Jesteśmy społecznością, która kocha książki

NIESAMOWITA. Jestem właśnie tuż po skończeniu lektury tej nieziemskiej książki. Łzy popłynęły strumieniami, dreszcze wielokrotnie przebiegły po moim ciele, natomiast oczy godzinami potrafiły wodzić po stronach. jest to niewątpliwie najlepsza książka, jaką czytałam, pomimo kilku chwil zwątpienia. Polecam wszystkim. No, wszystkim fanom fantastyki. Chociaż tym nie przepadającymi za nią też!

NIESAMOWITA. Jestem właśnie tuż po skończeniu lektury tej nieziemskiej książki. Łzy popłynęły strumieniami, dreszcze wielokrotnie przebiegły po moim ciele, natomiast oczy godzinami potrafiły wodzić po stronach. jest to niewątpliwie najlepsza książka, jaką czytałam, pomimo kilku chwil zwątpienia. Polecam wszystkim. No, wszystkim fanom fantastyki. Chociaż tym nie...

Cóż, z ,,Kajtkowymi przygodami" spotkałam się w bodajże 3 klasie szkoły podstawowej, więc niewiele z niej pamiętam - szczególnie, że wtedy nie byłam książkomaniakiem, a wręcz przeciwnie! Brzydziłam się wszelką literaturą, jak niestety również dzisiejsze owe klasy szkoły podstawowej. Za wiele tutaj nie napiszę... No cóż, pomiko wspomnianej już choroby zbierającej swe żniwo w dzisiejszej erze komputerów, ,, Kajtkowe przygody" wspominam jako miłą i ciekawą lekturę.

Cóż, z ,,Kajtkowymi przygodami" spotkałam się w bodajże 3 klasie szkoły podstawowej, więc niewiele z niej pamiętam - szczególnie, że wtedy nie byłam książkomaniakiem, a wręcz przeciwnie! Brzydziłam się wszelką literaturą, jak niestety również dzisiejsze owe klasy szkoły podstawowej. Za wiele tutaj nie napiszę... No cóż, pomiko wspomnianej już choroby zbierającej swe żniwo w...

Z ,, Pinokiem" do czynienia miałam oczywiście w 4 klasie podstawówki, czyli - o zgrozo, po raz kolejny to wspominam! - kiedy nie czytałam praktycznie żadnych książek. Pamiętam dokładnie, jak przebiegało męczenie tej biednej i niewinnej lektury - ślęczałam nad nią do 22, bo przecież książkę czyta się na dzień przed jej omawianiem, aż w końcu mi się - dosłownie! - literki plątały przed oczami, więc z pomocą przyszedł tata w formie żywego audiobooka. Chyba obydwoje dobrze zapamiętamy sobie ten wieczorek. Z racji owej jakże interesującej opowieści, uważałam i dalej uważam ,,Pinokia" za nudną lekturę.

Z ,, Pinokiem" do czynienia miałam oczywiście w 4 klasie podstawówki, czyli - o zgrozo, po raz kolejny to wspominam! - kiedy nie czytałam praktycznie żadnych książek. Pamiętam dokładnie, jak przebiegało męczenie tej biednej i niewinnej lektury - ślęczałam nad nią do 22, bo przecież książkę czyta się na dzień przed jej omawianiem, aż w końcu mi się - dosłownie! - literki...