Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść pochłonęłam jednym tchem, nie mogłam się oderwać. Już dawno nie przeczytałam książki w dwa dni! Pani Magda bardzo ciekawie napisała tę historię i totalnie wciągnęła mnie w świat powieści. Przyznam, że historia Aleksa i Poli była opisana nawet za szybko. Mogłabym się nią delektować, tak piękna i urocza miłość, dająca tyle szczęścia. Tak mi się ją dobrze czytało, aż tu nagle serce mi o mało nie pękło...

Nawet nie chcę sobie wyobrażać, że mogłabym przeżyć coś takiego jak Pola, ale myślę, że też bym tak leżała utulona do swetra. Było to bardzo rozczulające i pełne czułości.
Niestety denerwowało mnie wywieranie presji na Poli, żeby szybko uporała się ze swoim cierpieniem i zaczęła znowu być radosną, bo inni tego chcą. Tak jakby nie mogła przeżyć tego wszystkiego po swojemu. To jednak moje subiektywne odczucie.

"Po prostu bądź" to urzekająca i wzruszająca powieść o miłości. O tym jak trudno bez niej żyć i o tym, że nikt nie powinien być sam. O obecności bliskiej osoby w trudnych chwilach i nieocenionym wsparciu, które daje. Także o tym, że czasem jedynym, co musi wystarczyć człowiekowi jest trwanie przy ukochanej. Bowiem, gdy miłość jest prawdziwa, to kocha się mimo wszystko, mimo tego, że czasem boli. Trzeba po prostu żyć z nadzieją, że ukryte w sercu marzenie w końcu się spełni. Książka opowiada też o stracie, tęsknocie i o dawaniu sobie przyzwolenia na ponowne szczęście.
Po lekturze naszła mnie refleksja, że nie warto odkładać życia na później, trzeba kochać tu i teraz, celebrować to uczucie. Spędzać jak najwięcej czasu z ukochaną osobą, okazywać jej miłość na każdym kroku, cieszyć się jej obecnością. Gdyż nie wiadomo, co jeszcze się w życiu wydarzy.

Powieść pochłonęłam jednym tchem, nie mogłam się oderwać. Już dawno nie przeczytałam książki w dwa dni! Pani Magda bardzo ciekawie napisała tę historię i totalnie wciągnęła mnie w świat powieści. Przyznam, że historia Aleksa i Poli była opisana nawet za szybko. Mogłabym się nią delektować, tak piękna i urocza miłość, dająca tyle szczęścia. Tak mi się ją dobrze czytało, aż...

Powieść o emocjach, rozterkach miłosnych, niedopowiedzeniach w relacji damsko-męskiej. Także o nierównej walce serca z rozumem. Autorka porusza kwestię braku rozmowy między zakochanymi i pokazuje, że bardzo łatwo można zaprzepaścić uczucie przez nieporozumienie.
W trzeciej części Jagoda walczy zarówno ze swoim sercem, jak i o przetrwanie cukierni. Właściciel "Słodkiej" się nie pojawia, a co gorsze jego sytuacja przybiera wymiar kryminalny. Natomiast na Tomasza czeka niemiła niespodzianka od osoby, o której wolałby zapomnieć. Czytając drugi tom miałam przeczucie, że to się tak skończy.

Natalia Sońska tak ładnie, ciepło i ciekawie pisze. Bardzo lubię czytać jej książki. Rozkłada na czynniki pierwsze uczucia, myśli i wątpliwości Jagody i Tomasza. Dzięki temu czytelnik może dobrze poznać bohaterów, próbować zrozumieć ich zachowania lub mieć ochotę nimi potrząsnąć. Ja osobiście miałam chęć wstrząsnąć Tomaszem i przemówić mu do rozumu.

W książce dużo się dzieje i jest emocjonująco. Czuć pewne napięcie, bowiem nie byłam pewna co autorka przygotowała dla bohaterów w kolejnym rozdziale.
Bardzo polubiłam serię "Jagodowa miłość". Od początku jestem zauroczona uczuciem Jagody i Tomasza. Uważam, że jest piękne i nie mogą się rozstać! Natalia ponownie zostawia czytelnika z niedomówieniem. Dlatego tym bardziej nie mogę się doczekać premiery 4-tej części. Dobrze, że to już niedługo!

Powieść o emocjach, rozterkach miłosnych, niedopowiedzeniach w relacji damsko-męskiej. Także o nierównej walce serca z rozumem. Autorka porusza kwestię braku rozmowy między zakochanymi i pokazuje, że bardzo łatwo można zaprzepaścić uczucie przez nieporozumienie.
W trzeciej części Jagoda walczy zarówno ze swoim sercem, jak i o przetrwanie cukierni. Właściciel "Słodkiej" się...

Pełna ciepła, prawdziwa i nastrojowa świąteczna opowieść. Ze śniegiem, kolędami, stajenką z Maryją i Jezuskiem, wigilijnymi potrawami i klimatem bożonarodzeniowym!
Mamy tu wielu bohaterów, którzy mają ze sobą mniejsze lub większe powiązania, a ich losy łączą się w całość. Bardzo lubię taką kompozycję w książkach. Autorka wprowadza czytelnika w świat powieści stopniowo, osłaniając szczegóły
krok po kroku, aż do samego końca.
Akcja osadzona jest w nadmorskim Niechorzu, bohaterowie są realistyczni, prowadzą zwyczajne życie. Nie ma tu lukru, są natomiast rozterki i problemy, które dotykają przeciętnych ludzi. I ta prawdziwość najbardziej mi się podobała! Z książki bije mądrość, dojrzałość i rodzinność.
Rzadko się wzruszam przy czytaniu, natomiast tutaj Pani Sylwia sprawiła, że pod koniec lektury uroniłam niejedną łzę. Pisarka udowadnia, że czasem musi wydarzyć się nieszczęście, aby następnie mogło zwyciężyć dobro. Pokazuje, że bywa i tak, iż dopiero w obliczu tragedii ludzie dostrzegają to co najważniejsze i doceniają swoich bliskich. Mamy tutaj istny świąteczny cud, który nie jest cukierkowy i sztuczny, lecz autentyczny i wzruszający. Gdzie zwyciężają: miłość, wybaczenie i nadzieja!
Wspaniała książka, z chęcią jeszcze do niej powrócę w grudniu, aby nastroić się na święta i jeszcze raz odwiedzić świat tych sympatycznych bohaterów.

Pełna ciepła, prawdziwa i nastrojowa świąteczna opowieść. Ze śniegiem, kolędami, stajenką z Maryją i Jezuskiem, wigilijnymi potrawami i klimatem bożonarodzeniowym!
Mamy tu wielu bohaterów, którzy mają ze sobą mniejsze lub większe powiązania, a ich losy łączą się w całość. Bardzo lubię taką kompozycję w książkach. Autorka wprowadza czytelnika w świat powieści stopniowo,...