Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W opisie książki postawiono pytania. Jednak w samej książce nie otrzymujemy na nie odpowiedzi.
"Jak wyczuć granicę między restrykcyjną dietą a głodzeniem się niemalże na śmierć? Jak nie zatracić się w bankietach i orgiach, bez których jednak nie ma szansy na karierę? Jaką rolę w tym świecie odgrywają arabscy szejkowie? Jak kończą modelki, które nie odniosły sukcesu?"
Książka nie ma żadnego zamknięcia. Po prostu opis przygody dwóch psiapsi. Nikt nie odpowiada jak sobie radzić z tym światem, opowiada jedynie stoczenie się. Rozumiem, że to prywatna perspektywa z przeszłości, ale książka dla zainteresowanych modelingiem nie jest zbyt warta przeczytania. Wnosi nic.

W opisie książki postawiono pytania. Jednak w samej książce nie otrzymujemy na nie odpowiedzi.
"Jak wyczuć granicę między restrykcyjną dietą a głodzeniem się niemalże na śmierć? Jak nie zatracić się w bankietach i orgiach, bez których jednak nie ma szansy na karierę? Jaką rolę w tym świecie odgrywają arabscy szejkowie? Jak kończą modelki, które nie odniosły...

Może jest miejscami przesadzona, zbyt spiritualistyczna albo powtarza swoje treści. Jednak mimo wszystko pomogła mi w moim zrywaniu z piciem. Zobaczyłam wiele społecznych schematów, i uwierzyłam, że moge być fajnym człowiekiem bez kieliszka i to nie bedzie problemem dla innych osób.

Może jest miejscami przesadzona, zbyt spiritualistyczna albo powtarza swoje treści. Jednak mimo wszystko pomogła mi w moim zrywaniu z piciem. Zobaczyłam wiele społecznych schematów, i uwierzyłam, że moge być fajnym człowiekiem bez kieliszka i to nie bedzie problemem dla innych osób.

Najgorszy stek pseudomotywacyjnych bzdur jaki czytałam. Książka to jakieś 60 min lektury, 200 stron wielką czcionką z ogromną interlinią, a tekst do tego nawet nie jest wyjustowany.

Najgorszy stek pseudomotywacyjnych bzdur jaki czytałam. Książka to jakieś 60 min lektury, 200 stron wielką czcionką z ogromną interlinią, a tekst do tego nawet nie jest wyjustowany.