Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Brak słów do opisania tej krótkiej historii. Jedna z piękniejszych oraz mądrzejszych jakie przeczytałam. Na początku i na końcu się rozpłakałam. Steinbeck jak zawsze w formie!

Brak słów do opisania tej krótkiej historii. Jedna z piękniejszych oraz mądrzejszych jakie przeczytałam. Na początku i na końcu się rozpłakałam. Steinbeck jak zawsze w formie!

Historia Itachiego w Naruto poruszyła mnie jak żadna inna. Jest nie dość, że ciekawa, to oryginalna. Oglądając anime i czytając mangę, wzruszały mnie momenty, gdy się pojawiał, dlatego, kiedy dwie nowelki o jego życiu zostały wydane w Polsce, bez zastanowienia je kupiłam. Jeżeli ktoś jest fanem serii i jak ja uwielbia nieciekawy i nieidealny, zesłany na zagładę klan Uchihów, to gorąco polecam!
Główny bohater kocha zarówno wioskę, jak i klan. Niestety nie żyją one ze sobą w zgodzie. Próbuje wszelkich starań, aby obie strony ze sobą pogodzić, jednak nadaremno. Mało tego, dochodzi do całej historii jego marzenie o pokoju na świecie. Żeby jednak do niego doprowadzić, musi pozbyć się jednego z największych niebezpieczeństw jakim okazuje się jego klan. Dlatego też morduje wszystkich, nawet swoich rodziców, aby uratować wioskę. Jedynym jednak kogo pozostawia przy życiu to swojego młodszego brata Sasuke. Itachi nie może jednak pozostać w rodzinnych stronach, musi odejść jako „ninja morderca”. W rzeczywistości kieruje się do tajemniczej i niebezpiecznej organizacji, aby się jej przyglądać i nie dopuścić do większych tragedii. Jego jedynym życzeniem jest, aby w przyszłości zabił go nikt inny niż młodszy brat.

Uważam, że postać, mimo iż nie zawsze postępuje dobrze i zrozumiale, jest niesamowicie przedstawiona. Czytałam dużo książek, oglądałam mnóstwo seriali i filmów oraz mam za sobą niejedną japońską produkcję, jednak nigdzie nie spotkałam się z tak intrygującą postacią. W rzeczywistości Itachi bardzo się poświęcił, skazując siebie na życie w nieszczęściu.

Nowelki zostały napisane w bardzo prosty, zrozumiały sposób, jednakże momentami potrafiły wzbudzić mocne uczucia. Zwłaszcza, gdy dochodziłam do momentu wyrżnięcia całego klanu. Itachi, nie licząc brata, kochał jedną dziewczynę i to właśnie ją pierwszą zamordował, wiedząc, że to ona go powstrzymywała od bestialskiego czynu. Brzmi abstrakcyjnie, ale nie mógł jej utrzymać przy życiu, gdyby ktokolwiek z klanu przeżył, wioska dalej byłaby w niebezpieczeństwie.

Nie ważne, ile będę mieć lat i jak bardzo zmienią się moje poglądy, zawsze będę uważać, że Itachi Uchiha jest niepowtarzalną postacią, której nie da się wykreować lepiej i którą z pewnością zapamiętam na długo!

Historia Itachiego w Naruto poruszyła mnie jak żadna inna. Jest nie dość, że ciekawa, to oryginalna. Oglądając anime i czytając mangę, wzruszały mnie momenty, gdy się pojawiał, dlatego, kiedy dwie nowelki o jego życiu zostały wydane w Polsce, bez zastanowienia je kupiłam. Jeżeli ktoś jest fanem serii i jak ja uwielbia nieciekawy i nieidealny, zesłany na zagładę klan...

