Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Napisanych przystępnym językiem książek poświęconych kulturze popularnej nigdy dość. Co prawda liczba naukowych publikacji, nawet tych w otwartym dostępie, rośnie, jednak nawet zasygnalizowana „naukowość” tekstu potrafi skutecznie odstraszyć czytelników. Tym bardziej książka Michała Cetnarowskiego „Podwójna tożsamość bogów” mogła uzupełnić bibliotekę osób pragnących dowiedzieć się czegoś więcej o współczesnej popkulturze.

W swoich rozważaniach autor skupia się na popkulturowych fenomenach, odwołując się głównie do literatury, kina i komiksu. Pragnie uchwycić ich naturę „w momencie ich stawania się”. Wtedy, zdaniem autora Podwójnej tożsamości bogów, ich oddziaływanie jest najsilniejsze. Autor postanowił zatem zebrać swoje teksty, które „powstawały przez ostatnią dekadę; pierwszy – «Jęczący metal. O sequelach» – ujrzał światło dzienne w 2007 roku”. Wszystkie zebrane w tomie eseje, o czym także wspomina Cetnarowski, zostały poddane uwspółcześnieniu. W tym kontekście szkoda, że w tomie nie wskazano miejsc i czasu publikacji oryginalnych tekstów, co umożliwiłoby czytelnikowi ich porównanie z nowymi wersjami, sprawdzenie jak opisywane fenomeny popkultury oddziaływały w momencie ich stawania się, a jak ich ogląd mógł zmienić się z perspektywy lat.

Podwójna tożsamość bogów składa się z trzech części. W pierwszej („Historie, które się nie wydarzyły”), autor zebrał dwadzieścia dwa „warte ocalenia” eseje poświęcone różnym aspektom współczesnej kultury popularnej. Druga, zatytułowana „Stale coś mi smakowało”, zawiera siedem wywiadów i rozmów poświęconych głównie współczesnej fantastyce. Najciekawszy fragment tej części to rozmowa Maciejem Parowskim o jego życiu po „Nowej Fantastyce”. Trzecia część („Rozpoznanie walką”) to zbiór piętnastu pogłębionych recenzji, zazwyczaj bardzo ciekawych pozycji literackich, choć nie do końca rozumiem dlaczego recenzowanie dzieł literackich kojarzy się autorowi książki z walką.

Z perspektywy osoby rozpoczynającej przygodę z kulturą popularną w jej różnorodnych obliczach książka Michała Cetnarowskiego może sprawiać wrażenie atrakcyjnego przewodnika. Autor swobodnie porusza się podejmowanych tematach, choć wyraźnie można odczuć, że najbliżej mu do literatury fantastycznej. Kiedy pisze o filmie lub komiksach nie czuć w tych esejach tej samej erudycji co w tekstach właśnie literaturze poświęconych. Wadą niektórych (choćby eseju numer 1) tekstów jest nadmiar przytaczanych przykładów, w którym czytelnik, zwłaszcza początkujący, z pewnością się zgubi.

Autor swobodnie interpretuje opisywane dzieła czy popkulturowe trendy. Jednak erudycja i odwaga interpretacyjna zostają przysłonięte przez liczne błędy merytoryczne, które psują efekt końcowy. Większość występujących w Podwójnej tożsamości bogów błędów dałoby się zresztą łatwo usunąć…

Więcej na: http://gitararysowane.pl/podwojna-tozsamosc-bogow/

Napisanych przystępnym językiem książek poświęconych kulturze popularnej nigdy dość. Co prawda liczba naukowych publikacji, nawet tych w otwartym dostępie, rośnie, jednak nawet zasygnalizowana „naukowość” tekstu potrafi skutecznie odstraszyć czytelników. Tym bardziej książka Michała Cetnarowskiego „Podwójna tożsamość bogów” mogła uzupełnić bibliotekę osób pragnących...

