Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Człowiek może być ludzki tylko w ludzkich warunkach."
Książka o łagrze, o prawdziwym obliczu ZSRR, w którym " nie ma ludzi niewinnych ". Autor tworzy świetny opis emocji jakie targają bohaterem, rozmyśla nad sensem życia w uwięzieniu przy morderczej pracy i głodowych racjach żywieniowych.

"Człowiek może być ludzki tylko w ludzkich warunkach."
Książka o łagrze, o prawdziwym obliczu ZSRR, w którym " nie ma ludzi niewinnych ". Autor tworzy świetny opis emocji jakie targają bohaterem, rozmyśla nad sensem życia w uwięzieniu przy morderczej pracy i głodowych racjach żywieniowych.

Poza ilustracjami książka jest luźnym wspominaniem wydarzeń historycznych przeplatanych dygresjami o niczym. Wprowadzenie chronologii dużo by ułatwiło w odbiorze wiedzy, którą próbuje przekazać autor. Brak podpisów bezpośrednio pod ilustracjami jest irytujący, ale pozostawiono przynajmniej daty, więc myślę, że to może trochę rozgrzeszyć wydawcę.

Poza ilustracjami książka jest luźnym wspominaniem wydarzeń historycznych przeplatanych dygresjami o niczym. Wprowadzenie chronologii dużo by ułatwiło w odbiorze wiedzy, którą próbuje przekazać autor. Brak podpisów bezpośrednio pod ilustracjami jest irytujący, ale pozostawiono przynajmniej daty, więc myślę, że to może trochę rozgrzeszyć wydawcę.

Autorki w bardzo zwięzły i rzeczowy sposób opisały okoliczności w jakich może dochodzić do samookaleczania. Skupiają się na samookaleczaniu nie jako efekcie, lecz jako problemie samym w sobie. Dlatego też jest tu rozdział poświęcony opiece nad taki osobami, ale bardziej w kontekście opatrywania ran, a nie systematyczne pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej. Rozdział dotyczący terapii jest zarezerwowany wyłącznie dla specjalistów, co uważam za błąd, gdyż pierwszymi terapeutami stają się osoby zaufane, które najczęściej nie są w tym kierunku wykształcone. Moim zdaniem książka jest bardzo wartościowa jako ogólny opis samookaleczaniajako zjawiska, lecz nie pozwala go dobrze zrozumieć, gdyż zawsze jest ono powiązane z innym zaburzeniem. Jeżeli książka miałaby być zagłębieniem się w relację między samookaleczaniem a innymi zaburzeniami to wtedy pozycja ta powinna być przeznaczona dla specjalistów. Jeżeli zaś ma to być poradnik dla osób, które jako pierwsze mają kontakt z osobą samookaleczającą się, powinna zawierać porady dotyczące podstaw terapii z takimi osobami.

Autorki w bardzo zwięzły i rzeczowy sposób opisały okoliczności w jakich może dochodzić do samookaleczania. Skupiają się na samookaleczaniu nie jako efekcie, lecz jako problemie samym w sobie. Dlatego też jest tu rozdział poświęcony opiece nad taki osobami, ale bardziej w kontekście opatrywania ran, a nie systematyczne pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej. Rozdział...