Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To moja druga książka autorki. Ta była ciekawsza niż "Życie za życie". Nietypowa historia choć nasuwa się myśl czy oni w tej "bezpiecznej" Norwegii na prawdę żyją w szklanej bańce? Nie wiem jaki rodzic pozwolił by nocować swojemu dziecku u osoby którą widzi pierwszy raz na oczy. Rozdziały z perspektywy matki i dziennikarki nudne za to te z perspektywy dziewczynki i porywaczki czytało się z zaparym tchem. Zamiast czytać jak Selma zatraca się w swoich(mało przydatnych przy poszukiwaniach) wizjach lub jak Elisa lata samolotem wolała bym przeczytać historie miłości Jacqueline. Może to jak cieszyła się z narodzin dzieci, jaka była spełniona. Coś co jeszcze bardziej ukazało by ogrom tragedii jaka ją spotkała i do jakiego obłędu ją doprowadziła. Ktoś wcześniej w recenzji napisał że myślenie dziecka było za dojrzałe jak na 7 latkę i ja się z tym zgadzam. Miałam takie samo odczucie szczególnie przy opisie pierwszych dni porwania. Nie rozumiem też jak matka mogła przez półtorej roku przemilczeć tak istotne fakty choć śledczy wyraźnie im powiedzieli że przeszłość może odgrywać tu kluczowe znaczenie. Wyszło na to jak by jednak bardziej zależało jej na ochronieniu siebie niż znalezieniu córki. Straszna egoistka i tak na prawdę więcej empatii miałam do porywaczki niż do matki.

To moja druga książka autorki. Ta była ciekawsza niż "Życie za życie". Nietypowa historia choć nasuwa się myśl czy oni w tej "bezpiecznej" Norwegii na prawdę żyją w szklanej bańce? Nie wiem jaki rodzic pozwolił by nocować swojemu dziecku u osoby którą widzi pierwszy raz na oczy. Rozdziały ...

Rozwiń Zwiń

Książka ciekawa, wciągająca jednak postacie nie przypadły mi do gustu. Postać Darcy jest tak budowana że od początku mamy czuć do niej niechęć a jej zachowanie ma być usprawiedliwieniem dla zdrady. Dla mnie nie jest. Rachel która patrzyła z politowaniem na "dziecinne" zachowania swojej "przyjaciółki" sama zachowywała się tak bardzo niedojrzale(np. będąc z Dexem i unikając rozmowy na ważne tematy albo podniecając się jakimiś kostkami do gry jak nastolatka). Dekster też był nie lepszy. Zamiast chować się w szafie do ostatniej chwili mógł w końcu zakończyć tą grę pozorów i kłamstw z resztkami godności. Idealny mężczyzna chyba tylko dla trochę już zdesperowanej bohaterki książki choć oboje byli siebie warci. Jestem ciekawa opowieści z perspektywy Darcy i chętnie sięgnę po drugą część.

Książka ciekawa, wciągająca jednak postacie nie przypadły mi do gustu. Postać Darcy jest tak budowana że od początku mamy czuć do niej niechęć a jej zachowanie ma być usprawiedliwieniem dla zdrady. Dla mnie nie jest. Rachel która patrzyła z politowaniem na "dziecinne" zachowania ...

Rozwiń Zwiń

Chwilami nudziły mnie rozdziały z perspektywy Ali. Na przykład to liczenie wszystkiego dookoła lub szczegółowe opisy ptaków na obrazie w gabinecie terapeutki. Jednak w ogólnym rozrachunku książka jest ciekawa. Może jakoś nie buduje napięcia, grozy, nie ma tu zaskakujących plot twistów ale ciekawie przedstawia to jak człowiek potrafi "odpłynąć", zatracić się w swojej obsesji. Także to jak desperacko można pragnąć naprawienia swoich tragicznych w skutkach czynów oraz uspokojenia wyrzutów sumienia. Iselin też jest ciekawie przedstawiona. Jako matka która kocha swoje dziecko, troszczy się o nie ale jednocześnie tęski za wolnością i niezależnością czasem nie doceniając tego co ma. Myślę że nie jedna matka w trakcie lektury się z nią utożsamia. Książka skłania do refleksji to na pewno.

Chwilami nudziły mnie rozdziały z perspektywy Ali. Na przykład to liczenie wszystkiego dookoła lub szczegółowe opisy ptaków na obrazie w gabinecie terapeutki. Jednak w ogólnym rozrachunku książka jest ciekawa. Może jakoś nie buduje napięcia, grozy, nie ma tu zaskakujących plot twistów ale ...

Rozwiń Zwiń

Książka mi się spodobała dlatego że sama przez jakiś czas byłam "Dziecioodporna". Dobrze rozumiałam bohaterkę która ciąże w najbliższym otoczeniu traktowała jako "zdradę" oraz zacierała ręce by niemowlę dało się rodzicom we znaki. Tym bardziej że od początku wiedziałam że para jednak doczeka się córeczki(tak jak ja) czego spam dostałam w książce "Pewnego dnia". Jeśli ktoś ma takie poglądy na temat posiadania dzieci ale też nie jest całkiem anty to z pewnością książka dla niego.

Książka mi się spodobała dlatego że sama przez jakiś czas byłam "Dziecioodporna". Dobrze rozumiałam bohaterkę która ciąże w najbliższym otoczeniu traktowała jako "zdradę" oraz zacierała ręce by niemowlę dało się rodzicom we znaki. Tym bardziej że od początku wiedziałam że para jednak docze...

Rozwiń Zwiń

Na książkę natknęłam się poszukując thrillerów o tematyce ciąży/dzieci/surogacji(od zawsze ciągnęło mnie do takich wątków jeśli chodzi o ten gatunek książki czy filmu). Przeczytałam już trochę tego typu książek i muszę napisać że ta jest jak do tej pory najlepsza. Zakończenie w ogule mnie nie zaskoczyło ale lekturę czytało się z uczuciem niepokoju, dyskomfortu a o to chyba chodzi w tym gatunku. "Idealne dziecko" zostało wydane początkiem 2020 i bardzo się cieszę że nie trafiłam na tą pozycję wtedy a 4 lata później. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta. Sama przez ten czas zostałam mamą więc książkę przeżywałam jeszcze bardziej. Potrafiłam wczuć się w emocje bohaterów. Choć chwilami bardzo mnie irytowali swoją naiwnością. Szczególnie Christ choć Hannah też miała swoje momenty(scena karmienia piersią, gdzie właściwie była już postawiona diagnoza co do stanu zdrowia psychicznego Janie). Pozycja bardzo wciągająca, autorka potrafiła bardzo dobrze zbudować napięcie. Polecam każdemu kto lubuje się w takiej tematyce a już w szczególności matką. Można przy okazji docenić swoje "normalne" dziecko.

Na książkę natknęłam się poszukując thrillerów o tematyce ciąży/dzieci/surogacji(od zawsze ciągnęło mnie do takich wątków jeśli chodzi o ten gatunek książki czy filmu). Przeczytałam już trochę tego typu książek i muszę napisać że ta jest jak do tej pory najlepsza. Zakończenie w ogule mnie ...

Rozwiń Zwiń