Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W kontynuacji serii autorka skupiła się na najstarszej z sióstr Archeron. Nesta ma problem z odnalezieniem się w nowej rzeczywistości. Źle idzie jej przystosowanie się do nowego ciała i umiejętności. Nie jest też w stanie poradzić sobie ze stratami jakie poniosła w wyniku wojny. Swoim zachowaniem przysparza siostrze wiele wstydu, zaciąga niebotyczne długi, aż w końcu książęca para mówi jej dość. Feyra odsyła Nestę do Domu Wiatru wraz z Kasjanem, który otrzymał zadanie trenowania Nesty między jej dyżurami w bibliotece. Oboje niekonieczne dążą się sympatią, ale w ten sposób zostają zmuszeni do przebywania ze sobą i odbycia wielu niewygodnych rozmów.

Zacznę od tego, że problemy z komunikacją między bohaterami doprowadzały mnie do szału. Bardzo nie lubię tego motywu, szczególnie jeśli stanowi on jedno z narzędzi by utrzymywać napięcie/niechęć między postaciami. Przez to, że mamy w tej książce POV zarówno Nesty jak i Kasjana, miałam momentami ochotę rwać sobie włosy z głowy. Ewidentnie mają się ku sobie, ale jednocześnie z góry zakładają, że nic nie znaczą dla tego drugiego. Mam wrażenie, że cały Dwór Nocy wiedział przynajmniej o uczuciach Kasjana, ale nikt nie miał odwagi powiedzieć tego na głos. Gdyby Kasjan i Nesta po prostu siedli, porozmawiali ze sobą przez dziesięć minut... Uważam, że oszczędziliby sobie w ten sposób wielu nerwów (i wstydliwych sytuacji...).

Obie części bardzo mi się dłużyły. Ciężko znaleźć w nich punkt zaczepienia, gdyż dzieje wszystko i nic. Dodatkowo, ciągle przypomina się czytelnikowi o zagrożeniu ze strony ludzkich królowych, ale prawdę mówiąc tego wątku jest tyle co kot napłakał.

Niektóre elementy skorzystałyby na tym, gdyby były umieszczone w poprzednich książkach. Uważam, że ich ładunek emocjonalny byłby o wiele większy, przywiązanie do głównych postaci i ich relacji również.

Finał wątku Skarbów bardzo mnie rozczarował. Był krótki i właściwie skończył się tak szybko jak się zaczął. Maas budowała wokół niego napięcie i atmosferę grozy tak długo, że naprawdę liczyłam na więcej. Miałam wrażenie, że autorce tak śpieszyło się z powrotem do Feyry, że rozwiązała akcję w mgnieniu oka i przeniosła nas do domu książęcej pary zanim na dobre w tę akcję się wkręciłam.

Podsumowując, jestem rozczarowana tym tomem „Dworów…”, aczkolwiek jest to ważna pozycja ze względu na niektóre wydarzenia czy rozwój postaci. Dla mnie ta historia jest nieco wymuszona, zawiera wiele powtórzeń z poprzednich tomów, a rozłożenie wątków jest nierównomierne.

W kontynuacji serii autorka skupiła się na najstarszej z sióstr Archeron. Nesta ma problem z odnalezieniem się w nowej rzeczywistości. Źle idzie jej przystosowanie się do nowego ciała i umiejętności. Nie jest też w stanie poradzić sobie ze stratami jakie poniosła w wyniku wojny. Swoim zachowaniem przysparza siostrze wiele wstydu, zaciąga niebotyczne długi, aż w końcu...

"Ucieczka" to bardzo dobry sportowy romans, naprawdę godny polecenia. Jest to urocza, przyjemna, zabawna, momentami chwytająca za serce książka. Po kilku miesiącach czytania niemalże wyłącznie fantasy taki romans sportowy był jak powiew świeżego powietrza.

Zdecydowanie podobała mi się bardziej niż "Pierwsza próba", która pomimo bycia przyjemną i równie uroczą książką, miała kilka wad. Przy "Ucieczce" widać, że autorka poświęciła więcej czasu na rozwój postaci i fabuły, a także poprawiła swój warsztat pisarski.

Postaci w tej książce nie da się nie lubić, a szczególnie Penny i Coopera. Oboje są tak do bólu ludzcy, że trudno się z nimi nie utożsamić. Z jednej strony mamy Penny spełniającą ambicje swojego ojca. Dziewczyna studiuje kierunek, na którym sobie nie radzi, zamiast rozwijać swoje prawdziwe pasje. Z drugiej strony jest Cooper, który robi wszystko by zaimponować ojcu, byłemu footballiście, i w związku z tym podejmuje niekończenie dobre decyzje. Cieszę się, że autorka poświęciła postaciom i ich uczuciom tyle czasu, i nie skupiła się wyłącznie na 'cielesnym" wymiarze książki.

Motyw odhaczania punktów z 'niekoniecznie grzecznej' listy jest ciekawy. Nie stanowił on jedynej osi fabuły przez co nie traciłam nim zainteresowania. Autorka umiejętnie odwraca uwagę czytelnika od listy innymi wydarzeniami, aby potem do niej wrócić. Wszystko wspaniale się ze sobą łączy.

Końcówka to majstersztyk - idealne wprowadzenie do kolejnego tomu, który opowiada historię Sebastiana Callahana - młodszego brata Jamesa i Coopera, który gra w baseball. Już nie mogę się doczekać!

"Ucieczka" to bardzo dobry sportowy romans, naprawdę godny polecenia. Jest to urocza, przyjemna, zabawna, momentami chwytająca za serce książka. Po kilku miesiącach czytania niemalże wyłącznie fantasy taki romans sportowy był jak powiew świeżego powietrza.

Zdecydowanie podobała mi się bardziej niż "Pierwsza próba", która pomimo bycia przyjemną i równie uroczą książką,...

Recenzja na moim Instagramie. Zapraszam i zachęcam do zaobserwowania mnie!

Recenzja na moim Instagramie. Zapraszam i zachęcam do zaobserwowania mnie!