Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Klasyczne, babskie czytadło na jeden wieczór. Po opisie spodziewałam się czegoś z większym polotem,dostałam coś, co przypomina opowiadanie pisane przez licealistkę.

Klasyczne, babskie czytadło na jeden wieczór. Po opisie spodziewałam się czegoś z większym polotem,dostałam coś, co przypomina opowiadanie pisane przez licealistkę.

No nie należy ta książką do lekkich i przyjemnych lektur. Treść zawarta w opisie zaczyna się około strony 500 (a książka ma ich lekko ponad 600). Wcześniejsza cześć stanowi przydługi wstęp, w którym opisy sytuacji politycznej przypominają opisy przyrody z "Nad Niemnem" - ciężko przez nie przebrnąć. Jednak pozytywnie zaskakuje zakończenie. Warto dla niego było się trochę pomęczyć podczas czasu spędzonego nad tą książką.

No nie należy ta książką do lekkich i przyjemnych lektur. Treść zawarta w opisie zaczyna się około strony 500 (a książka ma ich lekko ponad 600). Wcześniejsza cześć stanowi przydługi wstęp, w którym opisy sytuacji politycznej przypominają opisy przyrody z "Nad Niemnem" - ciężko przez nie przebrnąć. Jednak pozytywnie zaskakuje zakończenie. Warto dla niego było się trochę...

Kiedy zaczęłam czytać "Spójrz na mnie" spodziewałam się typowego dla Sparks'a stylu i układu fabuły (nie ukrywajmy, poprzednie książki opierały się na utartym schemacie). Jakież było moje zdziwienie, kiedy pierwsze 250 stron ciągnęło się jak flaki z olejem - dialogi były zdecydowanie przeciągnięcie, opisy przypominały te z "Nad Niemnem". Strasznie ciężko było przez to przebrnąć, musiałam się zmuszać, żeby sięgać po książkę.
A później... Nie mogłam się oderwać od lektury! Szybkie zwroty akcji, intryga jak w najlepszym thrillerze. Druga połowa książki zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Sparks wyszedł poza utarty schemat swoich książek, a ja jestem bardzo zadowolona, że wytrwałam, bo książka jest na prawdę warta przeczytania.

Kiedy zaczęłam czytać "Spójrz na mnie" spodziewałam się typowego dla Sparks'a stylu i układu fabuły (nie ukrywajmy, poprzednie książki opierały się na utartym schemacie). Jakież było moje zdziwienie, kiedy pierwsze 250 stron ciągnęło się jak flaki z olejem - dialogi były zdecydowanie przeciągnięcie, opisy przypominały te z "Nad Niemnem". Strasznie ciężko było przez to...