Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziury logiczne i fabularne skoki w bok zostają zrekompensowane przez bardzo dobre sceny batalistyczne, okazjonalny rozmach w kreowaniu scenerii oraz żołnierska, a przy tym całkiem uniwersalnie humanistyczna refleksja.

Dziury logiczne i fabularne skoki w bok zostają zrekompensowane przez bardzo dobre sceny batalistyczne, okazjonalny rozmach w kreowaniu scenerii oraz żołnierska, a przy tym całkiem uniwersalnie humanistyczna refleksja.

To chyba najbardziej pozytywna z pełnych cynizmu i bezwzględności (jeśli chodzi o czyny bohaterów jak i los) książek Abercrombiego. Widać, że nawet Lord Grimdark (jak nazwał się sam Abercrombie) musi czasem odpocząć od dokręcania śruby bohaterom. Oczywiście nie znaczy to, że będzie lekko.
Początkowo bałem się, że westernowy sztafaż będzie mnie męczył (nie lubię westernów), ale nawiązania do atmosfery czy elementów "kultury" Dzikiego Zachodu wcale mnie nie męczył. Jest to dobrze opowiedziana historia, która angażuje czytelnika, dostarczając mu wszystkiego, czego może oczekiwać po rozrywkowej, ale niegłupiej powieści fantasy. Znajomość poprzednich tomów z uniwersum dodaje 'Czerwonej krainie" głębi, ale nie jest niezbędna, żeby dobrze się bawić przy lekturze.

To chyba najbardziej pozytywna z pełnych cynizmu i bezwzględności (jeśli chodzi o czyny bohaterów jak i los) książek Abercrombiego. Widać, że nawet Lord Grimdark (jak nazwał się sam Abercrombie) musi czasem odpocząć od dokręcania śruby bohaterom. Oczywiście nie znaczy to, że będzie lekko.
Początkowo bałem się, że westernowy sztafaż będzie mnie męczył (nie lubię westernów),...

Do połowy bardzo dobra powieść historyczno-obyczajowa. W końcu mamy "wikinga", który nie jest ani wodzem, ani znanym z sag bohaterem. To syn rolnika, który nagle traci wszystko i zostaje wzięty do niewoli. Nie jest materiałem na wojownika, przeżyta groza i tragiczne doświadczenia odbierają mu chęć do życia. Mimo to stara się znaleźć dla siebie miejsce w nieprzyjaznych północnych krainach i surowych czasach X wieku. Dużym plusem są opisy życia codziennego i rzemiosła.

Niestety od połowy książka zaczyna męczyć powtórzeniami rozwiązań fabularnych, a bohater i jego umiejętności stają się coraz mniej wiarygodne. Do mnie nie przemówił też fakt potraktowania sag jako źródła historycznego - pojawia się za dużo fikcji, szczególnie w odniesieniu do ziem polskich.

Mimo wspomnianych wad, nie żałuję czasu poświęconego na lekturę, ale z sięgnięciem po drugi tom jakiś czas poczekam.

Do połowy bardzo dobra powieść historyczno-obyczajowa. W końcu mamy "wikinga", który nie jest ani wodzem, ani znanym z sag bohaterem. To syn rolnika, który nagle traci wszystko i zostaje wzięty do niewoli. Nie jest materiałem na wojownika, przeżyta groza i tragiczne doświadczenia odbierają mu chęć do życia. Mimo to stara się znaleźć dla siebie miejsce w nieprzyjaznych...