Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pathetic xD

I bardzo dobrze!

Pathetic xD

I bardzo dobrze!

Bardzo ciekawy temat przedstawiony w bardzo stronniczy sposób. Historia prowadzona w sposób tendencyjny, pisana pod tezę. Przykłady wybierane tak, żeby pasowały do chorego światopoglądu autorki, innych nie zobaczymy. Na podstawie wybranych przez siebie historii buduje obraz ogółu mężczyzn, z których każdy był pijakiem, bił swoją żonę, gwałcił żonę i/lub córkę. Widocznie innych ludzi nie było skoro opisuje tylko takie przykłady.

Gdzie tylko to możliwe autorka wstawia swoje prywatne opinie jacy to mężczyźni źli, nie dobrzy, no oprawcy, każdy jeden - bez wyjątku. To samo dotyczy komentarzy pod adresem wiary katolickiej i księży. Te niepotrzebne komentarze bardzo psują i utrudniają odbiór całej książki.

Bardzo dużo jest na temat biedy i panującego głodu. Jako rozwiązanie problemu podaje dostęp do aborcji, co doprowadziłoby do zmniejszenia gęb do wykarmienia i w rezultacie nastałby dobrobyt. W innej części książki z dumą wymienia jak dzieci i wnuki jednej z bohaterek zostały lekarzami, menagerami, dyrektorami, że pokończyły studia w Londynie. Zapomina chyba o tym, że gdyby choć jedna z kobieta z poprzedniego pokolenia postanowiła „przerwać ciążę” to przerwałaby ten łańcuszek i unicestwiłaby tak naprawdę całe pokolenia.

Nie dość tego wszystkiego w końcu dowiadujemy się o relacjach polsko-żydowskich. Nie jest zaskoczeniem, że zostaliśmy opisani jako antysemici. Wydźwięk rozdziału jest mocno antypolski.

Lektura idealna dla rozwrzeszczanych feministek napisana przez ignorantkę.

Jeśli prowadziłbym ranking najgorszych książek przeczytanych w swoim życiu to byłby mocny faworyt nawet nie do podium a do pierwszego miejsca. Filmy mają swoje złote maliny tutaj przyznałbym odpowiednik i byłby to Złoty Goebbels.

Bardzo ciekawy temat przedstawiony w bardzo stronniczy sposób. Historia prowadzona w sposób tendencyjny, pisana pod tezę. Przykłady wybierane tak, żeby pasowały do chorego światopoglądu autorki, innych nie zobaczymy. Na podstawie wybranych przez siebie historii buduje obraz ogółu mężczyzn, z których każdy był pijakiem, bił swoją żonę, gwałcił żonę i/lub córkę. Widocznie...

Mam jeden duży problem z tą książką, może wyolbrzymiam, ale czy choćby jedno lewicowe aktywiszcze lub ktokolwiek z sejmowych, senackich, samorządowych czy jakichkolwiek rzędów sięgnie po lekturę Razprozaka i przeczyta ze zrozumieniem i najdzie go refleksja, że jednak nie jest tak jak mówi TVN?

Pamiętacie tą akcję o odstrzale dzików? (tego akurat w książce nie było) Ależ był szum, że tam są ciężarne lochy i tak nie wolno… Czyli jednak dzik to od początku dzik xD a człowiek to już nie? Tak właśnie lewica wszystko relatywizuje, a Razprozak z precyzją snajpera trafnie opisuje wiele podobnych zdarzeń, wypowiedzi, postulatów itp. Kto czytał poprzednie książki, wie jakim językiem operuje autor, ile przedstawia argumentów, przykładów, porównań a nawet eksperymentów myślowych, dzięki czemu nie ma możliwości żeby nie zrozumieć co autor ma na myśli.

Jeśli ktoś myśli, że książka jest tylko o aborcji to mam dobrą wiadomość. Owszem to jest temat przewodni, ale poruszonych jest bardzo wiele sąsiadujących tematów. Czyta się to jak przegląd obecnego stanu naszej cywilizacji. Rozdziały opisujące hedonizm, pokolenie „płatków śniegu”, męstwo połknąłem jednym tchem.

Takie mamy czasy, że jesteśmy uczeni, że jak coś się psuje to trzeba wyrzucić i kupić nowe. Żona się znudziła, kupa w dupę i brać nową. Małżeństwo się sypie? Po co terapia, po co pracować nad sobą, najszybciej i najłatwiej się rozwieść. Prowadzisz leniwy tryb życia, zero sportu i słaba dieta i przez to masz problemy ze zdrowiem? Po co się odchudzać, po co ten body-shaming, zaakceptuj się takim jaki jesteś. Zaliczasz wpadkę? No po co to dziecko, skoro można….

Książka w dużej mierze o odpowiedzialności, o podejmowaniu rozsądnych decyzji, o tym jak wychowujemy nasze dzieci, o tym jak nasze dzieci są tresowane przez media i portale społecznościowe, o tym czy w życiu liczą się tylko przyjemności, o tym (to nie żart) kto odczuwa większy ból, zjadany koperek czy rozrywane na strzępy dziecko.

Środowiska pro-life zapewne otrzymają nowe spojrzenie na temat. Ci co są za wyborem między życiem, a śmiercią może się otrząsną.

Mam jeden duży problem z tą książką, może wyolbrzymiam, ale czy choćby jedno lewicowe aktywiszcze lub ktokolwiek z sejmowych, senackich, samorządowych czy jakichkolwiek rzędów sięgnie po lekturę Razprozaka i przeczyta ze zrozumieniem i najdzie go refleksja, że jednak nie jest tak jak mówi TVN?

Pamiętacie tą akcję o odstrzale dzików? (tego akurat w książce nie było) Ależ...