Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękne pałace, wytworne bankiety, najdroższe samochody, markowe ubrania - wszystkie wymienione elementy tworzą fasadę, która zakrywa gnijące wnętrze ludzi z wyższych sfer. Do tego dodajcie sobie typowy angielski humor, dużo ciętych ripost, zdegenerowanie aż do bólu i w ten oto sposób otrzymacie Patricka Melrose.

Słowem wstępu - książka opowiada o perypetiach Patricka Melrose'a, który przez traumę z dzieciństwa miał duży problem z funkcjonowaniem według ogólnie przyjętych norm społecznych. Jedno nieszczęsne wydarzenie rozpoczęło ciąg autodestrukcyjnych zachowań bohatera, doprowadziło między innymi do nadmiernego spożywania alkoholu oraz uzależnienia od narkotyków.

Na całą historię o tytułowym Patricku składa się pięć stosunkowo krótkich powieści. Każda z nich opowiada o innym momencie życia głównego bohatera - w części pierwszej Patrick jest małym chłopcem, natomiast w ostatniej, mężczyzną po 40.

Po skończeniu Melrose'a od razu dodałam Edwarda St Aubyna do listy moich ulubionych pisarzy. Dlaczego? Po pierwsze styl pisania Aubyna jest lekki, a całą książkę czytało mi się zaskakująco łatwo biorąc pod uwagę fakt, iż historia tytułowego bohatera porusza bardzo trudne tematy. Życie Patricka, zepsuty świat arystokracji, wyścig szczurów, kazirodztwo, problemy rodzinne autor przedstawił w bardzo ciekawy sposób, głównie stosując czarny humor, ironię, groteskę, które są zdecydowanie największymi zaletami powieści. Jednocześnie środki te nadały bohaterowi charakteru i pozwoliły lepiej zrozumieć jego naturę oraz motywy podczas podejmowania decyzji.

Jako że historia Patricka podzielona jest na pięć części i każda opowiada o innym momencie jego życia, to oczywistym jest, że przez całą powieść będzie przewijało się wiele postaci. Jednak nie martwcie się - każda z nich jest tak charakterystyczna, że bez większych problemów zapamiętacie kto jest kim. Tutaj ujawnia się kolejny ogromny plus - kreacja bohaterów. Aubyn w rewelacyjny sposób przedstawił ludzi z różnych grup społecznych, nie kryjąc ich wad i tutaj odnoszę się głównie do stref wyższych Wielkiej Brytanii. Jednak nie tylko arystokracja miała swoje za uszami, bo autor przedstawił również pogoń za sławą i pieniędzmi wśród osób o niższym statusie społecznym.

Główny bohater nigdy nie miał łatwego życia. Pochodził z majętnej rodziny, która kryła sporo sekretów. Jego relacja z rodzicami była bardzo trudna. Ojciec bił go, poniżał, zmuszał do słuchania drastycznych opowieści. Natomiast matka Patricka - kobieta wyniszczona przez alkohol, leki oraz strach przed własnym mężem - nie poświęcała mu należytej uwagi. Autor bardzo ciekawie podszedł do psychiki bohatera. W każdej z części wracano do dzieciństwa tytułowego bohatera, bo to w końcu ono odpowiadało za problemy mężczyzny. W późniejszych opisach życia Patricka można zauważyć wpływ ojca na jego decyzje, przemyślenia. Mimo że młody Melrose przysiągł, że nie będzie jak swój ojciec, to zdarzało mu się poślizgnąć w drodze do lepszego życia. Pokazuje to jak bardzo rodzice, ale również ludzie, którzy nas otaczają, szczególnie w okresie dzieciństwa, mają wpływ na nasze decyzje, podejście do świata, a nawet samego siebie.

Ciekawym elementem całej serii jest rozbieżność między pokoleniem Patricka oraz pokoleniem jego rodziców. Nie jest to motyw przewodni powieści, jednakże można bardzo wyraźnie zauważyć różnice nie tylko w zachowaniu, sposobie wypowiedzi, ale również poglądach bohaterów. I tutaj znowu muszę pochwalić autora za jego skrupulatność, ponieważ to właśnie pozornie nic nie znaczące detale umożliwiły ukazanie przepaści międzypokoleniowej.

