Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie porywa i nie zabiera nocy. A szkoda. Czyta się bezboleśnie ale i bez podniecenia. Sprawiła wrażenie nowego gatunku, choć okładka obiecywala thriller historyczny to pasowało mi ją określać jakby... romans terrorystyczny ? Pfff.... I uraz zafundowany przez tłumacza, czy korektę: odmiana słowa "molo". Żyłam w przekonaniu, że się nie odmienia. Czytając w powieści "Policyjny szpieg czekał na oblodzonym molu [...]" widzę w głowie policyjnego szpiega na zamarzniętym stworzeniu jedzacym wełniane płaszcze a nie szpiega stojącego na skutym lodem molo... Ale może jestem w błędzie.

Nie porywa i nie zabiera nocy. A szkoda. Czyta się bezboleśnie ale i bez podniecenia. Sprawiła wrażenie nowego gatunku, choć okładka obiecywala thriller historyczny to pasowało mi ją określać jakby... romans terrorystyczny ? Pfff.... I uraz zafundowany przez tłumacza, czy korektę: odmiana słowa "molo". Żyłam w przekonaniu, że się nie odmienia. Czytając w powieści...

Atrakcyjny polswiatek, epoka i miejsce akcji. Autorka jednak narazila mi się brakiem spójności. Raz główny bohater wspomina, że matka nie mogła go znieść za kalectwo a ojciec odszedł wcześnie. Innym razem matka go kochała czule a ojciec uczył życia... Jeszcze w następnym miejscu mama zmarła a wychowywał go wuj. Nie będę czytać drugi raz by sprawdzić czy to moje urojenia czy nie ale niesmak zatrzymam jako wspomnienie z lektury.

Atrakcyjny polswiatek, epoka i miejsce akcji. Autorka jednak narazila mi się brakiem spójności. Raz główny bohater wspomina, że matka nie mogła go znieść za kalectwo a ojciec odszedł wcześnie. Innym razem matka go kochała czule a ojciec uczył życia... Jeszcze w następnym miejscu mama zmarła a wychowywał go wuj. Nie będę czytać drugi raz by sprawdzić czy to moje urojenia...

Przejmująca. Jak każda tego typu. Nakazuje przystanac na chwilę. Co chwilę na jakiś moment inaczej zobaczyć swoje życie albo życie babci... albo jedno na tle drugiego. Są swoimi kliszami.

Przejmująca. Jak każda tego typu. Nakazuje przystanac na chwilę. Co chwilę na jakiś moment inaczej zobaczyć swoje życie albo życie babci... albo jedno na tle drugiego. Są swoimi kliszami.