Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnąłem po "Dystopię" trochę z rozpędu - "skoro przeczytałem poprzednie części z tej serii, to dlaczego nie" pomyślałem. Po tak długiej przerwie trudno sobie było przypomnieć kto jest kim - postaci jest naprawdę wiele.

Autor zrobił to niezłego fikołka - niektóre pierwszoplanowe postaci zniknęły z fabuły, drugoplanowe zaś weszły nam w kadr. Bardzo żałuję, że Jagan, do którego poprzednio mieliśmy "pełen dostęp", teraz jest zepchnięty na bok.

Akcja rozkręca się bardzo powoli, jak lokomotywa u Tuwima. Pod koniec nabiera tempa i... kończy się jak ucięta nożem. Postacie są mocno zarysowane, wręcz karykaturalnie opisane: mamy wrażenie że czarne charaktery to osoby nadnaturalnie głupie i puste, ci dobrzy natomiast to osoby zagłębione w głębokiej autorefleksji panujące nad wydarzeniami.

Wątek związany z technologią, tak ważny w szpiegowskiej powieści, nie jest poprowadzony w sposób spójny, ale to pozostawiam do oceny innym nie chcąc ujawniać zbyt wielu szczegółów.

Podsumowując: czyta się po prostu dobrze, ale bez wstrzymania oddechu.

Sięgnąłem po "Dystopię" trochę z rozpędu - "skoro przeczytałem poprzednie części z tej serii, to dlaczego nie" pomyślałem. Po tak długiej przerwie trudno sobie było przypomnieć kto jest kim - postaci jest naprawdę wiele.

Autor zrobił to niezłego fikołka - niektóre pierwszoplanowe postaci zniknęły z fabuły, drugoplanowe zaś weszły nam w kadr. Bardzo żałuję, że Jagan, do...

Ciekawa próba w S-F. Pomysł na fabułę dość oryginalny, gorzej z wykonaniem. Ma się wrażenie, że niektóre wątki są wciśnięte na siłę, czasami autor puszcza oko do czytelnika "wiem, że to skomplikowany temat, więc jedna postać to wytłumaczy drugiej postaci, ale nie słuchajmy tego bo i tak nie zrozumiemy :)" Tak więc pomijając warstwę S-F to właściwie taka powieść przygodowa którą się czyta łatwo lekko i przyjemnie.

Ciekawa próba w S-F. Pomysł na fabułę dość oryginalny, gorzej z wykonaniem. Ma się wrażenie, że niektóre wątki są wciśnięte na siłę, czasami autor puszcza oko do czytelnika "wiem, że to skomplikowany temat, więc jedna postać to wytłumaczy drugiej postaci, ale nie słuchajmy tego bo i tak nie zrozumiemy :)" Tak więc pomijając warstwę S-F to właściwie taka powieść przygodowa...

Znowu sięgnąłem po audiobooka, ale tym razem zrezygnowałem po 20 minutach, tym razem pan Wojciech Stagenalski mnie zniechęcił. Sięgnąłem po książkę... i pierwszy raz zauważyłem kolosalną różnicę na korzyść książki do samodzielnego czytania.

Fabuła tym razem (w porównaniu do pierwszej części) poprowadzona równo i na dodatek z rozmachem. Napięcie rośnie stopniowo, szkoda tylko, że wydawca w Polsce dopuścił się tak dalece idącego spojlera na obwolucie książki - co oczywiście nie umniejsza w żaden sposób fabule.

Autor zgrabnie prowadzi kilka wątków jednocześnie skupiając tym razem uwagę czytelnika na głównej postaci: Luo Ji, którego na początku przedstawia jako niezbyt rozgarniętego naukowca, człowieka dość leniwego i mało ambitnego. Luo Ji będzie nam towarzyszyć do ostatnich stron, kibicowałem mu w jego przebiegłym lenistwie i podziwiałem za to, że jednak zaczęło mu sie chcieć.

Charakterystyczne u Cixin Liu jest to, że przedstawia świat widziany z perspektywy komunistycznych Chin co dla mnie jest raczej zaletą niż wadą.

Ogólnie, książka warta każdej minuty.

Znowu sięgnąłem po audiobooka, ale tym razem zrezygnowałem po 20 minutach, tym razem pan Wojciech Stagenalski mnie zniechęcił. Sięgnąłem po książkę... i pierwszy raz zauważyłem kolosalną różnicę na korzyść książki do samodzielnego czytania.

Fabuła tym razem (w porównaniu do pierwszej części) poprowadzona równo i na dodatek z rozmachem. Napięcie rośnie stopniowo, szkoda...