Na koniec chciałabym tylko ostrzec - powieść ta może mieć duży wpływ na stan psychiczny niektórych czytelników. Mnie na kilkanaście dni wpędziła w spiralę smutku oraz nostalgii, pomimo że żaden z poruszanych w niej tematów nie był mi szczególnie bliski. Dlatego proszę - jeżeli borykacie się z traumatycznymi wspomnieniami z dzieciństwa, uzależnieniem, to zastanówcie się dwa razy przed sięgnięciem po tę pozycję.

Piękne pałace, wytworne bankiety, najdroższe samochody, markowe ubrania - wszystkie wymienione elementy tworzą fasadę, która zakrywa gnijące wnętrze ludzi z wyższych sfer. Do tego dodajcie sobie typowy angielski humor, dużo ciętych ripost, zdegenerowanie aż do bólu i w ten oto sposób otrzymacie Patricka Melrose.

Słowem wstępu - książka opowiada o perypetiach Patricka...

"Ufaj temu, co czujesz"

Kapitan Lee jest piękna i odważna. Dowodzi oddziałami wysłanymi na planetę Avon, które mają stłumić wywołany działaniami wielkich korporacji bunt mieszkańców. W zamian za ciężką pracę obiecano im lepsze życie, ale słowa nie dotrzymano. Lee musi być silna i bezwzględna, ma także osobiste powody, by nienawidzić rebeliantów.
Flynn ma bunt we krwi. Jego siostra zginęła w powstaniu przeciwko korporacjom. Udaje mu się uwięzić Lee, jednak gdy jego towarzysze chcą ją zabić, Flynn niespodziewanie podejmuje decyzję, która zmienia jego życie na zawsze.

W ramionach gwiazd było jedną z najbardziej wyczekiwanych książek, które miały ukazać się na początku 2016 roku. Mnie jednak - mimo tych wszystkich "och'ów i ah'ów" całej polskiej blogosfery - historia Lilac i Tarvera nie powaliła na kolana. Jasne, była to przyjemna książka, ale nic szczególnego. Jednak pomimo nie za dobrego pierwszego spotkania z historią Kaufman i Spooner, zdecydowałam się kontynuować swoją kosmiczną przygodę z trylogią Starbound.



W spojrzeniu wroga zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Błędy, które przeszkadzały mi w pierwszym tomie, zniknęły. Na przykład, w These Broken Stars autorki zmarnowały potencjał świata przedstawionego. Trochę za bardzo skupiły się na wydarzeniach i postaciach, nie przywiązując dużej wagi do otoczenia, które mimo wszystko jest ważne. Tym razem planeta, na której znalazłam się razem z głównymi bohaterami, została dopracowana w każdym detalu. Dzięki dokładnym, ale nie za długim opisom, czułam się jakbym sama była na Avonie.
"Niebo nad Avonem się przejaśnia."
Cała historia jest podobna do pierwszej części, jednak ma kilka charakterystycznych dla siebie cech. Po pierwsze, W spojrzeniu wroga porusza tematy ściśle związane z rebelią - militaryzm oraz konflikty polityczne. Od lat walki ze sobą toczą rebelianci oraz żołnierze. Fianna starają się uwolnić swój dom - Avon - spod władzy wojska, jednak są znacznie gorzej wyposażeni i wyszkoleni niż swoi przeciwnicy. Natomiast żołnierze od lat borykają się z "chorobą", która przychodzi stopniowo - furią. Zaczyna się od zaprzestania śnienia, a kończy na odstrzeleniu czyjejś twarzy. Furia znika równie szybko, co atakuje i w końcu dorwie każdego - przynajmniej w teorii.

Właściwie, to w TSW mamy do czynienia z "dwoma" głównymi bohaterkami. Jedna to Jubilee, 8-letnia dziewczynka, która umarła razem z rodzicami na swojej rodzinnej planecie. Druga to bezwzględna i zimna kapitan Lee Chase - piękna 18-latka bez skrupułów, jeden z najlepszych żołnierzy. Oczywiście, jak się pewnie domyślacie, jest to jedna, ta sama, osoba. Po prostu pod wpływem traumatycznych wydarzeń, zmieniła się z małej dziewczynki o dobrym sercu pełnym radości, w wiecznie ostrą i niedostępną młodą kobietę.



