Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To już trzecia książka McCarthy'ego, którą wyciągnęłam. Na pewno tym, co mnie przyciąga do tych książek jest tak sugestywne oddanie świata przedstawionego, że jest się w stanie przenieść w krajobraz prezentowany w opowieści. Tak jak "W mrok"przemierzasz niczym hobo zapomniane przez czas pustkowia środkowych Stanów więziony chęcią zaspokojenie jedynie podstawy ze swej piramidy potrzeb, a "Droga" jest wzorcowym przykładem tego "jak będzie po apokalipsie - poradnik dla graczy fabularnych w Neuroshime czy Fall Outa", tak "To nie jest kraj dla starych ludzi" przenosi czytelnika niemalże na dziki zachód, a raczej brutalnego pogranicza amerykańsko-meksykańskiego. Książka pisana z perspektywy podstarzałego szeryfa, któremu coraz ciężej dostosować się do zmieniającej się rzeczywistości może być uniwersalna i aktualna dzisiaj gdy technologia coraz bardziej mości sobie miejsce w ludzkim świecie. Wątek fabularny natomiast próbuje nam przekazać, że wybory, które dominujemy w życiu przypieczętowują nasze życie nieodwracalnie, napędzając kolejne wrzeciona zdarzeń i wywierając wpływ także na ludzi, z którymi jesteśmy związani. Dokonując jednej decyzji otwieramy określony scenariusz i nie ma już odwrotu. Wydaje mam się, że istnieje nadzieja, która może odwrócić los, jak ta moneta rzucona w górę i wskazująca orła bądź reszkę. Jednak Książa ukazuje też brutalną prawdę, że ta nadzieja umiera (albo jest zastrzelona) jako ostatnia.
Styl rzeczywiście jest szybki, konkretny, ale także bardzo obrazowy i sugestywny jakby książka miała być scenariuszem filmowym. Bracia Coen też zapewne to zauważyli, że mają przed sobą "gotowca" ;)

To już trzecia książka McCarthy'ego, którą wyciągnęłam. Na pewno tym, co mnie przyciąga do tych książek jest tak sugestywne oddanie świata przedstawionego, że jest się w stanie przenieść w krajobraz prezentowany w opowieści. Tak jak "W mrok"przemierzasz niczym hobo zapomniane przez czas pustkowia środkowych Stanów więziony chęcią zaspokojenie jedynie podstawy ze swej...

Ciekawa koncepcja na urban fantasy. Bohaterowie znani z mitologii bliskowschodniej wkraczają w życie śmiertelników żyjących w XXI wieku i wszyscy razem zabierają nas na wycieczkę turystyczno-krajoznawczą po Europie. Mam wrażenie, jakby Marah Woolf czytała Zdybską zanim zaczęła pisać "Kroniki Atlantydy" ;)
Czekam z niecierpliwością, na "Panią Zgliszcz" (tom drugi), jednak z pewną obawą, ponieważ o ile motyw wycieczki był najbardziej trzymający w napięciu, tak końcówka, która miała namieszać sprawiła, że obie części książki różnią się pod względem nastroju znacznie, aczkolwiek nie wiem czy korzystny efekt został do końca osiągnięty. Jakkolwiek w ogólnej ocenie jest to chyba najlepsza książka M.Zdybskiej, jaką do tej pory czytałam. Podobała mi się na równi z "Jeziorem Cieni", choć to zupełnie odmienne koncepcje worldbiuldingowe.

Ciekawa koncepcja na urban fantasy. Bohaterowie znani z mitologii bliskowschodniej wkraczają w życie śmiertelników żyjących w XXI wieku i wszyscy razem zabierają nas na wycieczkę turystyczno-krajoznawczą po Europie. Mam wrażenie, jakby Marah Woolf czytała Zdybską zanim zaczęła pisać "Kroniki Atlantydy" ;)
Czekam z niecierpliwością, na "Panią Zgliszcz" (tom drugi), jednak z...

Bardzo dobry teaser. Sumeryjska mitologia wchodzi do współczesnego świata i łączy się losami gothic girl - dzięki temu sięgnęłam po "Panią Siedmiu Bram".

Bardzo dobry teaser. Sumeryjska mitologia wchodzi do współczesnego świata i łączy się losami gothic girl - dzięki temu sięgnęłam po "Panią Siedmiu Bram".