Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo polecam ten zbiór dla wszystkich pragnących pić ze źródła mądrości. Chyba każdy człowiek lubi słuchać opowieści, szczególnie tych z puentą. Wielu z nas pamięta takie opowieści z dzieciństwa i wspomina osoby, nauczycieli, często rodziców czy dziadków, które potrafiły w dyskusji wtrącić ciekawą przypowieść mądrościową. Trafna przypowieść może zagnieździć się w naszym sercu na całe życie. Geniusz przypowieści zebranych przez Bruno Ferrero polega na prostocie przekazu jej treści, na kojarzeniu często błachej, mogłoby się wydawać dziecinnej formy z jej poważnym odniesieniem do otaczającej nas rzeczywistości. Ten zbiór z pośród 365-ciu, zdecydowanie w większości genialnych krótkich opowiadań, zawiera w sobie niezwykłą mądrość życiową dla dzieci i dorosłych.

Moi drodzy. Ta książka może być genialnym prezentem, który nie będzie zbierał kurzu stojąc gdzieś wysoko na półce!!! Przy pomocy tej lektury możesz bardzo zaimponować swoim dzieciom, będąc w ich oczach studnią mądrości. Codziennie możesz korzystać ze zbioru-ściągawki wspaniałych, krótkich przypowieści. Tylko nie czytaj tego dzieciom – nie pokazuj dzieciom tej książki. Trochę oszukaj... Przygotuj się wcześniej czytając przez 3-4 minuty, a później opowiedz ją dziecku. Taki sposób przedstawienia codziennej historyjki będzie tylko z korzyścią dla waszych relacji. To może być twój atrybut na spuentowanie dnia.

Ja stosuję jedną przypowieść codziennie na dobranoc – już po pacierzu wieczornym. Kiedy za późno kładziemy się spać i nie chce mi się opowiadać ...po prostu jestem zmęczony...widzę rozczarowanie w oczach dziecka, ...ale cóż ...nie zawsze przecież się da. A jakże dużą radość dostrzegam w jego wzroku kiedy zamierzam opowiadać jak zazwyczaj. Tak się do nich przyzwyczaiła moja córeczka. Ba nawet sobie zapisuje dziecko tytuły przypowieści, aby więcej ich zapamiętać. Zdarza się nam czasami robić zabawę - konkurs: kto więcej pamięta opowiadań. Moje dziecko ma fantastyczną pamięć słuchową, dlatego zawsze w tych konkursach wygrywa. Dziecko wspaniale słucha...pobudza swoją wyobraźnię...wręcz wchodzi w historię. Jednak niejedna z błyskotliwych opowieści Bruno Ferrero (właściwie większość) zaskoczy również nas dorosłych swą głębią i polotem.


Po przypowieści ja dodaję Rodzicielskie Błogosławieństwo na czole mego dziecka, bez którego córka już nie zaśnie. Czasami rezygnuję z opowiadania, ale bez znaku Świętego Krzyża na czole? Nie mam mowy - ten numer z moim dzieckiem już nie przejdzie !!!

Ojcowie!!!! Dla Was szczególnie polecam tę książkę, ponieważ po sobie widzę jakie błędy popełniałem kilkanaście lat temu wychowując starszą córkę, a teraz dorosłą osobę, której nie fundowałem takich atrakcji jak obecnie młodszej latorośli, czyli:
- wspólne czytanie na głos dobrych książek, chociażby lektur szkolnych, czy cokolwiek przygodowego co zainteresowałoby dziecko
- wspólna rodzinna modlitwa przed snem
- opowiadanie wspomnianych przypowieści mądrościowych
- tuż przed zaśnięciem - ojcowskie Błogosławieństwo i codzienne powierzenie dzieci Bogu w Trójcy Prawdziwemu, Maryi, wszystkim świętym i błogosławionym oraz dobrym aniołom.

Spróbuj skorzystać chociażby z części moich rad a nie będziesz żałować.

.....a miało być tylko o książce – przepraszam.....

I się powtórzę...ta książka może być genialnym prezentem!!!! (choć to nie najważniejsze - jest bardzo starannie wydana, w twardej okładce).
Ale zaraz zaraz... również dziadkowie chyba lubią opowiadać mądre rzeczy swoim wnukom?!!

Dariusz Piotr

Bardzo polecam ten zbiór dla wszystkich pragnących pić ze źródła mądrości. Chyba każdy człowiek lubi słuchać opowieści, szczególnie tych z puentą. Wielu z nas pamięta takie opowieści z dzieciństwa i wspomina osoby, nauczycieli, często rodziców czy dziadków, które potrafiły w dyskusji wtrącić ciekawą przypowieść mądrościową. Trafna przypowieść może zagnieździć się w naszym...

Nie ma lepszej okazji na przeczytanie Pasji Katarzyny Emmerich niż okres Wielkiego
Tygodnia. Zamierzałem książkę przeczytać od Niedzieli Palmowej do Wielkiego Piątku, ale nie dało się ....pochłonąłem ją zdecydowanie szybciej.

