Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa książka, stawiająca dość konkretne, ale i odważne tezy. Myślę, że nie skłamię pisząc, że czytelnik wspólnie z autorką dokonuje pewnej wiwsekcji dzieństwa- to w nim upatrywać się należy źródła wszystkich zachowań, braków, traum, ale też gniewu czy niskiego poczucia wartości. Prześwietlone zostaje również rodzicielstwo, którego ułomności, są również wynikiem nieuleczonego dzieciństwa. Autorka dokonuje też analizy czynników motywujących psychoterapetów do podjęcia swojej pracy - ciekawe spojrzenie na terapię i na analizę ludzi, którzy decydują się ją prowadzić (oraz że mogą ją prowadzić w sposób niebezpieczny dla obu stron).
Mam jednak wrażenie, że temat dość mocno kręci się w okół matek, zabrakło mi więcej o ojcach. Zabrakło mi szczegółów prowadzonych badań do niektórych tez. Ale wciąż uważam, że to udana pozycja i daje do myślenia.

Ciekawa książka, stawiająca dość konkretne, ale i odważne tezy. Myślę, że nie skłamię pisząc, że czytelnik wspólnie z autorką dokonuje pewnej wiwsekcji dzieństwa- to w nim upatrywać się należy źródła wszystkich zachowań, braków, traum, ale też gniewu czy niskiego poczucia wartości. Prześwietlone zostaje również rodzicielstwo, którego ułomności, są również wynikiem...

"Madame" czaruje. Czaruje językiem, formą i tematem. Z ogromną przyjemnością odsłuchałam audiobooka w wykonaniu Andrzeja Ferenca, którego hipnotyzujący głos idealnie pasował do treści. Bardzo podobała mi się konstrukcja książki, chronologia zdarzeń, kwieciste opisy i wyszukany język. Uczta dla uszu. Myślę, że temat jest również bardzo ciekawy. Książka opowiada o fascynacji młodego ucznia swoją nauczycielką. I jest to fascynacja na pograniczu obsesji, jednak wciąż niewinna i podszyta szacunkiem oraz podziwem. Bardzo podobało mi się opisywanie tych wszystkich wizualizacji w głowie bohatera, jego przemyśleń i przesadnych analiz wszelkich zdarzeń związanych z tajemniczą Madame. Autor świetnie ujął wiążący się z brakiem doświadczenia i z pewną naiwnością wiek dojrzewania. Dzięki temu stajemy się świadkami powolnej przemiany bohatera z chłopca w mężyczyznę. Polecam - również przesłuchać, bo warto.

"Madame" czaruje. Czaruje językiem, formą i tematem. Z ogromną przyjemnością odsłuchałam audiobooka w wykonaniu Andrzeja Ferenca, którego hipnotyzujący głos idealnie pasował do treści. Bardzo podobała mi się konstrukcja książki, chronologia zdarzeń, kwieciste opisy i wyszukany język. Uczta dla uszu. Myślę, że temat jest również bardzo ciekawy. Książka opowiada o fascynacji...

Mam mieszane uczucia... Książkę czyta się szybko, napisana jest lekkim jęzkiem, z charakterystycznym, "bingowskim" sarkastycznym poczuciem humoru. Z jednej strony ciągłe opowiadanie o nałogu, o rzucaniu kobiet, o nałogach - męczą, przez swoją mnogość. Jednak to trochę obrazuje pierwiastek ludzki jaki występuje przy uzależnieniu i jak trudno sobie coś postanowić i tak zrobić. Oprócz pokrętnej formy i ciągłego skakania na osi czasu, niestety zniechęciła mnie postać całego Matta Perry'ego. Ok, został ikoniczną postacią z sitcomu, ale czytając to, miałam wrażenie, że oprócz traum i problemów na tle emocjonalym, ma też ogromnie wybujałe ego. W pewnym momencie zaczął podkreślać swój status w Hollywood, ile to filmów nie zrobił. Hej Matt, bez przesady. Jestem zdania, że trudno wymienić z pamięci choćby z 3 filmy z Twoim udziałem :) Tak samo jego pewność siebie w stosunku do kobiet. Zawsze przekonany, że błyszczy intelektem i tryska humorem, zapominając jak działa na ludzi popularność, hajsy i blichtr Hollywood. Jedynie Neve Campbell (tak wnoszę po opisach) go "nie wybrała" i się nad tym ciągle rozwodzi, nie mogąc przełknąć goryczy. Żyćko Matt! Spoko lektura na weekend, na wakacje, mimo tematu nie jest ciężka, nie jest wymagająca, nie trzeba się do niej specjalnie skupić. Pod koniec trochę zaczyna płynąć z tą wdzięcznością, ale ok, rozumiem że to forma autoterapii. W skrócie - wynużenia przebrzmiałej gwiazdy, którą ludzie pokochali (jak J.Deppa) za to, że jest fajny na ekranie. Czy coś wnosi? Chyba tylko to, że kasa i popularność nic nie zmienia. Można zejść na dno jak każdy.

Mam mieszane uczucia... Książkę czyta się szybko, napisana jest lekkim jęzkiem, z charakterystycznym, "bingowskim" sarkastycznym poczuciem humoru. Z jednej strony ciągłe opowiadanie o nałogu, o rzucaniu kobiet, o nałogach - męczą, przez swoją mnogość. Jednak to trochę obrazuje pierwiastek ludzki jaki występuje przy uzależnieniu i jak trudno sobie coś postanowić i tak...