Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pochylił się i oparł swoje czoło o moje, a dreszcz przeszedł przez nasze ciała, rezonując wspólnie. Sądziłam, że już nic nie powie, kiedy w umyśle usłyszałam jego przepełnione smutkiem słowa: – Próbuję cię zrozumieć, ale nie wiem, czy potrafię. Po tym krótkim przekazie odsunął się i wszedł do groty, a potem cicho zamknął drzwi. Dotknęłam ich, przełykając wypełniającą usta gorycz. Jego myśli zabolały, jednak czy mogłam go winić, skoro nawet ja nie potrafiłam zrozumieć samej siebie?

Pochylił się i oparł swoje czoło o moje, a dreszcz przeszedł przez nasze ciała, rezonując wspólnie. Sądziłam, że już nic nie powie, kiedy w ...

- W takim razie zapraszam do gabinetu, gdyż najwyraźniej wciąż potrzebujesz pomocy lekarza - odparła oschle, wysmykując się z jego uścisku. Obcasy wybijały szybki rytm, aż nacisnęła klamkę i otworzyła przed Zariusem drzwi. Mężczyzna szedł tuż za nią, a każdy krok stawiał z nonszalancją, która tylko bardziej ją nakręcała. Już sądziła, że wreszcie przejęła pałeczkę, Zarius jednak przystanął w przejściu i zerknął na nią; jego poważne spojrzenie współgrało z ciepłym uśmiechem. - Nie jestem pewien, czy potrzebuję lekarza - powiedział, po czym ściszył głos: - Ale ciebie niezaprzeczalnie.

- W takim razie zapraszam do gabinetu, gdyż najwyraźniej wciąż potrzebujesz pomocy lekarza - odparła oschle, wysmykując się z jego uścisku. ...

- Chyba coś mnie ostatnio rozprasza - dodał. Wzięła głęboki wdech, a następnie uniosła głowę, by spojrzeć w te magnetyzujące oczy. Cholera by je wzięła. Jego całego by wzięła! - Najwyraźniej. - Przymrużyła oczy. - Chyba czas najwyższy wyeliminować przyczynę. Chciała go wyminąć, lecz złapał ją za łokieć i przytrzymał. W miejscu, gdzie jego palce dotknęły Marise, skóra jązapiekła. Zamierzała sprowadzić go na ziemię i raz na zawsze wyjaśnić to straszne nieporozumienie, które sama na nich sprowadziła, lecz właśnie w tym momencie Zarius nachylił się bardziej i szepnął czule: - Niestety, przegrana sprawa. Zabiłaby, byle tylko przestał mówić; a potem zmusiła, by powstał z martwych i by znów mogła go słuchać. - A przyczyna zbyt słodka, żeby świadomie z niej rezygnować - ciągnął.

- Chyba coś mnie ostatnio rozprasza - dodał. Wzięła głęboki wdech, a następnie uniosła głowę, by spojrzeć w te magnetyzujące oczy. Cholera b...

- Leć, jasne - odparła spokojnie; przecież nie zamierzała dać temu smarkaczowi wejść sobie na głowę. - Kiedy indziej odpłacę ci za dzisiejszą pomoc. Poza tym nie sądzę, że to był dobry pomysł. - To? - Zaśmiał się, a potem nachylił. - Urocza jesteś. - Urocza? - syknęła. Przysunął twarz do jej ucha, ponownie sprawiając, że zrobiło jej się gorąco, choć wcale tego nie chciała. - Pani seksuolog, która nie potrafi nazwać rzeczy po imieniu - szepnął, a potem, nim zdążyłaby zareagować, pocałował ją w policzek. - Seks, pani doktor, seks. Tak to się nazywa.

- Leć, jasne - odparła spokojnie; przecież nie zamierzała dać temu smarkaczowi wejść sobie na głowę. - Kiedy indziej odpłacę ci za dzisiejsz...

- Mówię poważnie! - przerwała mu. - Powiedz, skoro to się dla ciebie nie liczy, to co w takim razie? Spojrzenie Zariusa spoważniało. Odparł dopiero po chwili. - Po prostu nigdy nie czułem do nikogo takiego przyciągania, jakie czuję do ciebie. To tak, jakby ktoś zmienił centrum mojej grawitacji - wyszeptał. - I od teraz krążę już tylko wokół ciebie.

- Mówię poważnie! - przerwała mu. - Powiedz, skoro to się dla ciebie nie liczy, to co w takim razie? Spojrzenie Zariusa spoważniało. Odparł ...

Taki ubiór powinien być karany - skonstatował Zarius i przełknął ślinę, gdy jego spojrzenie przejechało po linii zapraszającego dekoltu i jędrnych piersi rysujących się pod materiałem. - A co do kary… Sam chętnie bym ją wymierzył.

Taki ubiór powinien być karany - skonstatował Zarius i przełknął ślinę, gdy jego spojrzenie przejechało po linii zapraszającego dekoltu i ję...

Nie wiedziała już, czy cios zadał pejcz, czy może magia. Nie miało to znaczenia, wszystko bolało podobnie. Zlewało się w jeden ciąg krwi i odrazy. Odrazy, jaką czuła do niego za to, co jej robił. Odrazy, jaką czuła do samej siebie – za to, że nie miała siły, by go powstrzymać.

Nie wiedziała już, czy cios zadał pejcz, czy może magia. Nie miało to znaczenia, wszystko bolało podobnie. Zlewało się w jeden ciąg krwi i o...

Przymrużyłam oczy. – Niby co może mi się stać na Daenionie? Spojrzenie Nancy przygasło, zerknęła w dal przez jedno z okien. Silny podmuch wiatru wdarł się przez nie do środka i poruszył jej włosami. – Lepiej, żebyś nigdy się nie dowiedziała.

Przymrużyłam oczy. – Niby co może mi się stać na Daenionie? Spojrzenie Nancy przygasło, zerknęła w dal przez jedno z okien. Silny podmuch wi...

Noc była niezwykle cicha i ciemna, nawet księżyc nie pokazał się dzisiaj nad Daenionem. Tylko wiatr jeszcze świszczał między skałami, choć z mniejszą niż zwykle zawziętością. Spojrzałem w górę na leniwie sunące po niebie chmury. Zatrzymałem wzrok na wbitych w ziemię palach. Zerknąłem na ziarna piasku, chrzęszczące pod jej stopami. Próbowałem patrzeć wszędzie, byle nie na nią, jednak gdy znalazła się zaledwie kilka kroków od linii areny, oczy same odnalazły jej sylwetkę. Smukła, wysoka, tak idealna w ogromie nieidealnych zachowań.

Noc była niezwykle cicha i ciemna, nawet księżyc nie pokazał się dzisiaj nad Daenionem. Tylko wiatr jeszcze świszczał między skałami, choć z...