Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, że podobnie jak pierwsza części opowieści o Annie, ta historia pokazuje, że ludzi nie nalewy oceniać po wyglądzie, a niepełnosprawność tkwi jedynie w naszej głowie. Tym razem Anna jest już młodą kobietą, która świadoma swojego talentu pragnie wykorzystać okazję rozwoju i rozpocząć światową karierę. Uważam, że sposób w jaki autor poprowadził wątki w książce jest naprawdę godny polecenia. Czytelnik ma okazję poznać wieloaspektową osobowość Anny, jej chłopaka, a także nauczycielki tańca. Osobiście bardzo lubię takie prowadzenie postaci, ponieważ nic w życiu nie jest jednoznacznie pozytywne bądź negatywne, dlatego takie postacie są bardziej realistyczny.
Justus Pfaue po raz kolejny przedstawia czytelnikom bardzo aktualne i powszechne problemy, takie jak brak akceptacji samego siebie, zazdrości czy miłość na odległość. Moim zdaniem jest to jedna z tych książek, którą warto przeczytać w chwili słabości, aby przypomnieć sobie, że życie może być piękne!

Myślę, że podobnie jak pierwsza części opowieści o Annie, ta historia pokazuje, że ludzi nie nalewy oceniać po wyglądzie, a niepełnosprawność tkwi jedynie w naszej głowie. Tym razem Anna jest już młodą kobietą, która świadoma swojego talentu pragnie wykorzystać okazję rozwoju i rozpocząć światową karierę. Uważam, że sposób w jaki autor poprowadził wątki w książce jest...

Jak już wiecie z poprzednich wpisów jestem ogromną fanką Lucy Maud Montgomery i właśnie dlatego zdecydowałam się zakupić całą "Kolekcję z Zielonego Wzgórza". Seria o Pat ( wkrótce pojawi się recenzja drugiej książki) pozwoliła mi poznać trzecią bohaterkę wykreowaną przez Montgomery. Choć Patricia Gardiner nie rozkochała mnie w sobie równie mocno co Ania Shirley czy Emilka Starr to uważam, że jest to bardzo sympatyczna dziewczynka. Niewątpliwie, ma w sobie urok, który nie pozwala jej nie lubić. Jednak Montgomery miała prawdziwy talent do kreowania nowych bohaterów. Każda jej postać jest bardzo realistyczna, a co najważniejsze trudno znaleźć podobieństwo pomiędzy jej najpopularniejszymi bohaterkami. Każda z nich była inna, ale jednocześnie wszystkie potrafią zyskać moją sympatię. Pat to bardzo wrażliwa 6-latka. Darzy ona miłością wszystko co ją otacza, to właśnie ta cecha sprawia, że jest ona nadzwyczaj wrażliwa. Przyznam szerze, ze początkowo bardzo mnie denerwowało, że w każdym rozdziale Pat wymieniała co darzy miłością. jednak pod koniec książki zdałam sobie sprawę, że bardzo polubiłam to jej małe "dziwactwo".
Jeśli chodzi o fabułę książki to jest ona niezwykle dynamiczna. Na nieco ponad 300-stronach poznajemy losy rodziny Gardinerów obejmujące 7 lat. Jednak nie ma się co dziwić, że powieść opowiada o takim długim okresie czasowym. Historia Pat nie jest historią science-fiction czy powieścią kryminalną. Jej rodzina prowadzi zwykłe, monotonne życie ( może ciut przesadziłam z tym monotonnym ;) ) i właśnie to podoba mi się w tej książce najbardziej. Czytelnik ma szansę poznać wiele zapierających dech w piersiach i wzruszających fragmentów, jednak są one rozprzestrzenione w takim długim okresie czasowym, że książka nie traci swojego realizmu.
Ponadto, muszę przyznać, że jest to jedna z bardziej wzruszających powieści jakie czytałam i zużyłam nie jednak paczkę chusteczek, dlatego też myślę, że jest to bardzo dobra powieść dla wrażliwych kobiet: i tych małych i tych nieco większych.

Jak już wiecie z poprzednich wpisów jestem ogromną fanką Lucy Maud Montgomery i właśnie dlatego zdecydowałam się zakupić całą "Kolekcję z Zielonego Wzgórza". Seria o Pat ( wkrótce pojawi się recenzja drugiej książki) pozwoliła mi poznać trzecią bohaterkę wykreowaną przez Montgomery. Choć Patricia Gardiner nie rozkochała mnie w sobie równie mocno co Ania Shirley czy Emilka...

W przypadku trzeciej i jednocześnie ostatniej książki z serii przygód o Emilce moje oczekiwania były podobne do tych sprzed przeczytania drugiej transzy. Wierzyłam, że Montgomery nadal ma pomysł na losy Emilki i że znowu zapewni czytelnikowi moc wrażeń podczas czytania przygód panny Starr. Niestety, tym razem spotkało mnie małe rozczarowanie. Już po przeczytaniu pierwszych 50 stron książki zaczęła odczuwać drobny niedosyt. Miałam wrażenie, że Montgomery straciła pomysł na dalsze losy Emilki i jej przygody są za bardzo rozciągnięte. Niestety, kiedy skończyłam książkę moje odczucia się nie zmieniły. Po przeczytaniu jest już pewna, że Montgomery zbytnio rozciągnęła przygody Emilki, oczywiście bardzo się cieszę, że było mi dane dowiedzieć się co się stało z tą uroczą dziewczynką w dorosłym życiu, ale wydaje mi się że to co autorka opisywała na ponad 250 stronach czytałoby się dużo lepiej gdyby ukazało się np. w postaci epilogu. Owszem, autorka rozpoczęła nowy, główny wątek, któremu nie można odmówić tajemniczości i magnetyzmu, ale 250 stron opisu nieszczęśliwej miłości to dla mnie zdecydowanie za dużo. Tak naprawdę brak mi w tej książce wątków pobocznych, które niestety prawie w ogóle nie istnieją. Podsumowując, myślę, że nie jest to zła książka i osobiście nie mogę powiedzieć, ze źle mi się ją czytało. Po prostu porównując ją z wcześniejszymi tomami wydaje się być nieco nudna, choć oczywiście uważam, ze naprawdę warto ją przeczytać. Chociażby po to, aby dowiedzieć się jak się skończyły przygody Emilki.

W przypadku trzeciej i jednocześnie ostatniej książki z serii przygód o Emilce moje oczekiwania były podobne do tych sprzed przeczytania drugiej transzy. Wierzyłam, że Montgomery nadal ma pomysł na losy Emilki i że znowu zapewni czytelnikowi moc wrażeń podczas czytania przygód panny Starr. Niestety, tym razem spotkało mnie małe rozczarowanie. Już po przeczytaniu pierwszych...