Jesteśmy społecznością, która kocha książki

⠀
Dla mnie takie młodzieżówki fantasy to możliwość oderwania się od rzeczywistości i powrotu do lat, kiedy to miałam około 15-16 lat i zaczytywałam się w takich propozycjach. Dziś, choć sięgam po nie rzadziej, często sprawiają mi wiele frajdy. Sięgnęłam więc po „Burzę” i się nie zawiodłam.
⠀
Vesper mieszka świecie, któremu zagraża Burza. Kiedy jej ojciec zostaje porwany, nie waha się ani chwili. Chce zrobić wszystko, by ratować ojca. Wie, że jednym z najlepszych sposobów jest rozkochanie w sobie następcę tronu. Nie będzie to jednak takie proste. Będzie musiała wybrać, czy zaufać prowadzącemu własną grę księciu czy śladem matki wstąpić w Burzę…
⠀
Gdy dowiedziałam się, że jest to debiut, byłam zaskoczona. To naprawdę kawał dobrej historii. Misternie skonstruowanej, wciągającej, z pełnokrwistymi bohaterami, a co najlepsze dobrze przedstawionym światem. Kreacja bohaterów i świat w jakim żyją potrafią zrobić wrażenie. Autorka pisze tak, że nie sposób zgubić się w tym całym chaosie, wręcz przeciwnie – chcemy więcej i więcej. To tak bogaty świat fantasy, że wydawało się, jakby każdy zakamarek był pełen tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji.
⠀
Naprawdę trudno było oderwać się od tej powieści. Zaangażowałam się emocjonalnie i z drżącym sercem śledziłam ich dalsze losy, ciekawa jak to wszystko się zakończy. I w końcu się skończyło. I pozostawiło mnie z niedosytem na kolejną część.

Izabela Nestioruk-Narojek
Instagram: @nesti.czyta

⠀
Dla mnie takie młodzieżówki fantasy to możliwość oderwania się od rzeczywistości i powrotu do lat, kiedy to miałam około 15-16 lat i zaczytywałam się w takich propozycjach. Dziś, choć sięgam po nie rzadziej, często sprawiają mi wiele frajdy. Sięgnęłam więc po „Burzę” i się nie zawiodłam.
⠀
Vesper mieszka świecie, któremu zagraża Burza. Kiedy jej ojciec zostaje porwany,...

Co najbardziej cenicie w kryminałach?
⠀
Ja nie ukrywam, że lubię książki, w których autorzy nie boją się brutalnych opisów (ale na poziomie) i tworzą historie w taki sposób, że nie da się od nich oderwać. Jednym z ostatnich kryminałów, po które sięgnęłam był „Generał zemsty” Witolda Horwatha.
⠀
2004 rok. W Konstancinie, przy słynnej ścieżce zdrowia w lesie chojnowskim, policja po anonimowym telefonie odnajduje zwłoki dwóch amerykańskich turystek. Do sprawy angażuje się też rezydentura FBI. Atrakcyjna porucznik Hanah Torres i polski komisarz Andrzej Kulesza spróbują rozwikłać sprawę zagadkowych morderstw. Szybko okaże się jednak, że trup ściele się gęsto. O wiele bardziej gęsto, niż na początku przypuszczali…
⠀
Wielowątkowość czasem mnie przytłacza. Ale nie tym razem. Tutaj jest to ogromnym plusem. Poznajemy przeszłość głównych bohaterów, ale też poboczne historie, bez których nie byłoby całej fabuły. Śledzimy rodzące się uczucie, uczestniczymy w pogoni za złem. Postaci mają tu swoje charaktery, emocje i są jak żywi. Akcja nabiera tempa, pojawia się coraz więcej trupów, a mrok aż kipi ze stronic tej lektury. Jest też wątek paranormalny, jednak nie obawiajcie się, że przyprawi was o gęsią skórkę. To raczej fajny dodatek, a nie straszak.
⠀
Książkę Witolda Horwatha polecam szczególnie tym, którym zależy na dobrym kryminale, ale też na czymś więcej. Na ludzkich bohaterach, którzy przeżywają i czują jak my. Takich, których przygody przeżywamy razem z nimi. Polecam też tym, którzy nie boją się brutalnych opisów i mają chęć na przeczytanie mocnej, diabelnie wciągającej i niezwykle ciekawej historii. Nie zawiedziecie się.

Izabela Nestioruk-Narojek

Co najbardziej cenicie w kryminałach?
⠀
Ja nie ukrywam, że lubię książki, w których autorzy nie boją się brutalnych opisów (ale na poziomie) i tworzą historie w taki sposób, że nie da się od nich oderwać. Jednym z ostatnich kryminałów, po które sięgnęłam był „Generał zemsty” Witolda Horwatha.
⠀
2004 rok. W Konstancinie, przy słynnej ścieżce zdrowia w lesie chojnowskim,...

Dajcie się wciągnąć w fascynującą, a zarazem mroczną i niebezpieczną podróż po Egipcie. Poczujcie ten niepokojący klimat całym sobą, ale ani na moment nie traćcie czujności. Uważajcie na potwory z pustyni. Nie cofną się przed niczym…
⠀
Neferuth, czyli kobieta faraon, nieudolnie rządzi Egiptem. Wszystkie środki przeznacza na budowę piramid, a jej poddani głodują. Pewnego dnia królowa znika bez śladu i zaczyna dziać się źle. Krajem zawładnęła bowiem niekończąca się burza piaskowa. Spod piasków pustyni wyłaniają się niebezpiecznie bestie, a ludzie giną, broniąc ostatnich piramid. Kapłani, by chronić swój kraj, chcą przywołać boga Seta, by udzielił im pomocy. Czy nie będą tego żałować?
⠀
Wrzucona w środek walki mumia będzie musiała zdecydować, czy stanąć po stronie ludzi, czy bestii z pustyni. Czy ocali Egipt, czy zabije jego mieszkańców?
⠀
„Mumia. Morze piasków” Pawła Leśniaka to świetna kontynuacja. W moim odczuciu nawet lepsza. Jest o wiele bardziej brutalnie i intrygująco. Znajdziecie tu nie tylko krwawą walkę, ale też niepokojące rytuały. Nie sposób wręcz oderwać się od tej historii bez poznania jej zakończenia. To wyjątkowy horror. Takich na próżno szukać na polskim rynku wydawniczym. Gwarantuję, że będziecie zaskoczeni tym, co tym razem zaserwował autor. Jeśli kochacie klimat starożytnego Egiptu, musicie po nią sięgnąć. Paweł Leśniak niezwykle barwnie kreśli historię, tworząc charakternych bohaterów, któremu nie ustępuje tło wydarzeń. Barwne opisy i mrożący krew w żyłach klimat z pewnością zadziała na Waszą wyobraźnię. Po lekturze mam ochotę raz jeszcze wrócić do Egiptu!
⠀
Izabela Nestioruk-Narojek
@IG nesti.czyta

Dajcie się wciągnąć w fascynującą, a zarazem mroczną i niebezpieczną podróż po Egipcie. Poczujcie ten niepokojący klimat całym sobą, ale ani na moment nie traćcie czujności. Uważajcie na potwory z pustyni. Nie cofną się przed niczym…
⠀
Neferuth, czyli kobieta faraon, nieudolnie rządzi Egiptem. Wszystkie środki przeznacza na budowę piramid, a jej poddani głodują. Pewnego...