Ostatnio często piszę o morskich opowieściach. Komiksowe serie „Barakuda” i „Corto Maltese” opowiadały o przygodach wilków morskich rozgrywających w różnych realiach geograficznych i historycznych. Powieść Iana McGuire’a „Na Wodach Północy” zabiera czytelników na pokład brytyjskiego statku wielorybniczego, który w połowie dziewiętnastego wieku wyrusza w swój kolejny rejs.

Patrick Sumner dołącza do załogi „Ochotnika”, pragnąc uciec przed demonami przeszłości. Pozornie spokojna praca okrętowego lekarza okazuje się dla niego bardziej wymagającą niż się mu z początku wydawało. Rutynę rejsu przerywa gwałt i zabójstwo dokonane na chłopcu okrętowym. Sumner próbuje rozwikłać zagadkę morderstwa, która powoduje duże poruszenie wśród załogi. Sytuację „Ochotnika” i jego załogi skomplikuje fakt, że wody północy wraz ze zbliżającą się zimą stają się śmiertelnie niebezpieczne.

Na „Wodach Północy” to druga powieść brytyjskiego pisarza i wykładowcy akademickiego specjalizującego się w literaturze amerykańskiej. Jej wpływy, a zwłaszcza twórczości Hermana Melville’a, można łatwo dostrzec na stronicach omawianej powieści. Podobnie jak „Moby Dick”…

Więcej na: http://gitararysowane.pl/na-wodach-polnocy/

Ostatnio często piszę o morskich opowieściach. Komiksowe serie „Barakuda” i „Corto Maltese” opowiadały o przygodach wilków morskich rozgrywających w różnych realiach geograficznych i historycznych. Powieść Iana McGuire’a „Na Wodach Północy” zabiera czytelników na pokład brytyjskiego statku wielorybniczego, który w połowie dziewiętnastego wieku wyrusza w swój kolejny...

Nowe DC Comics, choć na polskim rynku ukazało się tylko kilka wybranych serii, należy już do przeszłości. Dobrze ilustruje to tytuł ostatniego tomu serii „Batman” pisanej przez Scotta Snydera. Tylko czy ten „Epilog” był naprawdę potrzebny?

Epilog nie zawiera jednego, bardziej rozbudowanego story arku. Ostatni tom „Batmana” składa się z czterech krótkich historii, które nie powodują, że nasza wiedza o świecie przedstawionym znacząco się powiększa. Album otwiera zeszyt „Koniec przyszłości. Pozostałości”, w której ledwo trzymający się na nogach główny bohater, stara się wykraść LexCorpowi substancję umożliwiającą kontynuację projektu Batman. Niby jest w niej wszystko, co powinno znaleźć się w opowieści o Mrocznym Rycerzu, ale brak szerszego kontekstu czyni ją średnio zrozumiałą.

„Dom szaleńców”, druga z zamieszczonych w dziesiątym tomie historii, to opowieść rozgrywająca się zanim Bruce Wayne powrócił do roli Batmana (opublikowana w „Batman Annual” #4). Bruce Wayne po wydarzeniach opisanych w Ostatecznej rozgrywce nie pamięta swojej przeszłości, a jego rodzinna rezydencja służy za Azyl Arkham, który zniszczony został w Wiecznym Batmanie. Wayne powraca do posiadłości, by podpisać dokumenty potwierdzające jej odzyskanie, jednak…

Więcej na: http://gitararysowane.pl/pozostalosci-batman-epilog/

Nowe DC Comics, choć na polskim rynku ukazało się tylko kilka wybranych serii, należy już do przeszłości. Dobrze ilustruje to tytuł ostatniego tomu serii „Batman” pisanej przez Scotta Snydera. Tylko czy ten „Epilog” był naprawdę potrzebny?

Epilog nie zawiera jednego, bardziej rozbudowanego story arku. Ostatni tom „Batmana” składa się z czterech krótkich historii, które nie...