Książka wydaje się trochę "niebezpieczna".... każdy z chrześcijan ma bowiem jakiś wewnętrzny obraz z męki naszego Pana. Przez wiele lat każdy z nas trochę czytał na ten temat, wielu z nas oglądało filmy dotyczące ukrzyżowania. Ale ta lektura pozostanie w naszych umysłach chyba na zawsze. Obraz na całą historię Chrystusa, na pewno będzie bardziej jaskrawy, realistyczny – zapewniam INNY, niż przed przeczytaniem. Na kartach książki mamy jakoby relację z przebiegu zdarzeń, mamy uczucie uczestnictwa w tak ważnych dla świata wydarzeniach. My czytelnicy patrzymy krok po kroku na ostatni tydzień z życia Mesjasza, począwszy od przygotowań do uroczystego wjazdu na ośle do Jerozolimy. Uczestniczymy w męczarniach Chrystusa, nie możemy odwrócić naszego wzroku od tych wszystkich tragicznych obrazów. Tak jak Jan Ewangelista przyglądał się bezmiarowi okrucieństwa gdzieś z boku, tak i my dzięki Annie Katarzynie wnikamy w cały dramat sytuacji dzięki jej opisom. Autorka podsuwa nam jeszcze komentarze dlaczego doszło do poszczególnych dramatycznych scen. Mało tego, poznajemy myśli i tok rozumowania a nie tylko postępowanie niektórych bohaterów: Judasza, Kajfasza , Annasza, Piłata, Heroda. Mamy możliwość wniknięcia w motywy ich decyzji i działań.

Żaden przekaz, żaden film czy książka nie jest w stanie oddać rzetelnie wszystkiego przez jaki ogrom tragedii wówczas przeszli Jezus i Maryja wraz z ich przyjaciółmi. Jednak wizje Anny Katarzyny Emmerich wydają się być jedną z najważniejszych źródeł kształtujących właściwy w moich oczach obraz tych wydarzeń. Ja pragnę zmierzać w kierunku Prawdy. Sądzę, że po przeczytaniu Pasji jestem zdecydowanie bliżej Źródła Prawdy.

Bardzo polecam tę książkę, z pewnością nie w kategoriach sensacji czy rozrywki ale rozważań nad Człowiekiem – Bogiem, który wziął dobrowolnie na swoje barki ciężar odkupienia świata za popełnione przezeń grzechy, w oczach swego Ojca - Boga Wszechmogącego.

Dariusz Piotr

Nie ma lepszej okazji na przeczytanie Pasji Katarzyny Emmerich niż okres Wielkiego
Tygodnia. Zamierzałem książkę przeczytać od Niedzieli Palmowej do Wielkiego Piątku, ale nie dało się ....pochłonąłem ją zdecydowanie szybciej.

Książka wydaje się trochę "niebezpieczna".... każdy z chrześcijan ma bowiem jakiś wewnętrzny obraz z męki naszego Pana. Przez wiele lat każdy z...

....parę słów o: "Rozważaniach o wierze”

Książkę księdza Dajczera polecam absolutnie. Właściwie to nie książka, lecz arcydzieło....a na pewno kompendium wiedzy odnoszące się do nas samych, o wierze w Chrystusa, w której pragniemy się umacniać. Ja tę pozycję traktuję jako dotychczasowe odkrycie roku... zdecydowanie jako jedną z najważniejszych książek mego życia.

Niezbędnym wyposażeniem czytelnika podczas czytania tej książki jest ołówek. Autor w swej skromności nie wszystko wytłuścił to co winno być uwypuklone. Kiedy przejrzałem swój egzemplarz „Rozważań o wierze” stwierdzam, że chyba połowę z jej treści w jakiś sposób wyróżniłem. To nie jest książka do jednokrotnego przeczytania! Ze skarbów trzeba czerpać jak najczęściej!

Książka traktująca o rzeczach niezwykle istotnych w naszej wierze, napisana jest bardzo przystępnym językiem. Podziwiam kunszt pisarski ks. Dajczera, szczególnie jego wstrzemięźliwość w moralizowaniu i używaniu trudnego słownictwa. Jedynym mankamentem tej książki w/g mnie jest przedmowa do wydania włoskiego. Proszę jej nie czytać, gdyż jej treść nie zachęca do pochłonięcia niezwykle ważnej lektury, a swym wzniosłym stylem wręcz odstrasza przeciętnego czytelnika. Z przedmowy ks. Prof. Bruno Forte wystarczy jak przeczytamy jej ostatni akapit.

Wszystko ważne jest w tej książce, ale na jedną tylko rzecz chciałbym zwrócić uwagę: większość rozdziałów czy poruszanych w niej tematów płentowana jest odniesieniem do Maryi. Tak jak Matka Chrystusa stała zazwyczaj gdzieś na uboczu nie w centrum uwagi, tak i autor zawiera swoje cenne myśli przez Jej pryzmat dopiero w podsumowaniach zagadnień.

Ta książka nie może być pominięta przez poszukujących Chrystusa i Jego Matki Maryi.

Wraz z księdzem Tadeuszem, życzę wzrostu w wierze:
Dariusz Piotr

....parę słów o: "Rozważaniach o wierze”

Książkę księdza Dajczera polecam absolutnie. Właściwie to nie książka, lecz arcydzieło....a na pewno kompendium wiedzy odnoszące się do nas samych, o wierze w Chrystusa, w której pragniemy się umacniać. Ja tę pozycję traktuję jako dotychczasowe odkrycie roku... zdecydowanie jako jedną z najważniejszych książek mego...