Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Porównanie tej pozycji do książek Zafona, a w szczególności do Cienia wiatru, w mojej ocenie, jest nadużyciem. niewątpliwie autor przedstawił w sposób ciekawy, barwny perspektywę Barcelony lat 20. Nie mniej jednak sama fabuła nie zachwyca. Trochę niepoukładany schemat. Opisywanie spraw sądowych z udziałem - jako adwokata - głównego bohatera zdaje się być trochę nużące. Bohaterowie pozostają niejako trochę poza naszym zainteresowaniem, nie do końca da się z nimi identyfikować. Duży plus natomiast za opisy "architektury politycznej" Katalonii i samej Barcelony okresu lat 20.
Dla tych wszystkich, którzy kochają Barcelonę i chcą się czegoś nowego o niej dowiedzieć, książkę tę można polecić. Podkreślam jednak, że nie zachwyca. gdybym przed jej przeczytaniem zapoznał się z recenzjami innych czytelników to nie wiem, czy siadłbym do jej przeczytania. a tak zmęczyłem ją. Nie żałuję, ale nie byłoby wielkiej straty gdybym nie przeczytał.

Porównanie tej pozycji do książek Zafona, a w szczególności do Cienia wiatru, w mojej ocenie, jest nadużyciem. niewątpliwie autor przedstawił w sposób ciekawy, barwny perspektywę Barcelony lat 20. Nie mniej jednak sama fabuła nie zachwyca. Trochę niepoukładany schemat. Opisywanie spraw sądowych z udziałem - jako adwokata - głównego bohatera zdaje się być trochę nużące....

Pozycja trudna, ale wciągająca i to bardzo. Gorąco polecam. Czyta się dobrze i książka ma to coś o co dziś coraz trudniej w dobrej lekturze. Daje szansę pomyśleć, wyciągnąć wnioski, spojrzeć na świat z innej perspektywy. Bardzo ciekawa, prosta a zarazem wielonurtowa, świetnie poprowadzona fabuła. Wydawać by się mogło, że to będzie sielanka, dzieci same na bezludnej wyspie. Same mogą się sobą rządzić. Ale, jak się okazuje, to własnie ich największy problem. Książka stanowi - przynajmniej w mojej ocenie - trafny opis, charakterystykę ludzkich charakterów, dążności do władzy, za wszelką cenę. Ja osobiście dostrzegam w tej pozycji odbicie obecnego stanu naszego społeczeństwa, jego niestety tych negatywnych cech. Tacy obecnie jesteśmy. Żądza władzy, chęć zrobienia przykrości innym, brak autentycznej empatii, to to co obecnie dominuje i świetnie oddane zostało przez autora. Jakby nas przestrzegał, nie czyńcie zła, nie róbcie innym tego co wam niemiłe . końcowe sceny książki tchną pewnym optymizmem, ci którzy mają "czyste sumienie" odnajdują ratunek, ale nie wszyscy go jednak doczekali. I niech to będzie mottem do naszych współczesnych przemyśleń nad nami samymi.

Pozycja trudna, ale wciągająca i to bardzo. Gorąco polecam. Czyta się dobrze i książka ma to coś o co dziś coraz trudniej w dobrej lekturze. Daje szansę pomyśleć, wyciągnąć wnioski, spojrzeć na świat z innej perspektywy. Bardzo ciekawa, prosta a zarazem wielonurtowa, świetnie poprowadzona fabuła. Wydawać by się mogło, że to będzie sielanka, dzieci same na bezludnej wyspie....

Książka trudna i wymagająca zaangażowania czytelnika, ale doprawdy warto dla niej poświęcić czas. Wnioski, konkluzje uwagi formułowane przez autora, a przede wszystkim te które sami z lektury wyciągamy są nie do przeceniania. Czytając trzeba intensywnie myśleć, analizować i wsłuchiwać się w głos i słowa książkowego bohatera małego Oskara. To chyba jednak najciekawsze w tej powieści, właśnie to, że daje nam szansę na własne refleksje i oceny opisywanych zjawisk. Grass napisał ją bardzo sugestywnie. Powieść łączy w sobie realizm z surrealizmem. bardzo ciekawym rozwiązaniem jest narracja prowadzona na przemian w pierwsze i trzeciej osobie. Pomysł na powieść świetny, kreacja postaci nieszablonowa, świetny język. No i ta symbolika małego Oskara, chłopca który w wieku trzech lat na własne życzenie przestaje rosnąć, który grą na blaszanym biało-czerwonym bębenku jakby wystukuje swoje życie wyrażając przez to swoje uczucia. Naprawdę warto przeczytać.

Książka trudna i wymagająca zaangażowania czytelnika, ale doprawdy warto dla niej poświęcić czas. Wnioski, konkluzje uwagi formułowane przez autora, a przede wszystkim te które sami z lektury wyciągamy są nie do przeceniania. Czytając trzeba intensywnie myśleć, analizować i wsłuchiwać się w głos i słowa książkowego bohatera małego Oskara. To chyba jednak najciekawsze w tej...