Drugą bardzo ważną postacią jest Flynn. Rebeliant, czyli absolutne przeciwieństwo Lee. Mimo to, zostali oni połączeni ze sobą przez "przygody", które razem przeżyli. Szczerze mówiąc, to Flynna polubiłam znacznie bardziej niż Tarvera z W ramionach gwiazd. Szczególnie wzbudził moją sympatię swoim zapałem do uratowania ojczyzny bez wojny, która i tak byłaby przegrana dla fianna. W pewnym sensie przypominał mi Peetę z Igrzysk Śmierci.

"Nie widać gwiazd, jest tylko gęsta ciemność, która wciska jej się do gardła i głębiej, do serca. Śni jej się, że tonie."

Bardzo się cieszę, że podobnie jak w pierwszej części, uczucie pomiędzy Flynnem a Jubilee powstawało powoli. Na początku nie przepadali za sobą, jednak - jak już wspominałam w akapicie wyżej - połączyły ich pewne wydarzenia, których doświadczyli razem.
Dużą zaletą jest to, że tym razem wątek miłosny nie przysłonił najważniejszego - według mnie - aspektu książki jakim jest wojna pomiędzy rebeliantami a wojskiem. Był raczej dodatkiem, którego obecności nie odczuwałam w trakcie czytania. Dopiero nasilił się na sam koniec, co było idealnym momentem, który zwieńczył tę świetną historię.

Bardzo, ale to bardzo polecam Wam zapoznać się z trylogią Starbound. Nawet jeśli pierwszy tom nie zachwycił Was tak jak mnie, to nie przejmujcie się, bo drugi jest o niebo lepszy (albo galaktykę nawiązując do tematyki książki). Kaufman i Spooner pokazały tutaj swoje możliwości w pełnej krasie. Mam nadzieję, że trzecia część utrzyma poziom drugiego i będę mogła - pomimo małych problemów z W ramionach gwiazd - nazywać książki z tej serii jednymi z moich ulubionych.

"Ufaj temu, co czujesz"

Kapitan Lee jest piękna i odważna. Dowodzi oddziałami wysłanymi na planetę Avon, które mają stłumić wywołany działaniami wielkich korporacji bunt mieszkańców. W zamian za ciężką pracę obiecano im lepsze życie, ale słowa nie dotrzymano. Lee musi być silna i bezwzględna, ma także osobiste powody, by nienawidzić rebeliantów.
Flynn ma bunt we krwi. Jego...

"Rana zadana przez zdradę goi się najtrudniej."

Sofia wie, że w życiu może polegać tylko na sobie. Jej głównym celem stała się zemsta na korporacji LaRoux Industries, którą obwinia o śmierć ojca. Aby tego dokonać, nie cofnie się przed niczym. Gideon to błyskotliwy i niezwykle utalentowany haker. Sofia i Gideon nie ufają sobie nawzajem, ale wspólny cel zmusza ich do współpracy.

Po przeczytaniu fenomenalnego poprzedniego tomu - W spojrzeniu wroga - od razu sięgnęłam po ostatni tom kosmicznej trylogii Kaufman i Spooner. I po przeczytaniu stwierdzam, że będzie to jedna z najlepszych serii 2017 roku, jestem tego pewna.

Tym razem głównymi bohaterami są Sofia oraz Gideon. Oboje mamy okazje poznać już w poprzednim tomie.
Sofia jest rządna zemsty za to co spotkało jej ojca, chce aby LaRoux zapłacił najwyższą cenę - zginął.
Gideon natomiast znany jest nam pod nazwą Walet Kier. Jest on bardzo dobrym hakerem, który także chce doprowadzić do upadku LaRoux'a, ale w inny sposób. Ma on zamiar wyjawić wszystkie mroczne sekrety milionera.

