Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie jest moje pierwsze spotkanie z Remigiuszem Mrózem i na pewno nie ostatnie. Odnoszę wrażenie, że Mróz z każdą kolejną książką podnosi poprzeczkę - i sobie, by tworzyć coraz lepsze powieście i czytelnikowi, który tylko czeka na więcej.

Szczerze mówiąc, to do "Ekspozycji" nie zabierałam się zbyt chętnie, bo obawiałam się, że po wyśmienitym Parabellum i bardzo smacznej "Kasacji" i całkiem niezłym "Zaginięciu" czeka mnie rozczarowanie - nic bardziej mylnego!

Czysto subiektywnie stwierdzam, że postać Wiktora Forsta trafia do kolekcji moich ulubionych bohaterów fikcyjnych - to uparty facet. Bardzo udanym dopełnieniem komisarza Forsta jest postać Olgi Szrebskiej - wzajemnie się uzupełniają, a i czytelnik niekiedy się uśmiechnie nad ich słownymi przepychankami.

"Ekspozycja" to niemal pięćset stron wypełnionych akcją, nieoczekiwanymi zwrotami wydarzeń, w niektórych momentach grozą, ale i także specyficznym humorem, który mi osobiście bardzo mi przypadł do gustu.

I to zakończenie! Przez kilka dobrych minut wpatrywałam się w ostatnie zdanie i nie dowierzałam, że autor właśnie w taki sposób postanowił pozostawić czytelnika. Ale to tylko sprawia, że mam ochotę natychmiast sięgnąć po "Przewieszenie".

To nie jest moje pierwsze spotkanie z Remigiuszem Mrózem i na pewno nie ostatnie. Odnoszę wrażenie, że Mróz z każdą kolejną książką podnosi poprzeczkę - i sobie, by tworzyć coraz lepsze powieście i czytelnikowi, który tylko czeka na więcej.

Szczerze mówiąc, to do "Ekspozycji" nie zabierałam się zbyt chętnie, bo obawiałam się, że po wyśmienitym Parabellum i bardzo smacznej...

Nie ukrywam, że po "Zagrożonych" sięgnełam tylko dlatego, że akurat nie miałam pod ręką nic innego do czytania, a desperacko potrzebowałam coś przeczytać. Poprzedni tom, czyli "Dziedzictwo", nie został przeze mnie oceniony zbyt wysoko. O ile "Wybrani" mi się podobali, bo było to coś innego, coś, czego jeszcze nie czytałam, tak "Dziedzictwo" stało o dwie klasy niżej, głównie przez rollercoaster emocji i to nie ten pozytywny. "Zagrożonych" oceniam tak pomiędzy "Wybranymi", a "Dziedzictwem".

Już po raz trzeci wracamy do Cimmerii, szkoły, gdzie uczą się dzieci wpływowych i bogatych. Szkoły, w której już nie jest tak bezpiecznie jak się mogło wydawać. Allie, główna bohaterka, wciąż próbuje dojść do siebie po tragicznych wydarzeniach, a tymczasem w szkole ukrywa się szpieg.

Przez całą książkę miałam problem z główną bohaterką. Były takie momenty, w których rozumiałam uczucia i zachowanie Allie, dlaczego postępuje tak jak postępuje. Ale były też takie momenty, w których Allie zachowywała się całkowicie irracjonalnie i to nie dlatego, że jej postać została tak wykreowana, ale jakby autorka miała w tym momencie taki kaprys.

Jeszcze jednego zabrakło mi w "Zagrożonych". Cały czas mówi się o Nathanielu, o tym jaki to on jest zły, zachłanny, chciwy, żądny władzy. Jednak to jest tylko to - tylko się o tym mówi. Bo gdy w końcu postać Nathaniela pojawia się na scenie, to jest ona... blada, może nawet trochę nijaka. Być może tylko ja tak to odczuwam, ale liczyłam na coś więcej.

Jednak całość oceniam całkiem pozytywnie. W końcu pojawia się wytłumaczenie przyczyn zachowania Nathaniela i przedstawiona historia nabiera sensu, staje się bardziej klarowna. Myślę, że historia zaciekawiła mnie na tyle, że sięgnę po kolejny tom.

Nie ukrywam, że po "Zagrożonych" sięgnełam tylko dlatego, że akurat nie miałam pod ręką nic innego do czytania, a desperacko potrzebowałam coś przeczytać. Poprzedni tom, czyli "Dziedzictwo", nie został przeze mnie oceniony zbyt wysoko. O ile "Wybrani" mi się podobali, bo było to coś innego, coś, czego jeszcze nie czytałam, tak "Dziedzictwo" stało o dwie klasy niżej, głównie...

O "Czasie Żniw" autorstwa Samanthy Shannon słyszałam już jakiś czas temu, jednak ostatnio znalazłam tę książkę w księgarni na wyprzedaży i postanowiłam zaryzykować i kupić książę.

Do czytania przystąpiłam z bardzo dużymi oczekiwaniami. Słyszałam dużo dobrego o tej powieści, czytałam sporo pozytywnych recenzji. Nawet czytając rekomendacje na okładce napisane przez Jakuba Ćwieka czy chociażby Myrkula, czułam, że zaczynam czytać coś wyjątkowego.

Główną bohaterką jest Paige Mahoney, dziewiętnastolatka, która ma specjalny dar - jest śniącym wędrowcem, jednym z najcenniejszym i najrzadziej spotykanych jasnowidzów. Paige żyje w świecie, który dzieli się na dwie części, ślepców, czyli zwykłych ludzi i właśnie jasnowidzów, którzy potrafią komunikować się z zaświatami. Jednak Paige przekonuje się, że poza tym jest także jeszcze coś innego, a mianowicie Rafeici. Wedle słowniczka zamieszczonego na końcu książki, jest to "stara rasa biologicznie nieśmiertelnych", która zamieszkuje Międzyświaty i karmi się aurą jasnowidzów.

Mogłabym tak jeszcze długo wprowadzać w fabułę, ale przecież nie po to to piszę. Sama na początku trochę się gubiłam w fabule. Autorka stworzyła skomplikowany, ale świetnie wykreowany świat. Jestem pełna podziwu dla Samanthy Shannon, bo świat ukazany w jej książce jest dopracowany w najmniejszych szczegółach, wszystko jest spójne i zwarte.

Tłumaczka także włożyła w swoją pracę wiele wysiłku, który nie może zostać niezauważony. Gratulacje dla Reginy Kołek, która świetnie przetłumaczyła "Czas Żniw" i dopracowała powieść w najmniejszych detalach.

W trakcie czytania zastanawiałam się jak autorka zdecyduje się poprowadzić wątek romantyczny. Trochę się tego obawiałam, bo nie byłam co do niego przekonana. Ale zostałam zaskoczona i to całkiem pozytywnie, bo autorka poprowadziła wątek romantyczny z takim taktem, smakiem i wyczuciem, że bardzo mi się on spodobał.

"Czas Żniw" jest bardzo dobrą zapowiedzią siedmiotomowego cyklu, który autorka planuje stworzyć. Bez wahania sięgnę po kolejny tom i z niecierpliwością będę czekała na kolejne.

O "Czasie Żniw" autorstwa Samanthy Shannon słyszałam już jakiś czas temu, jednak ostatnio znalazłam tę książkę w księgarni na wyprzedaży i postanowiłam zaryzykować i kupić książę.

Do czytania przystąpiłam z bardzo dużymi oczekiwaniami. Słyszałam dużo dobrego o tej powieści, czytałam sporo pozytywnych recenzji. Nawet czytając rekomendacje na okładce napisane przez Jakuba...