Nie wiem nawet od czego mogę zacząć swoją wypowiedź. Książka ma bardzo piękną, przyciągającą okładkę. Naprawdę, gdybym była autorką Nadchodzi ciemność, chyba rozpierałaby mnie duma z tak piękną grafiką. Opis mnie zaciekawił, a zwłaszcza słowa „oto historia inna niż wszystkie…” i niestety na tym się skończyło. Z początku sam pomysł nie należał do złych, głównego bohatera nękają tajemnicze, fantastyczne sny. Mało tego w jego rodzinie dochodzi do niechcianych zdarzeń okazuje się, że ojciec nastolatka zdradza matkę z jak się potem dowiadujemy ze złą czarownicą Morveren. Chłopak trafia do magicznej krainy, aby uratować swojego tatę, ale niestety dzieje się wszystko za szybko. Od razu już w 1 rozdziale matka, która na początku nie wiedziała, jak sobie z tym poradzi, już dwie strony dalej jest pełna życia. Rafe, gdy czeka na parkingu galerii zauważa tajemniczą ścieżkę prowadzącą do nieznanego miejsca. Okej, rozumiem, że nawiedzające go sny go męczyły i musiał sprawdzić czy to prawda, trafia do Kaaran i nie spędzając w nim nawet paru godzin wierzy, że jest wybrańcem i zgadza się aby uratować ojca. Książka nie posiada żadnych opisów, jakichkolwiek obaw czy zahamowań. Jednak im dalej tym jeszcze „lepiej”. Akcja przeraźliwie pędzi, wydaje mi się, że historię Nadchodzi ciemność można by było na spokojnie rozbudować na trzy tomy, przy czym na każdy wątek znalazłoby się miejsce. Każdy co chwile płacze albo w każdego oczach ukazują się łzy praktycznie dziesięć razy w każdym rozdziale. Nie wspominając o dziwnym końcu, kiedy dowiadujemy się, że Rafe nie był tak naprawdę wybrańcem i wymyślili to prawdopodobnie, aby uratować ojca, którego nie uratował i tak naprawdę o którym każdy z bohaterów zapomniał. W przelocie dowiedziałam się o życiu innych postaci (przyznam Aden i Niriell okazali się najciekawszymi) niestety wątek pociągnięto za szybko i za krótko. Bardzo pogubiłam się podczas czytania, jednak docierając do końca miałam jeszcze większy mętlik w głowie. Dlaczego Rianeth postąpiła tak bezmyślnie? Na Ziemii została prawdopodobnie zgwałcona, ponieważ uciekła z domu bo pokłóciła się z mężem, po czym uratowała ją Morveren i ta zamiast wrócić do domu i przemyśleć fakt, że zła wiedźma namawiała ją do wspólnej podróży aby zniszczyć Kaaran i nasz ludzki świat, zgadza się na to od razu, a na końcu książki nagle żałuje i chce zobaczyć męża. „Wgniotło mnie w fotel”, naprawdę. Plus dzięki chyba latającej magii w powietrzu Rafe pierwszy raz strzela z łuku i trafia w środek (wtedy Adrianna zapewnia wszystkich, że dlatego, ponieważ jest wybrańcem, a jak już wiemy, na końcu okazuje się to kłamstwem) potem podczas innych bitew wybiera miecz, którym nigdy się nie posługiwał i nagle jest bezbronny i nie potrafi walczyć. Już widocznie tajemnicza magiczna zdolność łapie się tylko łuków. Mogłabym wybierać jeszcze więcej nieodpowiadających mi wydarzeń, ale chyba zostawię je dla siebie. Niriell, Adrianna i Vilverill są najlepszymi postaciami i akurat momenty z nimi dobrze mi się czytało. Nie będę się bardzo odzywała w sprawie stylu pisania autorki, osobiście nie przypadł mi do gustu, ale dla kogoś może być dobry. Historia miałaby potencjał, gdyby nie zawrotna prędkość akcji i przy tym brak miejsca na lepsze rozpisanie uczuć bohaterów, dałabym większą opinię.

Nie wiem nawet od czego mogę zacząć swoją wypowiedź. Książka ma bardzo piękną, przyciągającą okładkę. Naprawdę, gdybym była autorką Nadchodzi ciemność, chyba rozpierałaby mnie duma z tak piękną grafiką. Opis mnie zaciekawił, a zwłaszcza słowa „oto historia inna niż wszystkie…” i niestety na tym się skończyło. Z początku sam pomysł nie należał do złych, głównego bohatera...