Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fajna retrospekcja. Być może Lee Child wziął pod uwagę, że jego bohater zwyczajnie się starzeje i trudno wkomponować w kryminalne rozgrywki, czy bijatyki 57-letniego faceta. A w roku 1996 Jack Reacher ma lat 36 i jest w pełni sił. Spisuje się oczywiście na medal i po raz kolejny ratuje świat. Wiemy z poprzednich książek, że w tym samym roku odejdzie z armii, co bardzo dziwi po lekturze "Sto milionów dolarów". Tutaj Jack wydaje się być zadowolony z pracy, choć da się zauważyć pewnego rodzaju malkontenctwo. Ale to już chyba cecha jego charakteru. Ciekawe, czy będą kolejne książki z serii, bo wydaje się, że pomysł powoli się wyczerpuje. Mam nadzieję, że jednak nie, bo za każdym razem, czytając o przygodach Jacka Reachera doskonale się bawię.

Fajna retrospekcja. Być może Lee Child wziął pod uwagę, że jego bohater zwyczajnie się starzeje i trudno wkomponować w kryminalne rozgrywki, czy bijatyki 57-letniego faceta. A w roku 1996 Jack Reacher ma lat 36 i jest w pełni sił. Spisuje się oczywiście na medal i po raz kolejny ratuje świat. Wiemy z poprzednich książek, że w tym samym roku odejdzie z armii, co bardzo dziwi...

Mocne. Z każdą częścią trylogii robi się mroczniej, ciekawiej i bardziej fantastycznie. Na pewno nie każdemu odpowiada taki rodzaj literatury i przygody, ja jestem jednak zachwycony. Nie wiem, oczywiście, ile jest w tym cyklu zasługi Rollinsa, a ile Cantrell, ale w porównaniu do innych pozycji tego pierwszego, więcej jest ucieczki w religię. W religię, ale od mistycznej, fantastycznej i mrocznej jej strony. O akcji powieści nie da się powiedzieć, że jest wartka lub dynamiczna. Ona jest szalona. Obrazy przesuwają się przed oczyma z prędkością dobrego przygodowego filmu. Jednocześnie są to obrazy pełne barw, nasycone tak bardzo, że człowiek czuje, iż mógłby prawie ich dotknąć. W każdym razie pomysł, jego realizacja, sprawność narracji, umiejętność budowania napięcia oraz spójność akcji bardzo mi się podobały. Trzecia część cyklu jest doskonałym jego podsumowaniem, a już jej zakończenie jawi mi się jako fantastyczne, w każdym znaczeniu tego słowa. Oczekiwałem fajerwerków i doczekałem się ich, a na koniec dostałem to, czego absolutnie się nie spodziewałem, kompletne zaskoczenie. A to chyba syci każdego czytelnika, niezależnie od tego, jakiego rodzaju książki lubi. Moja ocena jest wysoka i jestem entuzjastą tego duetu autorów. Mam nadzieję, że kiedyś jeszcze powrócą.

Mocne. Z każdą częścią trylogii robi się mroczniej, ciekawiej i bardziej fantastycznie. Na pewno nie każdemu odpowiada taki rodzaj literatury i przygody, ja jestem jednak zachwycony. Nie wiem, oczywiście, ile jest w tym cyklu zasługi Rollinsa, a ile Cantrell, ale w porównaniu do innych pozycji tego pierwszego, więcej jest ucieczki w religię. W religię, ale od mistycznej,...

Coś nowego w wykonaniu Rollinsa. Duet z Cantrell to może być dobry pomysł, czekam na kontynuację.

Coś nowego w wykonaniu Rollinsa. Duet z Cantrell to może być dobry pomysł, czekam na kontynuację.