Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powróciłam po latach do tej książki, ale emocje z nią związane towarzyszył mi tak samo jak przed kilku laty. Zmieniło się jedno: większe zrozumienie tego, co przeszła główna bohaterka i jak przeżycia ją ukształtowały. Mimo tylu traumatycznych przeżyć nie stała się zahukaną w sobie, nie mającą własnego zdania ani nawet prawa do myślenia dziewczyną. Z Waris wyrosła silna, dążąca do obranych celów - ale nie po trupach kobieta, która potrafiła się cieszyć z najmniejszego nawet przejawu dobroci. I jestem pewna, że po dziś dzień ta odwaga jej nie opuściła - bo przecież nie z tchórzostwa napisała tę książkę "obnażając" przed nami czytelnikami całe swoje życie, które na pewno nie było usłane różami.

Powróciłam po latach do tej książki, ale emocje z nią związane towarzyszył mi tak samo jak przed kilku laty. Zmieniło się jedno: większe zrozumienie tego, co przeszła główna bohaterka i jak przeżycia ją ukształtowały. Mimo tylu traumatycznych przeżyć nie stała się zahukaną w sobie, nie mającą własnego zdania ani nawet prawa do myślenia dziewczyną. Z Waris wyrosła silna,...

Szczerze mówiąc myślałam, że "Pocałunek łowcy" będzie lepszą pozycją, ale niestety nie zrobiła na mnie wrażenia. Po pierwsze dlatego, że główna bohaterka zadaje zbyt dużo pytań - ciągle było słychać "dlaczego" i "dlaczego" - wydaje mi się, że jako Tropicielka powinna być bardziej ogarnięta i mniej rozchwiana emocjonalnie. Po drugie nawiązanie do nocnych łowów - zdecydowanie bardziej przemawia do mnie w "Darach Anioła". I chociaż sama historia tylko na początku była przynudnawa to w miarę jej rozkręcania coraz mniej zaczęłam rozumieć np. jak Maxine znalazła się w Labiryncie Oo Zdecydowanie pozytywną postacią były: jej demoniczne tatuaże (chociaż odrywanie ich od skóry z pewnością nie było przyjemne) ale fajni z nich kolesie, Grant (którego aż sobie wyobraziłam) i Jack (sympatyczny staruszek awatar).

Szczerze mówiąc myślałam, że "Pocałunek łowcy" będzie lepszą pozycją, ale niestety nie zrobiła na mnie wrażenia. Po pierwsze dlatego, że główna bohaterka zadaje zbyt dużo pytań - ciągle było słychać "dlaczego" i "dlaczego" - wydaje mi się, że jako Tropicielka powinna być bardziej ogarnięta i mniej rozchwiana emocjonalnie. Po drugie nawiązanie do nocnych łowów - zdecydowanie...

Za mną drugi tom przygód Percy'ego, który jak na herosa ma naprawdę przechlapane w życiu. Lubię go za to, że nie jest taki jak Ci niezwyciężeni półbogowie z mitologii, dlatego w dwójnasób musi się starać i jak ciężko przychodzi mu gorycz przegranej tak też z wielkim oddaniem czci zwycięstwo. Naturalnie Percy nie byłby sobą, gdyby co rusz nie pakował się w jakieś kłopoty, ale dzięki przyjaźni zawartej w Obozie Herosów - jak dotychczas zachowuje głowę. W tej części mamy również do czynienia z niebezpieczną wyprawą i w zasadzie misją ratunkową w jednym, mogącą zaważyć na losie przyszłych herosów jak też z dylematami młodego półboga dotyczącymi rodziny, ale nie tylko. Już nie mogę doczekać się sięgnięcia po tom trzeci.

Za mną drugi tom przygód Percy'ego, który jak na herosa ma naprawdę przechlapane w życiu. Lubię go za to, że nie jest taki jak Ci niezwyciężeni półbogowie z mitologii, dlatego w dwójnasób musi się starać i jak ciężko przychodzi mu gorycz przegranej tak też z wielkim oddaniem czci zwycięstwo. Naturalnie Percy nie byłby sobą, gdyby co rusz nie pakował się w jakieś kłopoty,...