"Wybór jest naszym najwspanialszym prawem, najwspanialszym prezentem i naszą największą odpowiedzialnością."

Autorkom udało się utrzymać poziom drugiego tomu, co nie było dla mnie ogromnym zaskoczeniem, ponieważ w poprzedniej części pokazały na co je stać. Z bólem serca czytałam tę powieść, bo wiedziałam, że to już koniec mojej przygody z genialnym światem wykreowanym przez Spooner oraz Kaufman. No ale wszystko co dobre kiedyś się kończy.

Powieści od pierwszych stron wciągnęła mnie w takim stopniu, że nie byłam w stanie się oderwać dopóki nie poznałam zakończenia. Szczerze mówiąc, nie da się przewidzieć wydarzeń mających miejsce w tej książce. Kiedy myślałam, że gorzej być nie może, okazywało się, że jednak może. Zupełnie jakbym uczyła się chemii kwantowej.
Ogromną zaletą - poza druzgocącymi serce wydarzeniami - są style pisania obydwu pań. W żadnym stopniu podczas czytania nie odczułam, że powieści piszą dwie osoby. Meagan Spooner oraz Amie Kaufman nie raz wywołały uśmiech na mojej twarzy przez teksty, które stworzyły dla bohaterów.

Główni bohaterowie są moimi absolutnymi faworytami. Mimo że pokochałam pozostała czwórkę z poprzednich tomów - którzy, swoją drogą, również pojawili się w finale trylogii i mieli bardzo duży wkład w zakończenie - to Gideon i Sofią bija innych na głowę.
Sof jest bohaterką co raz rzadziej pojawiającą się w książkach. Odważna, sympatyczna, bardzo sprytna i zdeterminowana. Szczerze mówiąc, jej inteligencja bardzo mnie zaskoczyła. Dziewczyna nie potrzebuje księcia na białym koniu. Jest zupełnie inna niż Lilac czy Lee.

"Czas to choroba stworzona przez ten gatunek, i jako ich niewolników dotyka ona również nas. Wśród objawów znajdują się niecierpliwość, nuda, szaleństwo i rozpacz. A co najgorsze – zrozumienie. Te stworzenia nie potrafią spojrzeć w głąb drugiej osoby tak jak my, przez co znają się jedynie za pośrednictwem słów, które wymyśliły. A słowa rodzą nieprawdę."

Bardzo podobał mi się fakt, że główni bohaterowie nie zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Potrzebowali czasu, żeby sobie zaufać, a kilka razy oboje tę cienką nić porozumienia naciągali tak mocno, ze mogła pęknąć w każdej chwili, niszcząc to, co ta dwójka pomiędzy sobą stworzyła.

Trylogia Starbound jest genialna. Polecam ją serdecznie każdemu, nie zależnie od płci czy wieku. Zasługuje ona na równie dużą sławę jak za granicą, ponieważ to co stworzyły wspólnymi siłami Kaufman i Spooner jest wspaniałe. Jeżeli będziecie mieli okazję, to przeczytajcie, bo nie pożałujecie. A jeśli czytaliście pierwszy tom i niezbyt się Wam on spodobał to i tak zachęcam Was do sięgnięcia po drugą oraz trzecią część - są one znacznie lepsze.

Na zakończenie chciałabym tylko wspomnieć, że W spojrzeniu wroga oraz W sercu światła dostaniecie tylko w "księgarni internetowej" Moondrive (KLIKNIJ TUTAJ). Spowodowało to wiele oburzeń, ale moim zdaniem to bardzo logiczne wyjście. Więc zanim zaczniecie się burzyć, przeczytajcie post jednego z moich ulubionych blogerów i vlogerów, bo Czytacz dobrze prawi → KLIK.

"Rana zadana przez zdradę goi się najtrudniej."

Sofia wie, że w życiu może polegać tylko na sobie. Jej głównym celem stała się zemsta na korporacji LaRoux Industries, którą obwinia o śmierć ojca. Aby tego dokonać, nie cofnie się przed niczym. Gideon to błyskotliwy i niezwykle utalentowany haker. Sofia i Gideon nie ufają sobie nawzajem, ale wspólny cel zmusza ich do...