Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce najbardziej poruszył mnie los karła będącego opiekunem pięknej kurtyzany. Bo choć wyglądem różnił się od innych ludzi, to miał podobne uczucia i marzenia tak jak inni. Pragnął miłości szczerej, uczciwej. Pragnął być kochany i kochać. Za serce chwytały jego wspomnienia matczynej miłości, która tuliła go i nuciła piosenki. Tęsknił za ciepłem i drugim człowiekiem, a spotykał się jedynie z zainteresowaniem wzbudzanym swoim wyglądem. Kobiety interesowały się nim jedynie dlatego, że były ciekawe jak to jest obcować z człowiekiem o zdeformowanym ciele. I z tego powodu cierpiał, bo miał tego świadomość. Ale to pozwoliło mu rozwijać swoje talenty i zdobywać wiedzę. Zdobył nieprzeciętną mądrość i filozofię życia. Ale dbał też o to, by jego pani nie uległa uczuciom, bo to by był koniec jej egzystencji jako kurtyzany a zarazem koniec jego spokojnego życia.
Ponadto książka zawiera mnóstwo wiedzy o życiu i obyczajach w Wenecji w XVI wieku. Bardzo przyjemnie wędrowało mi się ulicami Wenecji i płynęło jej kanałami na gondoli sterowanej przez przystojnego i silnego Saracena, gdyż byłam w Wenecji na wycieczce, zakochałam się w tym mieście i bez trudu mogłam sobie wyobrazić wygląd miasta i panującą w nim atmosferę, która pomimo upływu czasu niewiele się zmieniła.

W książce najbardziej poruszył mnie los karła będącego opiekunem pięknej kurtyzany. Bo choć wyglądem różnił się od innych ludzi, to miał podobne uczucia i marzenia tak jak inni. Pragnął miłości szczerej, uczciwej. Pragnął być kochany i kochać. Za serce chwytały jego wspomnienia matczynej miłości, która tuliła go i nuciła piosenki. Tęsknił za ciepłem i drugim człowiekiem, a...

Do przeczytania tej książki skłonił mnie afisz zapowiadający film pod tym samym tytułem i okładka obiecująca dużo wrażeń. Myślałam,że książka ta obfituje w mnóstwo wrażeń z podróży po świecie. A tymczasem jest to, podroż na raptem sto stóp, jaką odbył główny bohater utworu Hassan na drugą stronę ulicy. Podróż była tak krótka, tak szybka, lecz czuł się on, jakby kroczył z jednego końca Wszechświata na drugi. Alpejskie światło wyznaczało mu drogę. W rzeczywistości był to początek podróży Hassana indyjskiego imigranta na szczyty kulinarnej elity Francji. Podróż zakończona zdobyciem przez restaurację o nazwie Le Chien Mechant prowadzoną przez niego w Paryżu przez 20 lat trzeciej gwiazdki Michelin.
Ale książka ta zawiera też prawdę, że o wiele łatwiej odnieść sukces, gdy ktoś życzliwy nam w tym pomaga (w przypadku Hassana była to Madame Mallory, która wspierała poczynania młodzieńca po cichu i dzięki której zdobył pomoc ze strony księcia Le Comte de Nancy w zdobyciu lokalu na restaurację i dzięki której udało mu się zdobyć posadę w eksluzywnej restauracji w Paryżu).
W tym wspinaniu się po kolejnych szczeblach kariery zapomniał o zbudowaniu życia rodzinnego. Bohater uświadomił to sobie, kiedy wrócił do swojego apartamentu mieszczącego się na tyłach meczetu Instytutu Muzułmanów, po wystawnym przyjęciu wydanym z okazji odniesionego sukcesu jakim było zdobycie trzeciej gwiazdki Michelin. Zobaczył pustkę, która go otacza i że nie ma ukochanej osoby, z którą mógłby podzielić się swoim sukcesem. Czy zwiąże swoje życie z byłą kochanką, która pojawiła się ponownie w jego życiu po tym jak porzucił ją mąż, a której pomógł zdobyć pracę?
Owszem książkę można zaliczyć do łatwych i przyjemnych i tak też się ją czyta. W humorystyczny sposób została przedstawiona postać ojca Hassana - Abbasa oraz w bardzo poważny sposób - postać Madame Mallory.
Bardzo podobał mi się język, którym została napisana książka, a szczególnie zwroty typu: Co myślim, Hassanie, hę?

Do przeczytania tej książki skłonił mnie afisz zapowiadający film pod tym samym tytułem i okładka obiecująca dużo wrażeń. Myślałam,że książka ta obfituje w mnóstwo wrażeń z podróży po świecie. A tymczasem jest to, podroż na raptem sto stóp, jaką odbył główny bohater utworu Hassan na drugą stronę ulicy. Podróż była tak krótka, tak szybka, lecz czuł się on, jakby kroczył z...

Nie czytałam pierwszej części tej książki. Ale ta bardzo mi się podobała mimo, że czytało ją się lekko i szybko. Książka ta jest apoteozą mądrych kobiet o silnym charakterze. Nie godzą się one z poglądem, że kobieta nie jest rozumną istotą, nie powinna zdobywać wiedzy ani zawodowo pracować. Zwłaszcza te kobiety, które żyły w XIV-XVI wieku. Dzięki swemu niezłomnemu charakterowi osiągają to co chcą, spieszą z pomocą innym nawet za cenę swojego życia. W życiu najważniejsza jest dla nich miłość i to dla niej poświęcają swe marzenia i ideały, co cenię w nich najbardziej.
Natomiast współczesna nam bohaterka, Asia, po miłosnych zawodach potrafi stanąć na nogi, otrząsnąć się z niepowodzeń, być aktywna zawodowo, godzić pracę zawodową z obowiązkami domowymi, pomimo, że pracuje w Niemczech, rodziców ma w Polsce, a dziecko musi dowozić do ojca mieszkającego w Polsce.
Zgadzam się z głównym mottem tej książki, że w życiu najważniejsza jest miłość i nią powinniśmy się kierować dokonując życiowych wyborów.

Nie czytałam pierwszej części tej książki. Ale ta bardzo mi się podobała mimo, że czytało ją się lekko i szybko. Książka ta jest apoteozą mądrych kobiet o silnym charakterze. Nie godzą się one z poglądem, że kobieta nie jest rozumną istotą, nie powinna zdobywać wiedzy ani zawodowo pracować. Zwłaszcza te kobiety, które żyły w XIV-XVI wieku. Dzięki swemu niezłomnemu...