłam czytać i czytać w nieskończoność, ale się nie da.
Książka jest tak głęboka, złożona i piękna, że po 50 stronach musimy wstać osłożyć ją i przemyśleć ostatnie rodziały.
Tak pragnę by ktoś kto przeczyta moją opinię, odrazu sięgnie po tę książkę, ona była uosobieniem artyzmu, twórczości, inspiracji.
Była czymś więcej niż książką, była opowieścią, gdzie ja byłam jej częścią.
Te kartki i atrament to jedna z najpiękniejszych rzeczy jakie mnie spotkała.
Jest wszystkim tym o czym zawsze marzyłam i czego zawsze się bałam -jest za wciągająca, serce boli mnie na myśl, że już ją skończyłam, że nie ma kolejnej części -, że to jest koniec.
Książka jest piękna, najpiękniejsza jaką czytałam.

Książki czytam średnio w dzień, może dwa.
Tą książkę czytałam pięć.
I bynajmniej nie dla tego, że jest nudna -wręcz przeciwnie. Pragnęłam czytać i czytać w nieskończoność, ale się nie da.
Książka jest tak głęboka, złożona i piękna, że po 50 stronach musimy wstać osłożyć ją i przemyśleć ostatnie rodziały.
Tak pragnę by ktoś kto przeczyta moją opinię, odrazu sięgnie po tę...

Tą książkę zaczęłam czytać, gdy miałam koło 10-11 lat.
Cóż...Wychowałam się na fantastyce, do łóżka czytano mi Zelaznego lub Norton, a ta książka była jedną z pierwszych które samodzielnie wybrałam, przeczytałam i się zakochałam.
Był to strzał w dziesiątkę dla kogoś kto obudził w sobie fantasy lub dopiero chce obudzić.
Teraz kilka lat później, stwierdzam, że muszę powrócić do tej serii, bo nigdy jej nie skończyłąm -zostały mi jakieś siedem rozdziałów ostatniej części.
Polecam każdemu, niezależnie od wieku, bo w modszych obudzi fantazję, a w starszych -dziecko.
Pamiętam jak się bałam i spałam przy zapalonym świetle, jak wstrzymywałam oddech kiedy rodzeństwo coś odkrywało, pamiętam moje rozszeżające się źrenice gdy kończyłam rodział.
Nic, tylko polecać :)

Tą książkę zaczęłam czytać, gdy miałam koło 10-11 lat.
Cóż...Wychowałam się na fantastyce, do łóżka czytano mi Zelaznego lub Norton, a ta książka była jedną z pierwszych które samodzielnie wybrałam, przeczytałam i się zakochałam.
Był to strzał w dziesiątkę dla kogoś kto obudził w sobie fantasy lub dopiero chce obudzić.
Teraz kilka lat później, stwierdzam, że muszę powrócić...

Dotrzymuje tępa pierwszej części
Ba!
Nawet je wyprzedza!
Kolejny tom zmagań Talithy z niesprawiedliwością, boską zagłądą, ojcem i... swoimi uczuciami.
Każdy amator skąplikowanych romansów, nie raz się podczas tego tomu uśmiechnie.
Nie brakuje krwawych opisów bitew i walk, ale jest to na równi wymieszane z wbijającymi się w serce zmaganiami psychcznymi Talithy.
Podziwiam autorkę, za tak cudowne oddanie tych pięknych aspektów walki o dobro, ale i tej ciemnej strony walki o marzenia.

Dotrzymuje tępa pierwszej części
Ba!
Nawet je wyprzedza!
Kolejny tom zmagań Talithy z niesprawiedliwością, boską zagłądą, ojcem i... swoimi uczuciami.
Każdy amator skąplikowanych romansów, nie raz się podczas tego tomu uśmiechnie.
Nie brakuje krwawych opisów bitew i walk, ale jest to na równi wymieszane z wbijającymi się w serce zmaganiami psychcznymi Talithy.
Podziwiam...